دیدارنیوز _ بیژن عبدالکریمی*: بیانیه یکصدوده نفر از فعالان اجتماعی و سیاسی، چهرههای فکری و روشنفکری و اصحاب رسانه در ارتباط با انتخابات مجلس ۱۴۰۲ خطاب به دغدغهمندان توسعه و مردمسالاری در ایران با عنوان «بیایید روزنهگشایی کنیم»، که علیرغم محدودیتهای زیادی که در این انتخابات اِعمال گردیده است، خواستار دعوت همگان به شرکت در انتخابات و مخالفت با تحریم آن بوده اند، براستی خود فینفسه نشانه گشوده شدن روزنهای برای ظهور نوعی خرد سیاسی غیرانتزاعی و تاریخی بر اساس توجه به مصالح ملی است، بهخصوص آنجا که در بیانیه آمده است «کاهش مشارکت انتخاباتی از جمله به تشدید تهدیدها علیه ایران و تحریمها علیه ایرانیان میانجامد، دغدغهمندان ایران نمیتوانند به وضعیت منطقه و شرایط بینالمللی بیتفاوت باشند»؛ هر چند این نکته در زمرۀ اولین اولویتها در نحوۀ تدوین بیانیه نبوده و جا داشت توجه به تهدیدها و تحریمها در سرلوحۀ هر گونه دغدغۀ دیگری از جمله انگیزههای دمکراسی خواهانه قرار میگرفت.
مطلب مرتبط:
بیانیه ۱۱۰ امضایی؛ بهدنبال روزنهگشایی در انتخابات
این بیانیه را میتوان واکنشی منطقی به لمپنیسم، فضای بیپرنسیب و پوپولیستی به شدت حاکمشده بر فضاهای مجازی و اجتماعی کشور دانست که در تحلیلها و مواضع خود به هیچ وجه به خطرات و تهدیدهای نظام سلطه جهانی به سرکردگی آمریکا و اسرائیل توجه ندارند؛ لذا در همینجا به همۀ کنشگران و فعالان سیاسی کشور تذکر میدهم که اجازه ندهند خشم و کینه نسبت به شرایط کنونی، که از علل و عوامل شناخته شده و قابل فهمی برخوردار است، آنان را به بازی در زمین دشمنان این سرزمین بکشاند.
بیتردید، جامعۀ ما نیازمند تغییراتی بسیار اساسی و ساختاری است و «تغییر خواست ملی است» که قدرت سیاسی نمیتواند و نباید آن را نادیده بگیرد، لیکن همگان باید بر این اصل تأکید ورزیم که راه نجات این کشور فقط و فقط از درون مرزهای این کشور میگذرد و ما در برابر هر گونه تهدید و خطر خارجی، همۀ اختلافاتـ حتی بنیادین ـ را کنار گذاشته، در جبهۀ واحدی در برابر بیگانگان و دشمنان دوستنما قرار خواهیم گرفت.
همچنین، به همۀ نیروهای سیاسی مدافع حاکمیت و وفاداران به گفتمان انقلاب دوستانه، مشفقانه و برادرانه این تذکار را میدهم که این گونه حرکتهای دلسوزانه و ایران دوستانه و تشکیل جبههای واحد در برابر نظام سلطۀ جهانی را از منظر حقیر جناحی و گروهی مصادره نکرده، آن را نشانهای از شکست یا عقبنشینی و توبۀ برخی از شهروندان این سرزمین تفسیر نکنند، بلکه آن را تجلیای از خرد ایرانی در دفاع از این سرزمین در برابر خطرات بیگانگان و نشانهای از ظهور گفتمان جدیدی در فراسوی درگیریهای جناحی حول وفاق و منافع ملی درک بکنند.
با امید رهایی ایران از چنگالهای نظام سلطه جهانی و قرار گرفتن جامعه در مسیر و شرایطی طبیعی و نیل به مطالبات بر حق خود.
*استاد فلسفه ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۲
