دماوند برای ما ایرانیان تنها یک کوه نیست بلکه آمیخته‌ای از اسطوره‌ها، فرهنگ و ادبیات ماست به گونه‌ای که خود تبدیل به اسطوره‌ای مانا شده و جایگاه ویژه‌ای در اشعار، نقاشی‌ها و هنر ایرانی‌ها دارد. برای ایرانیان، دماوند نه فقط بلندترین قله کشور، که شکوه و عظمت دماوند، میراث ملی ما ایرانیان است. این کوه در اساطیر ایران جایگاه خاصی دارد و مظهر و نماد پایداری و استواری‌ست. دماوند چنان اهمیتی دارد که ۱۳ تیر سال ۱۳۸۷ با تلاش و همت دوستداران طبیعت و طرفداران محیط زیست روز ملی دماوند نام گذاری شد. عکس: احمد بلباسی / محمد عطایی
دیدارنیوز: کوه دماوند نمادی از مام میهن که دامن خود را با مهر گشاده است. روز ملی دماوند یادآور افتخار به ایران و ایرانی است. دماوند نمادی است که مفاهیم زیادی را در خود جای داده. بلندی قله‌اش، سرافرازی و پایداری ملت ایران را یادآور شده و به نوعی جلوه‌گر تاریخ و تمدن کهن ایران است.
استواری کوه دماوند، به خاطرمان می‌آورد پایداری ایران و ایرانی را. دماوند به طول تاریخ، پر غرور ایستاده است و شاید معنایی برای ایرانیان است که در پس فراز و نشیب‌ها، سختی‌ها و رنج‌ها؛ ایرانیان همچنان پر غرور ایستاده و زیسته و خواهند زیست.
دماوند کوهی در شمال ایران است و یکی از دلایل اهمیتش ارتفاع ۵۶۱۰ متری است که آن را تبدیل به بلندترین کوه ایران و خاورمیانه و بلندترین کوه آتشفشانی آسیا کرده است. این کوه در جنوب دریای خزر در ۶۹ کیلومتری شمال شرقی تهران و ۲۶ کیلومتری شمال غربی شهر دماوند قرار دارد. دهانه آتش فشان این کوه حدود ۴۰۰ متر قطر دارد و روی آن را دریاچه یخ زده‌ای پوشانده است.
در قله این کوه در کناره‌های شمالی و جنوبی نشانه‌هایی از دهانه‌های قدیمی و کاسه‌های آتشفشانی هم دیده می‌شود و قطر کاسه شمالی آن ۹ کیلومتر است. در ارتفاعات دماوند در فصل تابستان دمای هوا یک تا ۲ درجه زیر صفر و در زمستان ۶۰ درجه زیر صفر می‌رسد. اگر هوای ایران و تهران صاف و آفتابی باشد و آلودگی‌های شهری، هوای شهر‌ها را تیره نکرده باشد، می‌توان دماوند را از شهر‌های تهران، ورامین و برخی شهر‌های جنوبی دریای خزر مانند جویبار مشاهده کرد.
