امیر عابدزاده دروازه‌بان لژیونر تیم ملی ایران که در دسته دو لالیگا بازی می‌کند اعلام کرد شباهت‌های زیادی با کسپر اشمایکل دروازه‌بان فیکس لسترسیتی دارد.
دیدارنیوز - این خلاصه مصاحبه نسبتا بلند ما با امیر عابدزاده‌ست که فدراسیون بین المللی آمار و ارقام فوتبال اسمش را بین ۲۰ گلر برتر سال ۲۰۲۱ قرار داد. او بعد از درخشش افراطی در ماریتیمو در فصل پیش و انتخاب به‌عنوان بهترین گلر فصل پرتغال، حالا در اسپانیا و لیگا آدلانته مشغول رویابافی است و در پونفرادینا شرایط بسیار خوبی دارد.
با او درباره امروز و آینده حرف زدیم و مسیری که با امید و پشتکار طی شده و راهی که شاید او به نیمه‌اش هم نرسیده باشد.
مصاحبه ما را بخوانید. شاید شما هم از فضا و تفکر این ستاره فوتبالمان لذت بردید.
ورزش سه: امیرجان سلام، سوال اول درباره انتخابت به عنوان یکی از بیست دروازه‌بان برتر دنیا توی سایت آمار و ارقام جهانی فوتباله. می‌خواستم نظرت رو بگی در این باره؟
عابدزاده: خُب خیلی خوشحالم بابت اینکه جزو ۲۰ نفر و جزو نامزد‌های جهان در ۲۰۲۱ بودم. خیلی خیلی خدا رو سپاسگزارم درباره این موضوع و شاکرم و خوشحالم از اینکه وقتی در مسیر هدف‌هام با عشق حرکت و تلاش می‌کنم؛ بدون ترس، بدون شک و فقط فقط توکلم به خودشه، خودش هم پاداش‌ها رو بهم میده. این انگیزه‌ای برای من شد که محکمتر قدم بردارم توی این مسیر که از اول می‌دونستم کجا می‌خوام برم. این قضیه خیلی به من انگیزه و خوشحالی میده و هم قلبم رو آروم می‌کنه که می‌تونم باعث افتخار خانواده باشم و دل مردم رو شاد کنم بابت اینکه تونستم نماینده خوبی برای اونا باشم.
ورزش سه: تو بین این بیست نفر به دروازه‌بانی کدوم‌شون خیلی علاقه داری و به عنوان الگو تعقیبش می‌کنی؟
عابدزاده: بین این لیست در حال حاضر با کسپر اشمایکل خیلی حال می‌کنم، چون حس می‌کنم شباهت‌های زیادی باهم داریم. جدا از اینکه پدران ما اسطوره بودن و مقایسه زیادی می‌شدیم و خواهیم شد، خیلی دروازه‌بان و آدم باهوشیه. وقتی مصاحبه‌هایش را می‌بینم و تفکرش نسبت به پست دروازه‌بانی، واقعا باهاش کیف می‌کنم. جدا از اینکه از نظر تکنیکی جزو بهترین هاست و جدا از اینکه فکر می‌کنم توی خونشه.
یک دلیل مهم برای علاقه بهش هم اینه که رفت از پایین شروع کرد. کسپر وقتی منچسترسیتی بود و اتفاقات طوری که می‌خواست پیش نرفت، رفت از پایین بدون ترس شروع کرد، همونجوری که من این کار رو کردم. خدا هم جوابش رو به من داد، وقتی که نترس و مطمئن در مسیری که همیشه دوست داشتم بیفتم قرار گرفتم و هدایتم کرد. الان جایی هستم که خوشحالم و شک ندارم که اتفاقات خیلی خوبی برام می‌افته البته اگه بتونم با همین تفکر و عشق ادامه بدم و بهتر و بهتر بشم.
