کریم خودسیانی، نویسنده سریالی با موضوع کروناست که مجری برنامه‌های شبانگاهی تلویزیون هم بوده و مدتی است از حوزه اجرا به دور است و انتقاد‌هایی را از تلویزیون دارد نسبت به مجریانی که باید باشند، اما نیستند.
دیدارنیوز ـ خودسیانی درباره جزئیات نگارش سریال «آزادی مشروط»، در پاسخ به اینکه ساخت سریالی با موضوع کرونا در شرایطی که به تازگی مردم کمی به شرایط عادی زندگی برگشته‌اند، کمی دیر و ناراحت کننده نیست؟ اظهار کرد: کرونا یک سونامی بود که تا دهه‌های آینده هم می‌شود از زوایای مختلف و در ژانر‌های گوناگون از آن فیلم و سریال ساخت. ما در این مجموعه سعی کردیم نگاه کمدی به کرونا داشته باشیم البته با زاویه دیدی که آقای ده نمکی در کارهایشان دارند و اینکه ملودرامی هم در آن وجود دارد.
او در پاسخ به اینکه آیا قرار است از بازیگران طنز در سریال «آزادی مشروط» استفاده شود؟ توضیح داد: هنوز وارد مرحله انتخاب بازیگر نشده ایم و صحبتی هم در این زمینه نشده است، اما اینکه الزاما کاملا بازیگران سریال، کمدین باشند و کل کار و بازیگران معرف کمدی باشند، اینگونه نیست. امیدوارم در این سریال با موضوع سونامی کرونا که همچنان هم درگیرش هستیم، بتوانیم هم لحظات خوشی را انتقال دهیم و هم تقدیر و تشکری شود از تمام افرادی که درگیر بودند و همچنین مشاغلی که دستخوش این سونامی شدند؛ از شغل خودمان سینما گرفته تا مشاغل دیگر. واقعیت این است که در این روز و روزگار مردم نیاز به کار‌های شیرین دارند.
او درباره همکاری اش با تلویزیون و فضای فعلی آن اظهار کرد: الان دقیقا مشخص نیست چه اتفاقی برای تلویزیون افتاده است، فضای تلویزیون در حال حاضر شبیه به صبحی است که چشمانت را باز کرده ای، اما همه جا مه آلود است. فعلا ما اصحاب رسانه و تلویزیون در این شرایط هستیم و نمی‌دانیم یک متر جلوتر از دیدمان چه خبر است. منتظریم مه کنار برود و ببینیم چه خبر است.
خودسیانی که کار اجرا در تلویزیون را با برنامه‌های رمضانی، شب یلدا، سیمای خانواده و ... بر عهده داشته، درباره علت غیبتش در این حوزه توضیح داد: اجرای من در تلویزیون مثل این حکایت است که ظاهرا انگار زمانی بار به من خورده بود! اگر برنامه درست و درمانی باشد که بتوان در آن حرف زد، حتما قبول می‌کنم. اصلا مهم نیست چه نوع همکاری باشد؛ نویسندگی، تهیه کنندگی، کارگردانی، بازیگری و یا مجری گری. مهم این است که با خیال راحت حرف هایم را بزنم و به همه بگویم این کار، کار من بوده و با افتخار از آن یاد کنم.
خودسانی فضای اجرا در تلویزیون را نامناسب و ناخوشایند دانست و درباره علت آن گفت: وقتی سیستمی برای اجرا وجود ندارد و ما برای اجرا، رشته‌ی آکادمیک دانشگاهی نداریم و هر کسی از مادرش قهر می‌کند یا فلان آدم توصیه می‌کند اجرا کند، در تلویزیون آنتن می‌گیرد، همان چیزی می‌شود که می‌بینید. چرا مجریانی که آزمون و خطاهایشان را کرده اند و برای آن‌ها هزینه صرف شده، در حال حاضر کار نمی‌کنند؟ الان روی آنتن چه کسانی را می‌بینید. کدام مجریان را می‌بینید؟
او ادامه داد: موضوع آقای دلاوری و یا آقای ده نمکی و امثال این افراد را استثناء بدانید؛ البته جایی‌هایی لازم است، دلاوری‌ها و ده نمکی‌هایی باشند و حرف‌هایی را بزنند، اما این استثناء‌ها را کنار بگذاریم و برویم سراغ مابقی ماجرا که عمده قصه این کار هستند. وقتی سراغ عمده می‌روید، متوجه می‌شوید که انقدر شور است که کدخدا هم فهمیده است.
