دیدارنیوز: حشمتالله فلاحتپیشه میگوید که اظهارات اخیر مقامات آمریکایی برای مصارف داخلی است.
حشمتالله فلاحتپیشه، فعال سیاسی و نماینده ادواری مجلس در گفتوگو با «اعتماد» درباره طرح موضوعات حاشیهای در مذاکرات میگوید: معتقدم ۲ جریان متفاوت و بعضا متضاد در مورد مذاکرات ایران و امریکا در حال شکلگیری است. از یک طرف امریکاییها به سمت تحمیل نوعی اقتدار دیپلماتیک حرکت میکنند در سمت دیگر ایرانیها برای خروج از این بنبست دیپلماتیک مقتدرانه امریکا، تکاپوهایی را آغاز کردهاند. موضعگیریهایی که امریکاییها بهویژه پس از پایان سفر ترامپ در دستور کار قرار دادهاند و از غنیسازی صفر در صدی سخن میگویند، علامت سوالهایی را برای بسیاری از تحلیلگران ایجاد کرده است. برای ترامپ مهم بود که سفر مهم خود به منطقه را در نهایت آرامش انجام بدهد. اما با پایان گرفتن این سفر، شخص ترامپ، وزیر خارجه او و ویتکاف، مواردی خلاف توافقات کلی قبل را مطرح کردند. طرف ایرانی، اما تلاش کرد از دل گفتوگو و مراوده با کشورهای اروپایی، همکاری با روسیه و چین، همچنین آژانس انرژی اتمی مانع بروز گرفتاریهای تازه برای کشور شوند.
این فعال سیاسی در ادامه افزود: معتقدم به همین دلیل نقش آژانس میتواند برجسته شود. ایران و آژانس در اسفند ۱۴۰۱ توافقی را امضا کردند مبنی بر پذیرش بازرسیهای لازم برای دفع دغدغهها. این بازرسیها میتواند بخشی از نگرانیهای کشورهای غربی را برطرف سازد. اساسا آژانس نمیتواند شاهد خاموش تحمیل شرایطی خلاف npt به ایران باشد. ایران به عنوان عضوی از npt حق دارد از چرخه کامل سوخت هستهای برخوردار شود. این یک گزاره بنیادین در مذاکرات است. این ستون اگر از بین رود، مذاکرات دچار چالش جدی میشود. معتقدم هرچند موضعگیریهای ترامپ پس از سفر به خلیجفارس تغییر کرده، اما ترامپ به خوبی میداند که ادامه سیاست تحمیل اقتدار در مذاکرات به ضرر امریکا تمام میشود. ترامپ پر سودترین سفر تاریخ یک سیاستمدار به منطقهای دیگر را انجام داده است. سابقه ندارد رییسجمهوری به منطقه دیگری سفر کند و بیش از ۴ تریلیون دلار قرار داد ببندد. ترامپ میداند اگر سیاست او در قبال تهران منجر به ناامنی شود، آسیب اصلی متوجه امریکا خواهد بود، چرا که این قراردادها بر بنیان امنیتی شکننده شکل گرفته است. وقتی امریکاییها فرصتهای دیپلماسی را از بین ببرند، ناامنی در منطقه بیشتر شده و این به ضرر امریکاست.
فلاحتپیشه در ادامه گفت: ایران، کشورهای منطقه و امریکا میتوانند در قالب یک ساز و کار منطقهای مشکلات موجود را رفع کرده و موضوع هستهای ایران را در قالب ساز و کار امنیتی منطقهای ببینند. امنیت خلیجفارس یک امنیت به هم پیوسته است. امکان اینکه برخی کشورهای منطقه امنیت داشته و برخی دیگر دچار ناامنی شوند وجود ندارند. چالشی که در حال حاضر در این منطقه وجود دارد بین قدرت نظامی اول دنیا و قدرت نظامی عمده منطقه خلیجفارس است.
فلاحتپیشه در پایان میگوید: ورای ادعاهایی که افرادی چون ویتکاف و روبیو مطرح کردهاند، در گیر و دار مذاکرات در رم و مسقط، امریکاییها ناچار خواهند بود که ساز و کاری پیشنهاد کنند که این مکانیسم باعث ترک کردن میز مذاکرات توسط ایران نشود. بر این اساس معتقدم پافشاری امریکا در مورد محدودسازی غنیسازی ایران بیشتر در راستای مسائل داخلی امریکاست.
