موضوع "نقش حوزویان در ایجاد وضع موجود با تمرکز بر مواضع پیشین اکبرنژاد" موضوع مناظره‌ای بین محمد منصورنژاد و محمد تقی اکبرنژاد به میزبانی دیدار اندیشه بود.
دیدارنیوزـ حسین جعفری: موضوع مقاومت مدنی به‌عنوان یکی از راه‌های پیگیری مطالبات بخشی از مردم توسط حجت الاسلام اکبرنژاد در فضای رسانه مطرح و مورد نقد و گفت‌وگوی کنشگران واقع شد. منصورنژاد طی مقاله‌ای اینگونه نوشت: "اینکه وضع کشور اسفبار است را هیچ عاقلی رد نمی‌کند و فهم اینکه حاکمیت در شکل گیری چنین وضعیتی نقش کلیدی دارد نیز موضوع پیچیده‌ای نیست. اما آنچه جای تامل دارد سهم متفکران حوزوی و دانشگاهی است که تا همین سال‌های اخیر از سیاست‌های کلی نظام حمایت می‌کردند. آیا تغییر مواضعشان و دلایلش را مستند کردند، تا عبرت آموز باشد؟ و چرا اکنون فکر می‌کنند، تنها راه برون رفت از وضعیت فعلی نافرمانی مدنی است؟"
ویدیوی این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا، یوتیوب و آپارات ببینید.
دیدارنیوز با دعوت از محمد منصور نژاد دین‌پژوه و استاد دانشگاه و اکبرنژاد مدرس حوزه میزبان مناظره‌ای با موضوع "نقش حوزویان در ایجاد وضع موجود با تمرکز بر مواضع پیشین آقای اکبرنژاد" شد تا نظرات‌شان را با بینندگان و مخاطبان فرزانه‌ی دیدار نیوز مطرح کنند.
در این مناظره با سوالات و نقد صریح منصورنژاد درباره مواضع پیشینی اکبرنژاد مواجهه شدیم؛ سوالاتی از سر صدق و شفقت؛ و صد البته پاسخ‌هایی شنیدیم مملو از صداقت، صراحت و درستی برای تبیین چگونگی تطور یک اندیشه در گذر. این مناظره نمونه‌ای بود که نشان داده شود می‌توان با همدلی به آسیب شناسی پرداخت و با مفاهمه عالمانه در جهت تامین منافع مردم ایران تلاش و به جای خنثی کردن همدیگر، به هم افزایی اندیشید.
منصورنژاد میگوید: "شرایط کشور طوری بغرنج است که یک اجماع نظری داریم حال‌مان خوب نیست. چه کسانی مقصرند که به اینجا رسیدیم؟ حوزه و دانشگاه! در مورد سهم دانشگاه در این ۴۵ ساله بسیار گفته شده، اما در مورد سهم روحانیت گفته نشده است. "
منصور نژاد با این مقدمه به مواضع گذشته اکبرنژاد می‌پردازد: "آیت الله شبیری زنجانی که چیزی نگفته بود؛ فقط دیداری با آقای خاتمی داشت. محمد یزدی علیه آقای شبیری نامه تندی می‌نویسد و حاج آقا در حمایت از محمد یزدی بیانیه داد. محمد یزدی نماد بداخلاقی و ضدیت با مردمسالاری در حوزه است. "
سوال: تا وقتی به‌صورت دقیق گفته نشود چه تحولی اتفاق افتاد که از آنجا به اینجا تغییر موضع دادیم، این اشکال قابل طرح است که نکند همان ایرادت قبلی الان هم تحقق پیدا کند، آن‌زمان افراط بوده؛ این‌زمان تفریط!
اکبرنژاد هم میگوید:"آن زمان آن‌گونه فکر می‌کردم، اما هیچگاه دگم و افراطی نبودم. وقتی خودم به اجتهاد رسیدم و ولایت فقیه برایم جدی شد؛ دیدم این نظریه به لحاظ فقهی تناقضات بسیاری دارد. مثل اتفاقاتی که برای دکتر تیجانی اتفاق افتاده بود [و باعث تامل و تغییر مواضع‌اش شد]؛ برای من هم اتفاق افتاد. آدم‌هایی که صادقانه وارد کار می‌شوند، این‌ها زود متوجه تناقضات می‌شوند.
ما از آن مواضع قبلی گذشتیم، چون وامدار حقیقت بودیم. دوست داشتیم خیری به مردم برسد، هیچگاه نظام برای ما اصالت نداشته است، آن زمان فکر می‌کردیم نظام به مردم خیر می‌رساند، اما دیدیم اینطور نیست. الان آن نامه در مخالفت آقای شبیری را درست نمی‌دانم. "
از میهمانان تقاضا کردیم ضمن توضیح مختصرِ راه حل‌شان برای خروج از وضعیت موجود به این سوال هم پاسخ دهند آیا نفی یک راه حل بدون ارائه راه حل بدیلِ قابل اشاره، منجر به بی عملی و انفعال مطلق نمی‌شود؟ آیا نفی مقاومت مدنی بمنزله درستی راه نداشته برای خروج از بن بست و همراهی و سکوت با وضع موجود نیست؟
منصورنژاد پاسخ‌اش را به جلسه آینده حواله داد تا بتواند در وقت موسع توضیحات کاملی برای راه بدیل خود داشته باشد؛ و اکبرنژاد معتقد بود وقتی ساختار اجازه استفاده از ظرفیت‌ها را برای اصلاح نمی‌دهد و روش‌های گذشته دیگر پاسخ‌گو نیست، باید به قدرت مردم باور داشت آن‌هم نه فقط در انتخابات و به‌دنبال روش جدیدی خارج از سیستم بود. مقاومت مدنی تمرین دمکراتیک پیگیری مطالبات است.
قرار شد در مناظره دوم راه حل منصورنژاد در مقایسه با راه اکبرنژاد برای خروج از بن بست موجود و اوضاع نامطلوبی که ایران در آن قرار دارد را به نقد بگذاریم، راه حل اکبرنژاد مقاومت مدنی است و راه حلی که منصورنژاد ادعا دارد گرچه از موضع اصلاح طلبی است، اما محدود به مشی اصلاح طلبان مصطلح نیست!
