دیدارنیوز ـ دکتر محمدرضا ظفرقندی رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور گفت: نیروی انسانی پزشکی از برجسته‌ترین استعداد‌های کشور محسوب می‌شوند که دوره‌های بسیار سخت آموزشی را طی می‌کنند و متاسفانه برخلاف رشته‌های تحصیلی دیگر، تعهدات خدمتی خارج از مرکز را در سطوح مختلف ارائه می‌کنند. به طوری که بعد از اتمام پزشکی عمومی چند سال باید به نقاط محروم بروند و بعد از تخصص و فوق‌تخصص هم باید همین اقدام را انجام دهند و این موضوع یک حجم کاری زیادی را تحمیل می‌کند. آن هم بدون حمایت لازم.
وی افزود: اخیرا هم شاهد بحران‌های دستیاری هستیم که جامعه دستیاری جوان با افسردگی، ناامیدی و مشکلات متعددی مواجه شده است. دلیلش این است که یک دستیار در طول دوره دستیاری خود حقوقی دریافت می‌کند که واقعا با یک زندگی ساده و حداقلی متناسب نیست. حقوق یک دستیار ما که البته برای مجرد و متاهل تفاوت دارد، حدود ۲.۵ تا ۳.۵ میلیون تومان است. این اعداد و ارقام چیزی نیست که بتواند یک زندگی مناسب و حداقلی را برای این افراد تامین کند. در عین حال مشکلات متعدد دیگری مانند بیمه، امید به فضای کاری آینده و... هم وجود دارد.
ظفرقندی تاکید کرد: ما نمی‌گوییم کسی برای ارائه خدمت به مناطق محروم نرود. باید این مناطق را پوشش خدمتی داد، اما باید این اقدام همراه با حمایت کافی باشد. نمی‌توان به فردی گفت به دورترین نقاط کشور برو، اما ما هیچ امکان حمایتی برایت تامین نمی‌کنیم. اگر امکانات تشخیصی برای این افراد در نظر گرفته شود، مطمئن باشید که بر سر رفتن به مناطق محروم مسابقه ایجاد می‌شود و همه خواهند رفت. منتها لازمه آن این است که این حمایت به صورت واقعی انجام شود.
وی ادامه داد: به عنوان یک معلم دانشگاه می‌گویم که اگر این اتفاق نیفتد، دچار مشکل می‌شویم. واقعا یکی از دغدغه‌های اصلی امروز ما مهاجرت و خروج از کشور است. در نظر بگیرید که یک خانواده چقدر برای فرزندش هزینه می‌کند که در حوزه پزشکی تحصیل کند، تخصص بگیرد. اما وقتی این فرد به شکوفایی و به مرحله خدمت به مردم می‌رسد، به دنبال این است که به جای دیگری برود. چراکه آینده بهتر و روشن‌تری را برای خودش می‌بیند.
رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور گفت: آنچه در سازمان نظام پزشکی شاهدم، این است که سالانه نزدیک به ۳۰۰۰ درخواست «گود استندینگ» داریم که مدرکی است که افرادی که می‌خواهند از کشور بروند، نیاز دارند. البته نمی‌دانیم چه تعدادی از این افراد از کشور خارج می‌شوند، اما این نشانه یک امر نامطلوب برای آینده کشور است. اگر این موضوع مورد توجه قرار نگیرد، ما در حوزه نیروی انسانی دچار مشکل می‌شویم.