ورزش سه: فدراسیون آمار و ارقام انتخاب‌هاش بر اساس کمیت و آماره و تو فکر می‌کنی از نظر کیفی چقدر با سطح بهترین دروازه‌بان‌های دنیا فاصله داری؟
عابدزاده: از لحاظ کیفیتی دروازه‌بان‌ها خیلی نزدیک هم هستند و سطح‌های پایین هم همه بلدند دایو بزنن و بپرن و شوت بزنن. اما یک سری دیتیل‌ها و جزئیات و تصمیم‌گیری و تجربیات و کلاس دروازه بانی و تکنیک‌های جزئی، دروازه‌باناا را از هم متمایز می‌کنه. برای همین لِوِل نزدیک است. مثلا من جلوی کاسیاسی دو بار بازی کردم که خُب بهترین جهان بود و دیدم که واقعا چقدر سطح نزدیکه. فقط یک جرقه ریز است که تو را در آن سطح ببره. ثبات چیز مهمی است که تو را در این سطح نگه داره. از نظر کیفیتی فکر کنم همه نزدیکیم، یک سری قوت و ضعف‌ها داریم که هرکسی تلاش می‌کند خودش را بهتر کنه. به نظرم چیزی که تو را جدا می‌کنه، ذهن قویه. ذهنت اگر قوی باشد و باهوش تمرین کنی، خیلی می‌تونه در موفقیت تاثیر بذاره.
ورزش سه: تو الان تو لیگ یک اسپانیا بازی می‌کنی و بین گلرایی که انتخاب شده بودن شاید در رده پایین تری هستی؛ چقدر امیدواری که سال آینده توو یک رده خیلی بالاتر و در یک تیم خیلی بهتر قرار داشته باشی؟
عابدزاده: اینکه در سطح پایینتری بازی می‌کنم (لیگ یک اسپانیا) انتخاب خودم بوده. من خودم خیلی پیشنهاداتی داشتم که بتوانم در سطح لیگ برتر بعضی کشور‌ها باشم، اما در لیگ پرتغال چیزی برای یادگیری نداشتم مگر اینکه به سه تیم بزرگ پورتو، بنفیکا و اسپورتینگ می‌رفتم که اونا دروازه‌بان داشتن و دنبال خرید دروازه‌بان نبودن. همه چیز برایم در ماریتیمو آسان شده بود و دو پیشنهاد دیگر هم از پرتغال داشتم، اما واقعا چیزی برای یادگیری نبود و یک چالش جدید انتخاب کردم. لیگ دو اسپانیا را هم اگر تحقیق کنین، فقط اسمش لیگ دو است و از نظر سطحی و امکاناتی بالاست. اگر در لیست هم نگاه کنین این انتخاب من بوده و خوشحالم و می‌خواهم تکاملم را طی کنم. خیلی خوشحالم از تصمیمم و اصلا بحثی نیست که امیدوار باشم به سطح بالاتر بروم. اگر امیدوار نبودم، هیچوقت انتخاب نمی‌کردم و می‌رفتم یک لیگ آسونتر که همه چیز راحت تو بود. مثل ماریتیمو که تمرین چه بکنم و چه نکنم گلر یک بودم. اما وقتی خارج می‌شی خدا پاداش میده و هدایت می‌کنه و به چیزای بزرگتر می‌رسی. من کل زندگی ام اینطور بوده و وقتی همه چیز می‌توانست راحت باشد، رفتم لیگ دو پرتغال و خیلی زود پاداشش را گرفتم و شک ندارم اگر روند و تفکرم با اشتیاق قبلی نگه دارم، خدا پاداش‌های بعدی میده. انقدر راضی ام از کار‌هایی که خدا برایم کرده که مطمئنم بازهم به من میده و همیشه سپاسگزار هستم.
ورزش سه: نگاه ما نسبت به لژیونر‌ها اینه که دوست داریم اینا پیشرفت کنن و سریع به تیمای بهتر برن و همه‌اش نگاهمون به تیم آینده ایناست در حالی که ممکنه اون بازیکن در تیم فعلیش شرایط خیلی خوبی داشته باشه و اصلن اونجا رو بتونه به عنوان نقطه پایانی فوتبالش هم انتخاب کنه. اگه تیم شما به عنوان مثال به لالیگا صعود بکنه چه تاثیری در آینده تو و انتخاب بعدیت داره و تو قراردادت چجوری با این تیم منعقد شده و می‌خوای بمونی یا بری؟
عابدزاده: من دوست دارم چالش‌های جدیدی تجربه و رشد کنم. وقتی یک جا زیاد بمانم و ببینم چیزی برای یاد گرفتن ندارم، سعی می‌کنم یکم قضیه را سخت کنم. نه اینکه بروم جایی که لذت نمی‌ده، اما جایی دوست دارم باشم که چیزی یاد بگیرم و رشد کنم و تجربه جدید داشته باشم. اگه صعود کنیم لالیگا، این تجربه جدیدی برایم است. قطعا دوست دارم همه چیز بهتر و بهتر بشود، اما اگر قرار است بهتر، همان تجربه قبلی باشد (مثل قضیه پرتغال که گفتم) ترجیح می‌دهم جای جدیدی بروم و رشد کنم. من همیشه یکی از اهدافم بازی در لالیگا بود و تقریبا که نه، صددرصد انتخاب‌هایی دارم که بهش برسم. حالا وسط راه مثل این نقل و انتقالات پیش بینی‌های وسوسه انگیز می‌آید که باعث می‌شه آدم یادش بره قبلا چی می‌خواست، اما وقتی یادت بیاید که قبلا چی می‌خواستی، اصلا ترسی نداری و همه اش لذته! یاد میگیری و رشد می‌کنی و خدا هم قطعا پاداش میده.
