محمدجواد حق‌شناس در یادداشت کوتاهی که در روزنامه اعتماد منتشر شد، درباره شناخت چندین ساله خود از سارا معصومی نوشت.
دیدارنیوز ـ محمدجواد حق‌شناس: انتشار خبر محکومیت سارا معصومی به زندان و محرومیت از فعالیت‌های روزنامه‌نگاری، فعالان رسانه‌ای و فرهنگی کشور را با بهت مواجه ساخت. شخصا از اولین روز‌های آغاز به کار و انتشار شادروان روزنامه اعتمادملی که به اتفاق همسر ارجمندش شادروان مهران قاسمی سرویس سیاست خارجی یا بین الملل روزنامه را راه‌اندازی کردند؛ ایشان را می‌شناختم و با روحیات‌شان آشنا بودم. این همکاری تا روزی که شریان روزنامه چهار ساله اعتماد ملی، هنگامی که در آستانه انتشار هزارمین شماره آن بودیم توسط قاضی‌مرتضوی قطع شد یعنی ۲۸ مرداد ۸۸ ادامه داشت؛ و از آن پس کما بیش این شناخت ادامه و حتی افزون شد، جز راستی و درستی و اعتدال و انصاف ندیدم. خبرنگاری که به شدت با انضباط و دارای نگاه حرفه‌ای به کار بود. برایش منافع ملی و عزت و اقتدار ایران بیش از هر چیز دیگری مهم بود. از حاشیه دوری می‌جست، هوش، تعهد به آگاهی‌رسانی و سرعت عمل در حوزه خبر همراه با تسلطی که بر زبان خارجی داشت از وی یک خبرنگار تمام‌عیار ساخته بود.
شنیدن این خبر توسط وکیل سارا معصومی مرا در بهت وحیرت فرو برده که به کجا می‌رویم؟ چگونه است که روزنامه‌نگارانی که برخورد حرفه‌ای و تخصصی با شغل خود دارند و باید تشویق شوند و ارج ببینند، با برخورد‌های سلبی و زندان و محکومیت‌ها و محرومیت‌ها مواجه می‌شوند؟ شایسته است جناب محسنی‌اژه‌ای به نامه الیاس حضرتی توجهی دوچندان کند. شاید دستی در کار باشد! به نظر نمی‌رسد صدور چنین احکامی که مغایرت‌های آشکار با روح و نص قانون اساسی دارد به خیر وصلاح کشور، جامعه و ملت باشد و از سویی جز زیان برای نظام قضایی نتیجه دیگری ندارد.
