در سالگرد درگذشت تاسف‌بار مهسا امینی، حزب مجمع ایثارگران بیانیه‌ای با عنوان «در سوگ عقلانیت و تدبیر» منتشر کرد که در بخشی از آن آمده است: «ما همچنان شاهد تداوم سوءتدبیر و اقدامات سرکوبگرانه و حذفی و نشان دادن زور و قدرت به جای عقلانیت هستیم.»
دیدارنیوز: حزب مجمع ایثارگران در سالگرد درگذشت مهسا امینی، دختر جوان کردستانی که در بازداشت گشت ارشاد تهران جان خود را از دست داد، بیانیه‌ای منتشر کرد.
در این بیانیه آمده است:
«یک سال قبل در چنین روز‌هایی یک انسان و یک زن مظلوم در نتیجه اصرار حکومت بر اجرای یک سیاست غلط از دنیا رفت و منشاء ایجاد یک موج اعتراضی وسیع با عنوان «زن، زندگی، آزادی» در جامعه شد. این حادثه تلخ و رخداد‌های بعد از آن می‌توانست به یک فرصت استثنایی برای ظهور عقلانیت و تدبیر در شیوه حکمرانی تبدیل شود و حکومت را به سوی اصلاح روند‌ها سوق دهد و مردم را به حاکمان و اصلاح‌پذیری نظام سیاسی امیدوار سازد، اما متاسفانه چنین نشد و ما همچنان شاهد تداوم سوءتدبیر و اقدامات سرکوبگرانه و حذفی و نشان دادن زور و قدرت به جای عقلانیت هستیم.
اعتراضات برانگیخته شده مردم در سال گذشته، تنها اعتراض به درگذشت یک دختر کرد اهل سنت و مسافر غریب در مقر نیرو‌های انتظامی تهران نبود بلکه اعتراض به رویه کلان حکمرانی و نتایج تلخ آن بود. اعتراضات از کردستان آغاز شد، اما با سرعت به همه شهر‌های کشور تعمیم یافت و بسیار فراگیر شد و حتی ایرانیان خارج کشور را با خود همراه ساخت. مردم ایران شاهد تلنبار شدن صد‌ها بحران اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و تراکم بی‌تدبیری حاکمان در شیوه مملکت‌داری هستند که تاثیر آن بر زندگی تک‌تک شهروندان قابل رویت است. اوضاع نابسامان اقتصادی و فقر و فلاکت و کاهش روزافزون توان اقتصادی کشور را مردم بحق محصول این شیوه کشورداری می‌دانند و به آن اعتراض دارند. از نظر اکثریت مردم، قدرت مطلقه نظارت‌ناپذیر و غیرپاسخگو ریشه تمامی مشکلات کنونی کشور است و تا درمان نشود، این اعتراضات فروکش نمی‌کند ولو آن که در مقطعی بروز ظاهری نداشته باشد. حکومت باید حق مخالف را به رسمیت بشناسد و اکثریت مردم معترض را ببیند و اعتراض را حق قانونی مردم بداند و به رای و خواست اکثریت جامعه تمکین کند تا این اعتراضات پایان یابد.
متاسفانه در یک سال گذشته نه تنها ظهور هیچگونه عقلانیت و تدبیر در نظام سیاسی و در مواجهه با مردم را ندیدیم بلکه همچنان اصرار بر اشتباه را در شیوه اداره کشور شاهدیم. حکومت با خشونت تمام اعتراضات را سرکوب کرد و صد‌ها نفر را کشت و ده‌ها نفر را کور کرد و ده‌ها هزار نفر را به زندان انداخت، فضای سیاسی کشور را بیش از گذشته بست، برخورد امنیتی با معترضان و مخالفان و دستگیری منتقدان را مضاعف ساخت، انتخابات مجلس را با تصویب یک قانون ضدآزادی در مجلس حداقلی به کنترل کامل شورای نگهبان درآورد، به اخراج اساتید معترض و منتقد از دانشگاه‌های کشور سرعت بخشید، قانون غیرقابل اجرای حجاب و عفاف را در پشت پرده و بدور از هر گونه مصلحت‌اندیشی تصویب کرد و همچنان بر اجرای آن به هر قیمت و با هر عواقبی اصرار دارد. این همه سختگیری در حالی صورت می‌گیرد که حکومت از حل مشکلات اقتصادی روزمره مردم عاجز است و تورم نزدیک به سه رقمی در کالا‌های اساسی مورد نیاز قشر محروم، جامعه را آماده انفجار کرده است. برای بی‌تدبیری حکومت همین بس که به مردم سخت می‌گیرد در حالی که دستش خالی است که گفته‌اند: ابروگشاده باش چو دستت گشاده نیست!