ورزش سه: پونفرادینا تیمی بود که خیلی برای هواداران فوتبال ایران آشنا نیست. شما بین تیم‌های محبوب و پرتماشاگر چه سطحی دارین، توو کدوم منطقه هستین و بزرگترین باشگاه منطقه شما کدومه؟
عابدزاده: پونفرادینا خیلی تماشاگرای باحالی داره. همه خیلی عشق می‌دهند به بازیکن‌ها و باشگاه خیلی عضو داره. برای بلیت فروشی گا‌ها یک کیلومتر صف وجود هست و این برایم جالب بوده. من چنین تجربه‌ای نداشتم، ماریتیمو هم تماشاگر داشت، اما اکثر سن آن‌ها بالاتر بود، چون در یک جزیره بود. اینجا، چون تنها تیم شهر است، همه ساپورت می‌کنند. از بازی اول به من لطف داشتند و پرچم ایران آوردن و من هم سعی کردم این لطف رو جبران کنم. مردم روز‌هایی که حتی بازی نیست هم وقتی در خیابان باشی، می‌بینی خیلی‌ها با پیراهن پونفرادینا راه می‌روند. من ریت (نمره) بالایی می‌دهم، چون خیلی به تیم توجه نشان می‌دن. اکثر رستوران‌های اینجا یک تابلو از تیم دارند و این فکت که تنها تیم شهر است، یک نشونه خوب برای میزان توجه هواداران است.
ورزش سه: قاعدتا به عنوان یک دروازه‌بان کارت خیلی سخت تره؛ همونطور که یک هافبک دفاعی شاید کارش خیلی سخت باشه، چون نمود کار معلوم نیست و مثلا شاید گل خوردن لزوما تقصیر تو نباشه و دفاع‌تون ضعیف باشه و این کارو برای دروازه‌بان به عنوان لژیونر سخت می‌کنه اون هم تو کشوری مثل اسپانیا که یه عالمه دروازه‌بان خوب داره. تو در واقع به عنوان یک ایرانی در تیم‌تون چه وضعیتی داری؟ به عنوان یک بازیکن خارجی سوپر استار می‌بیننت؟
عابدزاده: سخت تره اونم در اسپانیایی که ۲-۳ خارجی بیشتر نمی‌توانی داشته باشی و همه پاسپورت اروپایی دارن. اکثر تیم‌ها هم مثلا می‌روند دفاع کلمبیایی و برزیلی می‌گیرند و کسی دروازه‌بان آسیایی نمی‌خرد و من به خودم افتخار می‌کنم که فکر کنم اولین دروازه بان آسیایی اسپانیا باشم. نمی‌دانم البته و مطمئن نیستم، اما خودم در این چند سال که در فوتبال بودم ندیدم. با کاری که کردم حال می‌کنم. من عاشق پستم هستم و گلایه‌ای بابت سختی اش نیست و لذت می‌برم. اما خب یک سری محدودیت هست و به خصوص در بحث پاسپورت و انتخاب. من دوست دارم هی باورسازی کنم. در پرتغال هم از پایین آمدم و خوب کار کردم. پرتغال محدودیت پاسپورت نداشت، اما حالا اسپانیا آمدم. دوباره باید این باور رو بسازم و تا جایی که توانش رو دارم تلاش می‌کنم که یک باورسازی خوب برای جوونهامون بکنم و انشالله که همه با قدرت بیشتری به اهدافشون برسند.
