محمدصادق جنان‌صفت در یادداشت خود با عنوان «زورتان به مردم می‌رسد» نوشت: مردم ایران علاوه بر اینکه به لحاظ مادی تحت فشار مضاعف قرار دارند ناگزیرند به دلایل گوناگون زخم زبان مدیران را نیز بشنوند و آسیب روحی- روانی را نیز تحمل کنند. نهادهای حکومتی زورشان به مردم رسیده است.
دیدارنیوز _ محمدصادق جنان‌صفت:
شهروندان ایرانی معلوم نیست چه گناهی کرده‌اند که اداره نهاد دولت در چنگ گروهی از افراد قرار گرفته که هرگاه نمی‌توانند وظایف قانونی خود را انجام دهند، توپ را به زمین آنها می‌اندازند. در روز‌های تازه سپری‌شده بار‌ها از زبان رییس‌جمهور مسعود پزشکیان شنیدیم که ایرانیان به طور میانگین چند برابر شهروندان جهانی گاز و برق مصرف می‌کنند. پزشکیان با استناد به آمار‌هایی که در اختیارشان گذاشته می‌شود این اتهام را به ایرانیان می‌زند و کوتاهی در تراز کردن مصرف و تولید گاز و برق را بر دوش خانواده‌ها می‌گذارد و آنها را مقصر می‌داند. شاید به همین علت است که مدیران صنعت برق قبراق و آماده شده‌اند قبض دریافت برق از مردم را هر ۱۵روز یک‌بار کنند تا به خیال خودشان پرمصرف‌ها و بدمصرف‌ها به خود آیند.
وقتی رییس دولت بی‌ترس و هراس می‌گوید ایرانیان بدمصرف هستند معلوم است که وزیران او نیز می‌خواهند چنین حرف‌هایی بزنند و مردم را زیر فشار روانی قرار دهند. وزیر جهاد کشاورزی نیز در دیدار با بانوان مدیر گفته است: ایرانیان به طور میانگین ۵/۱برابر متوسط مصرف شهروندان جهانی شکر و روغن نباتی مصرف می‌کنند. این وزیر در چند ماه گذشته به جای اینکه به مسائل اصلی زراعت، دامداری جنگل و مرتع و شیلات رسیدگی کند و به طور مثال دنبال این باشد که بهره‌وری از آب را افزایش دهد دنبال این است که مردم چقدر مصرف می‌کنند. باید به وزیر جهاد کشاورزی گفت رقم میانگین جهانی در مصرف هر کالا مثل شکر باید سهم کشور‌های بسیار فقیر و پرجمعیت مثل هند، پاکستان، بنگلادش و… را لحاظ کرد که احتمالا سرانه مصرف پایین‌تری دارند. از سوی دیگر باید به وزیر جهاد کشاورزی یادآور شد وقتی قیمت روغن‌نباتی به دلیل استفاده از دلار ۲۸۵۰۰تومانی بسیار کمتر از قیمت واقعی آن است واردات روند فزاینده پیدا می‌کند و انبار واردکنندگان پر از روغن نباتی است. یادآور می‌شویم که شهروندان کم‌درآمد ایرانی شکر را همراه با نان و پنیر به عنوان بخش مکمل صبحانه و احتمالا از روغن‌نباتی نیز برای چرب کردن نیمرو و دیگر غذا‌های ارزان مثل ماکارونی استفاده می‌کنند.
شهروندان ایرانی به ویژه گروه‌های کم‌درآمد که شامل کارگران، پیشه‌وران خرده‌پا، کارمندان و روستانشینانند از پگاه تا شامگاه دنبال این هستند که آب و نان و دیگر مواد غذایی مورد نیاز را برای خانواده تهیه کنند و بدمصرفی آنها- اگر هم بشود اثبات کرد- از سیاستگذاریهای ناکارآمد است. همین وزارت جهاد کشاورزی یکی از چاق‌ترین وزارتخانه‌هاست و می‌توان و باید از حجم نیروی انسانی انباشت شده در آن کاست. وزارت اقتصاد تنهایی ۲۶۰۰مدیر دارد که هرکدام برای شهروندان هزینه‌ساز هستند. بدمصرفی شهروندان تهیدست ایرانی از بی‌دردی آنها نیست و آنها قربانی سیاستگذاریهای غلط شده‌اند. مردم ایران علاوه بر اینکه به لحاظ مادی تحت فشار مضاعف قرار دارند ناگزیرند به دلایل گوناگون زخم زبان مدیران را نیز بشنوند و آسیب روحی- روانی را نیز تحمل کنند. نهادهای حکومتی زورشان به مردم رسیده است.
