در دومین شماره ستون «راز سر به مهر ظریف» به نکته‌ای مهم اشاره شده است و آن ملاقات دکتر ظریف با پنافسکی دانشمند لهستانی الاصل و از طراحان نخستین بمب هسته‌ای جهان در اوایل دهه ۸۰ خورشیدی است.
دیدارنیوز - بابک مجیدی: پس از آنکه در آبان ماه سال ۱۳۸۳ با مذاکراتی که میان ایران و سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان انجام شد و توافقی به نام «توافق پاریس» شکل گرفت، آمریکا نیز در تلاش بود بعد از جنگ با عراق که ارتباطش با اروپایی‌ها دستخوش تغییراتی شده بود ترمیم کند و از راه دیپلماسی یک سیاست دوگانه‌ای در برابر ایران برای بهبود روابط به وجود بیاورد.
در اسفند ماه همان سال رهبری دستور راه اندازی مجدد تاسیسات فراوری اورانیوم در اصفهان را که در آذر ماه به حالت تعلیق درآمده بود صادر کرد. دکتر ظریف که در آن زمان نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد و همچنین مسئول مذاکرات هسته‌ای با سه کشور اروپایی آلمان، انگلیس و فرانسه به رهبری دکتر حسن روحانی بود، بعد از آنکه تصمیم به راه اندازی مجدد تاسیسات ساخت اورانیوم در اصفهان گرفته شد، باید زمینه سیاسی مذاکرات برای ورود به فاز جدید را آماده می‌کرد.
یکی از نکات مهم کار ظریف در آن روزها ارتباط مستمر با دانشمندان هسته‌ای آمریکایی و سیاستمداران مرتبط با این موضوع بود. در کتاب راز ماندگار در این مورد آمده است:
«دکتر ظریف از حدود یک سال پیش از آن اتفاق، جلسه‌های مستمری را با گروهی از دانشمندان هسته‌ای و مذاکره کنندگان پیشین آمریکا در این موضوع با شوروی سابق، آغاز کرده بود. معروف‌ترین آن افراد آقای پنافسکی دانشمند لهستانی‌الاصل ۸۵ ساله، از طراحان نخستین بمب هسته‌ای بود که در پروژه منهتن شرکت داشت. فرانک ون هیپل استاد دانشگاه پرینستون و معاون سابق دفتر علوم و فناوری شورای امنیت ملی آمریکا، ریچارد گاروین استاد دانشگاه‌های شیکاگو، هاروارد، کلمبیا و رئیس سابق کمیته مشورتی عدم اشاعه وزارت خارجه آمریکا و ماروین میلر استاد دانشگاه هاروارد از دیگر اعضای گروه یاد شده بودند. این افراد پس از فجایع هیروشیما و ناکازاکی دچار سرخوردگی شده و مواضع ضد سلاح‌های هسته‌ای پیدا کرده بودند. همین اشخاص بودند که در مذاکرات برای کاهش سلاح‌های هسته‌ای با روسیه فعالانه ایفای نقش داشتند.
هدف دکتر ظریف برای ملاقات و گفتگو با این افراد، بر نهاد‌های فکری و تصمیم ساز در حوزه موضوعات هسته‌ای آمریکا تاثیر بگذارد و دومین هدف که مهمترین هدف بود این است که با پیشنهاد‌های آنان چگونه و از چه راه‌هایی می‌توان برای برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران اطمینان ایجاد کرد. البته این دیدار‌ها بعد از آنکه محمود احمدی‌نژاد در سال ۸۴ به ریاست جمهوری رسید ادامه دار بود، اما با مواضعی که احمدی‌نژاد درباره هلوکاست گرفت، این گفتگوها دیگر ادامه پیدا نکرد.»
دکتر ظریف بعد از آن ملاقات‌ها و گفتگوها، با تیم مذاکره کننده خود پیشنهاد‌هایی که به نفع منافع ایران بود را استخراج کرد و توانست بسته پیشنهادی مناسبی تهیه کند. بعد از آنکه تصمیم برای راه اندازی تاسیسات اصفهان به صورت جدی دنبال شد او این بسته پیشنهادی خود را به دو طرف ارائه کرد.
منبع: کتاب راز سر به مهر
