با وجودی که محمدجواد ظریف تا کنون تمایلی به حضور در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ نشان نداده، ولی تعداد زیادی از افراد و احزاب اصلاح‌طلب اعلام کرده‌اند که ظریف می‌تواند گزینه نهایی جبهه اصلاحات باشد. آیا وزیر امور خارجه حسن روحانی فینالیست ۱۴۰۰ خواهد بود؟
دیدارنیوز ـ اسفندیار عبداللهی: در محافل اصلاح‌طلبی گزینه‌های مختلفی برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ مطرح هستند. محمدرضا عارف که فکری جز کاندیداتوری در این انتخابات ندارد. محسن رهامی از اکنون جلسات خود با حلقه نزدیکان شروع کرده است و شاید از اولین اصلاح‌طلبانی است که رسما اعلام کرده کاندیدای ریاست جمهوری است. محسن هاشمی، مصطفی کواکبیان، مسعود پزشکیان و سورنا ستاری هم از جمله افرادی هستند که به نظر عزم را برای حضور در انتخابات جزم کرده‌اند و برخی حتی ستادهای خود را به راه انداخته‌اند.
در این میان چند نفری هم هستند که نسبت به این موضوع سرسنگین برخورد می‌کنند، ولی بخش زیادی از احزاب و افراد جریان اصلاحات همواره از آن‌ها نام می‌برند و از آن‌ها به عنوان گزینه‌های جدی خود برای انتخابات ۱۴۰۰ یاد می‌کنند. از جمله این افراد اسحاق جهانگیری، محمدجواد ظریف و علی لاریجانی است. اسحاق جهانگیری که به گفته محمد عطریانفر خسته است و میلی به ورود ندارد. البته داستان سیاست ایران مقوله‌ای است که نمی‌توان فردایش را پیشبینی کرد، بر این اساس بعید نیست طی روز‌های باقی مانده تا ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری همین جناب جهانگیری خسته اعلام کاندیداتوری کند.
علی لاریجانی که به عنوان چهره‌ای اصولگرا شناخته می‌شود و به گفته تعدادی از افراد شناخته شده جریان اصلاحات او می‌تواند گزینه روز‌های سخت اصلاحات باشد. این سخن را به نوعی می‌توان از زبان همه اطراف طیف‌های اصلاح طلب، از عطریانفر کارگزارانی تا شهرام صادر دبیرکل حزب همکاری ملی (حزب مرحوم راه چمنی)، شنید.
این در حالی است که علیرضا زاکانی، علی لاریجانی را گزینه نهایی طیف اصولگرای شورای وحدت (اصولگرایان) معرفی کرده است. او گفته؛ "البته جریان دیگری در مقابل جریان شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب تشکیل شده که ظاهرا داعیه وحدت دارد، اما آنچه فهم می‌شود این است که قرار است لاریجانی به عنوان انتخاب نهایی از این جریان بیرون بیاید". اینکه علی لاریجانی چه جایگاهی در میان دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب دارد و نهایتا او گزینه کدامیک از آن‌ها خواهد بود، مبحثی جدا و مفصل می‌طلبد که به وقت خود به آن پرداخته خواهد شد.
محمدجواد ظریف خوانساری، وزیر امور خارجه ایران که در سال ۱۴۰۰ و در اوج انتخابات ریاست جمهوری ۶۲ ساله می‌شود، از جمله چهره‌هایی است که از بعد از توافق برجام همه قبای ریاست بر ساختمان خیابان پاستور را مناسب و اندازه تن او می‌دیدند. مدتی او را امیرکبیر زمان نامیدند و قهرمان ملی هم نام گرفت.
این دیپلمات به ظاهر خندان یکی و شاید جدی‌ترین گزینه‌ای است که درباره او بحث می‌شود. پر واضح است ظریف هرگز خود را اصلاح طلب نمی‌داند یا حداقل تعلق به این جریان سیاسی را بر زبان نیاورده است و نه اصلاح طلبان او را اصلاح طلب می‌دانند، ولی با این وجود این جریان سیاسی وزیر امور خارجه حسن روحانی را برای شرایط امروز ایران مناسب می‌دانند.
مثلا حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی به صراحت گفته است: "اصلاح طلبان آقای ظریف را به عنوان اصلاح طلب قبول دارند و ادامه می‌دهد همه گروه‌های اصلاح طلب "بسیار قاطع" در مورد نامزدی ظریف پای کار هستند و نظر جبهه اصلاحات در مورد آقای ظریف، قاطع است. مرعشی معتقد است؛ "ظریف یک دیپلمات اصلاح طلب است".
ناصر هادیان استاد روابط بین الملل دانشگاه تهران و از دوستان نزدیک ظریف او را بهترین گزینه برای این دوره از مدیریت اجرایی کشور می‌داند. او به دیدارنیوز گفت: خود ظریف گرچه تمایلی ندارد، ولی باید از او بخواهیم وارد عرصه شود. مشکل اصلی ایران امروز، روابط خارجی است، روابطی که به برجام و ایالات متحده آمریکا گره خورده. ظریف زبان دنیا را می‌فهمد و در نهاد قدرت هم مورد اعتماد رئوس نظام است، مشکل تایید صلاحیت ندارد و لابی داخلی و خارجی خوبی دارد.
البته کسانی از میان جریان اصلاحات هم هستند که با نظرات مرعشی و دیگر اصلاح طلبان موافق نیستند و ظریف را برای معرفی به عنوان نامزد اصلاحات مناسب نمی‌دانند. از جمله احمد شریف دبیرکل حزب همبستگی دانش آموختگان ایران (هدا) به دیدارنیوز گفت: "در خصوص حمایت اصلاح طلبان از نامزدی محمدجواد ظریف مهمترین نکته راهبرد اصلی جبهه اصلاح طلبان و تشکل‌های اصلاح طلب است که کاندیدای اصلی این جریان باید یک اصلاح طلب شناسنامه دار باشد. یعنی خود فرد اذعان و تعهد به گفتمان، راهبرد و خط و مشی اصلاحات داشته باشد. اگر ظریف بخواهد در جمع کاندیدا‌های اصلاح طلبان قرار بگیرد بایستی خود را در درون این جریان سیاسی تعریف کند والا صرف گفتار اصلاح طلبانه و نداشتن تعهد برای پیاده کردن برنامه‌ها و راهبرد‌های جریان اصلاحات کافی به نظر نمی‌رسد".
وی افزود: "من به رغم احترام زیادی که برای شخصیت آقای ظریف قائل هستم، ولی برای شرایط حاضر او را کاندیدای مطلوب برای حل مشکلات کشور نمی‌دانم. او در عرصه سیاست خارجی دیپلمات کارکشته‌ای است، ولی در مدیریت کلان اجرایی کشور تجربه زیادی ندارد. اگر محور دولت بعد را بر مبنای فعالیت برای بازسازی روابط خارجی قرار دهیم طبعا ظریف بهترین گزینه خواهدبود، ولی برای حل مشکلات چند وجهی و بسیار پیچییده کشور که به مرز بحران رسیده گزینه مناسبی نیست".
به کانال تلگرامی دیدارنیوز بپیوندید
به صفحه اینستاگرام دیدارنیوز بپیوندید
به گروه واتس‌اپی دیدارنیوز بپیوندید