ورزش سه: اینکه تووی کشور‌های لاتین تبار گلری کردی و از نظر ما آدمای گرمی هستن تووی پیشرفتت تاثیر گذاشته یعنی بازیکنا خیلی باهات رفیق شدن و جوشیدن باهات یا نه؟ و اینکه در این سال‌های حضورت در خارج تیمی بوده که خیلی جو سنگینی باشه و حال نکنی اونجا باشی؟
عابدزاده: من باهمه خوبم. یکم سرم در کارم هست، ولی خُب پرتغالی‌ها واقعا آدم‌های خوبی بودن و من فکر می‌کردم چقدر آدم‌های خوب و مهربونی هستن و کمک می‌کنن و فکر می‌کردم اسپانیا اینطور نباشه، اما وقتی آمدم اسپانیا دیدم که چقدر بهتره! واقعا بابت جو رختکن تیم خوشحالم. ماریتیمو، چون یکم تعداد برزیلی بیشتر بود، گروه‌طوری بود. یک گروه برزیلی بودند و بیشتر صمیمی بودند و بقیه بازیکنان هم یک گروه. اما اینجا، چون همه اسپانیایی هستند و ۳ خارجی داریم شرایط بهتری است. یک رومانیایی داریم و یک کلمبیایی. من هم عاشق زبان اسپانیایی هستم و در کنار بچه‌ها هستم. خیلی آدم‌های گرمی هستن و باهاشون حال می‌کنم.
ورزش سه: رقابتت با گلر دوم تیم چجوریه؟ آیا اون گلر اسپانیاییه یا نه و گلر یک و دو چیزی هست که اونجا در واقع خط کشی مشخص داره یا به هر صورت هر غفلتی ممکنه که جای تو رو سست کنه؟
عابدزاده: رقابتم با گلر دوم و سوم... گلر‌های خوبی هستند، ۲۳-۴ ساله هستند و از من کوچکترن. گلر‌های خوبین. اسپانیا گلر‌های خوبی داره همه تکنیکی هستن و از پایه خوب یاد میگیرن. این گلر ما پاس اسپانیایی داره، اما اصالتا کلمبیایه. از بچگی اسپانیا بوده و در سویا بازی کرده، در تیم رایووایکانو و دیپورتیوو لاکرونیا بوده. ما همون روز اول رفتیم ناهار خوردیم باهم. گلر سوم ما هم از بارسلونا ب آمده و خیلی تکنیکی و سریعه. مثل گربه است و هر موقع توپ می‌گیره می‌گیم «میائوو!» و خیلی بامزه است.
در کل مشخص نیست کی گلر دو و سه‌ئه و مربی ما خیلی عادله و هرکی حقش باشه رو بازی میده. هافبک‌ها هم هرچند سال که در تیم باشند اگر اشتباه کنند، خیلی زود شانس را به کسی دیگر میده. من خیلی با این شیوه حال می‌کنم که سرمربی تیم بدون ترس به بقیه بازی میده و این کاراکتر مربی رو نشون میده.
ورزش سه: توی لیگ اسپانیا سرسخت‌ترین تیمی که جلوش بازی کردی یا معروف‌ترین مهاجمی که جلوت بوده کی بوده و چه بازیای سخت تری پیش روته؟
عابدزاده: همه تیم‌هایی که بازی می‌کنیم بازیکنان خیلی خوبی دارند، ولی خُب دو بازیکنی که خیلی حال کردم یکی با آلمریا بازی کردیم که ۱-۰ بردیم، اما فوروادشان خیلی بازیکن خوبی بود. صادیک که فوروارد قد بلند نیجریایی است و فکر کنم به تیم بزرگی بره. با خیرونا هم بازی کردیم استوانی بازیکن تیم ملی اروگوئه که چند سال در بارسلونا هم بوده عالی بود. او خیلی محکم و باحال بود. با این دو خیلی حال کردم، اما کل تیم‌ها بازیکنان بزرگی دارند و خوشحالم که می‌توانم جلوی تیم‌های بزرگ بازی کنم و تجربه کسب کنم.
ورزش سه: خب امیرجان. سئوالامون زیاده، ولی فکر کنم کافی باشه. ایشالله بقیه برای وقتی که یه قدم جلوتر رفتی.
عابدزاده:مرسی. دیگه دهنم خشک شده بود (با خنده). ازتون ممنون و خداحافظ.