«حزب مجمع ایثارگران» در سالگرد حادثه تلخ سال گذشته، وظیفه خود می‌داند ضمن همراهی با مطالبات و خواسته‌های بحق معترضان، هشدار‌هایی چند را با حاکمان و نیرو‌های سیاسی و مردم در میان گذارد:
اول- حکومت کردن تنها با رای مردم مشروعیت دارد و بدون رای مردم هیچکس ولو مجتهد و فقیه از چنین حقی برخوردار نیست. در دوره‌های زمانی طولانی هم مردم تغییر می‌کنند و هم رای آنان و بنابراین باید به مردم هر دوره‌ای اجازه داد که نوع حکومت و شیوه حکمرانی مورد نظر خود را برگزینند و ایستادگی در مقابل این مطالبه قانونی و عرفی، موجب رویارویی حکومت و مردم می‌شود که برای کشور زیانبار است. همچنان که عقلا بار‌ها گفته‌اند پدران حق ندارند برای فرزندان تصمیم بگیرند. اگر حکومت، مردم را به رسمیت می‌شناخت و مطالبات آنان را جدی می‌گرفت و به مخالفان اجازه مشارکت در قدرت می‌داد، قطعا کار به اینجا نمی‌کشید که اصل نظام زیر سوال برود و ایجاد تغییرات ساختاری در دستور کار بسیاری از معترضان قرار بگیرد. اکنون به جایی رسیده‌ایم که به مطالبات اقشاری از مردم برای تغییر قانون اساسی و ساختار حکومت و شیوه حکمرانی نمی‌توان بی‌اعتنا بود. در عین حال هنوز هم معتقدیم اگر حکومت دست به خوداصلاحی بزند و با تحقق مطالبات ۱۵ گانه مطرح شده از سوی دلسوز ملت حضرت آقای سیدمحمد خاتمی، تغییرات ملموس و جدی در شیوه اداره کشور ایجاد کند، می‌تواند اوضاع را تغییر دهد بدون آن که خسارات بیشتری برای مردم و کشور ایجاد شود.
دوم- سرکوب راهکار اداره کشور نیست. در کوتاه‌مدت نتیجه سرکوب ممکن است راضی کننده به نظر برسد، اما هر اقدام خشن و نظامی موجب تشدید تعارضات و تقویت معترضان در درازمدت خواهد شد.
خشونت، خشونت می‌آورد و این امری بود که ما در سال گذشته شاهد آن بوده‌ایم. برای ما از هر طرف کشته شوند یک فاجعه است و ما را عزادار می‌کند و ما شریک غم همه کسانی هستیم که در این ماجرا کشته داده و آسیب دیده‌اند، اما معتقدیم که خشونت، عمدتا محصول سیاست حاکمان است و نوع مواجهه آن‌ها با مخالفان و معترضان و انتخاب سیاست سرکوب به جای به رسمیت شناختن مخالف، موجب ظهور خشونت می‌شود.
سوم- معترضان و مخالفان حکومت هم مخاطب پیام خشونت‌پرهیزی ما هستند و صریحا می‌گوییم که نباید چرخه خشونت را بازتولید و دست حکومت را برای استفاده از زور بازتر کرد. جریان‌های معترض به شیوه حکمرانی باید از خشونت به هر شکل ممکن پرهیز کنند حتی اگر حکومت به خشونت متوسل شود. در نهایت، ایستادگی و صبوری و مقاومت مدنی و پرهیز از خشونت، راهکار جریان‌های منتقد و معترض درون کشور است و عمیقا باور داریم که هر کسی بزند و بکشد، بازنده خواهد شد. اگر هنوز ظرفیت تحمل خشونت و تاب پرهیز از خشونت را پیدا نکرده‌ایم، بهتر است وارد عرصه اعتراضات نشویم که در آن صورت به چرخه خشونت دامن خواهیم زد و این چیزی است که قطعا به زیان مردم و کشور تمام خواهد شد.
چهارم- این روز‌ها خانواده مهسا امینی و صد‌ها کشته شده اعتراضات سال گذشته، در تدارک مراسم بزرگداشت و سالگرد درگذشتگان خود هستند و طبیعی است که گروه‌هایی از مردم نیز در کنار آنان به عزاداری اقدام کنند. انتظار از حکومت این است که حداکثر تحمل و خویشتنداری را در قبال این گونه مراسم از خود نشان دهد تا شاهد ظهور فجایع تازه نباشیم.
پنجم- «مجمع ایثارگران» ضمن اعتقاد به حجاب عرفی، اجباری کردن آن بویژه با شیوه‌های خشن و بی‌حرمتی به زنان را غیرقانونی، غیرشرعی و برخلاف مصلحت کشور ارزیابی می‌کند و به اجرای قانونی که حتی تمامی نمایندگان مجلس حداقلی هم مسئولیت آن را برعهده نمی‌گیرند، معترض است و آن را منشاء بحران‌های تازه اجتماعی می‌داند. وضعیت عمومی جامعه حتی در شهر‌های بزرگ نشان می‌دهد که اگر با این گونه تصمیمات خلاف، اعتراض به حجاب اجباری را به یک اقدام سیاسی تبدیل نکنیم، جامعه به سوی تعادل پیش خواهد رفت و گونه‌ای حجاب عرفی بتدریج مورد توجه زنان ما قرار خواهد گرفت. اجرای این قانون با آن هم پیامد‌های منفی قابل پیش‌بینی، واکنش زنان را برخواهد انگیخت و بی‌حجابی را به ابزار مبارزه با حکومت تبدیل خواهد کرد.
در پایان «مجمع ایثارگران» در این مقطع حساس از تاریخ ایران، همه دلسوزان و نیرو‌های سیاسی و اجتماعی و مدنی کشور را به همراهی و همکاری و تعاون و هشیاری در حوادث دعوت می‌کند و همه و عمدتا نیرو‌های حکومتی را به پرهیز از خشونت فرا می‌خواند. همبستگی همه جریان‌های سیاسی برای تحقق مطالبات بحق مردم، یک ضرورت جدی است و در این مسیر باید با مرزبندی روشن با براندازان وابسته به بیگانه و خائنان باسابقه به ملت عمل کرد و ضمن حراست از تمامیت ارضی کشور، از خشونت‌ورزی به هر شکل فاصله گرفت. عقلانیت و اعتدال و انصاف و تدبیر، گمشدگان عرصه سیاسی ایران امروز هستند و باید برای تقویت این وجوه هم در حاکمان و هم در میان احزاب و مردم معترض تلاش کرد.
حزب مجمع ایثارگران
۲۴ شهریور ۱۴۰۲»