اجرای برنامه شب یلدایی که کار مجری را به بیمارستان کشاند
این مجری درباره ماجرای اجرای برنامه شب یلدا در تلویزیون که بلافاصله پس از عمل جراحی این پیشنهاد را پذیرفته بود، یادآور شد: من عمل جراحی داشتم و، چون در اصفهان بودم، برگشت به تهران با آن شرایط برایم سخت بود، ولی با این حال تهیه کننده آن کار که آقای احسان ارغوانی بودند از من دعوت کردند و من کل راه اصفهان تا تهران را در عقب ماشین خوابیدم تا بیایم و خودم را به اجرا برسانم؛ و البته بعد از آن اجرا هم دوباره به دلیل خونریزی بستری شدم. اجرای خوبی بود. موضوع این بود که آقای فرجی که هفت سال قبل مدیر شبکه بودند آن زمان تقریبا هر روز جویای حال من بودند.
مجریانی که باید باشند، اما نیستند
خودسیانی با انتقاد از وضعیت حال حاضر اجرای برنامه‌های تلویزیونی، گفت: الان محتوای برنامه‌ها و اجرا‌ها را می‌بینید. مجریانی که باید باشند نیستند؛ چرا؟! به دلیل اینکه تفکری پشت کار وجود ندارد، چه در موضوعات ملی و چه در موضوعات مذهبی. اگر به ۹۰ درصد از این مجری‌ها بگویید که یک صفحه درباره موضوعات ملی صحبت کن، اگر توانستند. یا درباره موضوعات معارفی و مذهبی حرف بزن، اگر توانستند؛ این فاجعه است. چرا بازار رسانه‌های خارجی داغ است؟ چون بازار رسانه ما بازار مکاره شده است.
وی سپس با تاکید بر لزوم سپردن اجرای برنامه‌های تلویزیونی به افراد متخصص در هر حوزه، در این ارتباط مثالی زد و گفت: یکی از مدیران، پیشنهاد اجرای یک برنامه صبحگاهی را به من داده بود و من مطرح کردم که خیلی شرمنده ام، می‌دانید که من آدم صبحگاه نیستم و آدمی نیستم که صبح بیام و بگویم «سلام صبحتون بخیر...» یا «گل‌ها به شما سلام می‌کنند». من آدم برنامه‌های شامگاهی ام، آدم برنامه‌های اجتماعی، خانوادگی و روانشناختی هستم. موضوع این است که اگر آقایان بدانند چه کسی را کجا بگذارند و هر کسی در جای خودش و در حوزه‌ای که اشراف دارد، قرار بگیرد و همه چیز با روابط جلو نرود، وضعیت به گونه‌ای دیگر می‌شود. چرا مخاطبانی که زمانی سریالهایی، چون «هزاردستان» و «امام علی (ع)» را می‌دیدند الان باید این برنامه‌ها را ببینند؟
خودسیانی که سرپرست نویسندگان «فیتیله‌ای ها» در حوزه کودک هم بود، در پایان گفت و گویش با یادی از این برنامه و در پاسخ به اینکه چرا عمو‌های فیتیله‌ای دیگر در تلویزیون نیستند؟ اظهار کرد: عمو‌های فیتیله‌ای که هستند، منتها آنجا که باید باشند، نیستند. چرا؟! چون تلویزیون حواسش نیست سرمایه‌های خودش را حفظ کند. از رضا عطاران بگیرید تا اصغر فرهادی. ایشان مگر در تلویزیون «داستان یک شهر» را نساخت؟ چرا نباید باشند. عمو‌های فیتیله‌ای چقدر برای کودکان محبوبیت داشتند، چرا تلویزیون مثل یک پدر دورشان را نگرفت؟ متاسفانه زمینه بازگشت عمو‌های فیتیله‌ای میسر نشد. امیدوارم آقای جبلی با حضورشان خیلی از این هنرمندان و مجریانی را که تلویزیون بابت آن‌ها هزینه کرده و خودش آن‌ها را کنار گذاشته، برگرداند.
