کرباسچی: طرح سرا شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت است
غلامحسین کرباسچی گفت: ایرادی که مردم از لیست امید و اعضای شورای شهر میگیرند ایرادی عملکردی است. در واقع اگر کسی کارنامه خوبی داشته باشد، هیچکس به اصل و نسب و طریقه راه یافتنش به لیست امید کاری ندارد.
دیدارنیوز - جریان اصلاحات در شرایطی بسیار مبهم، و شاید هم بتوان گفت، پیچیده به استقبال انتخابات مجلس یازدهم شورای اسلامی میرود. از سویی اصلاحطلبان با توجه به برآورده نشدن برخی از وعدههای رئیسجمهوری و حمایت از حسن روحانی باید طرحی نو برای انتخابات در اندازند و از سوی دیگر، همچون انتخابات برگزار شده در سه دهه اخیر، نگرانیهایی درباره نوع تعیین صلاحیت از جانب شورای نگهبان دارند. با این وجود اصلاحطلبان مصرانه در پی حضوری پررنگ در انتخابات دوم اسفندماه سال جاری هستند تا باز هم در قامت جریانی ریشهدار و صاحب تفکر خود را در معرض رأیهای مردم بگذارند.
«طرح سرا» آخرین تصمیمی است که شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان در تحرکات مربوط به انتخابات آن را به تصویب اولیه رسانده است. طرحی که بر اساس آن، کاندیداهای نهایی با تشخیص و نظر مردم در لیست انتخاباتی جبهه اصلاحات قرار میگیرند.
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل کارگزاران سازندگی، در گفتوگو با اعتمادآنلاین با اشاره به اینکه «طرح سرا شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت است» به پرسشهای طرحشده در این رابطه پاسخ گفت.
گفتوگوی دبیرکل کارگزاران سازندگی با اعتمادآنلاین در خصوص طرح «سرا» در زیر میآید.
***
*به رای گذاشتن چهرهها برای حضور در لیست انتخاباتی اصلاحطلبان را چطور میبینید؟
اولین مانع این کار مانعِ قانونی است؛ یعنی قانون انتخابات در هفته آخر اجازه تبلیغات میدهد. اگر قبل از موعد قانونی اسامی برای قرار گرفتن در لیست انتخاباتی منتشر شوند، مشمول تبلیغات قبل از روزهای تبلیغاتی میشود. شورای نگهبان هم با این کار برخورد میکند و باعث به وجود آمدن فضای چالشی با دستگاههای حاکمیتی خواهد شد. اگر هم بخواهند نظرسنجی مورد نظر را در هفته آخر انجام بدهند، عموماً وقت کافی برای مدیریت شرایط نمیماند. در واقع تا آن موقع باید تکلیف کاندیداها مشخص شده باشد تا کارهای لازم انجام شود.
نکته دومی که لازم است به بحث گذاشته شود تأکید دوستان روی «بدنه اجتماعی» است. سئوال این است که منظور چه کسانی هستند؟ مردمی که رأیهایشان را همیشه به سبد اصلاحات میاندازند «بدنه اجتماعی» است، یا اینکه قرار است عدهای گزینش و اسامی مشخصی در سامانهای معرفی شوند و بگویند اینها بدنه اجتماعی اصلاحات است و از مردم بخواهند به فرد یا افرادی که این بدنه اجتماعی خودساخته انتخاب میکنند رأی بدهند؟
در چنین حالتی خوب مردم دوباره قرار است چهرههایی را انتخاب کنند که شورای عالی با واسطه این جمع انتخاب کرده است. این کار یعنی انتخاب کاندیداها 2 مرحلهای شود که هیچ دستاوردی ندارد. این تصمیم تلقی «شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن» را به وجود میآورد. خوب اگر شورای عالی و شخصیتهای محترم جریان اصلاحات کسانی را میشناسند که شایستگی مجلسنشینی را دارند مستقیماً معرفی کنند و از مردم بخواهند به آنها رأی بدهند چرا به واسطه یک جمع ساختگی به اسم «بدنه اجتماعی»؟
همچنین این را باید در نظر گرفت، ایرادی که مردم به لیست امید و اعضای شورای شهر میگیرند، ایرادی عملکردی است. در واقع اگر کسی کارنامه خوبی داشته باشد، هیچ کس با اصل و نسباش و طریقه راهیافتنش به لیست امید کاری ندارد؛ مثلاً آقای مطهری در این مجلس زبان گویای اصلاحات است و هیچ کسی نمیگوید چرا این آدم را در لیست امید قرار دادید؛ یا مثلاً آقای پزشکیان یا نمایندههای دیگری که هم خوب بودند و هم پاک و از هیچ رانتی هم استفاده نکردند.
اما درباره فلان نمایندهای که نه یک حرکتی کرده است، نه یک حرف درست و حسابی زده است، نه حتی یکبار میکروفنش روشن شده است و نه حمایتی از حقوق مردم کرده است، مردم سئوال دارند چه کسی این آقا را در لیست گذاشته است؟ مسأله اصلی این است که بتوانیم کارنامه مثبتی داشته باشیم و اگر هم نتوانستیم کاری کنیم به مردم شفاف بگوییم در چینش لیست امید اشتباه داشتهایم.
الان لازم است برنامهای تدوین کنیم و به افکار عمومی بگوییم بر اساس این برنامه به مجلس میرویم. مثلاً قول بدهیم که فلان بخش از اقتصاد یا فلان بخش از سیاست خارجی را درست خواهیم کرد. همچنین نمایندههای انتخابیمان را مجبور کنیم که در مجلس بر اساس برنامه تهیه شده دنبال حل مشکلات مردم باشند. بالاخره در شرایطی که مردم گرفتاریهایی دارند، این توقع که به فکر چگونه آمدن این یا آن شخص باشند، توقعی بجا نیست.
*اینکه شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان چهرههای گزینشی را مجبور به ارائه گزارش کند، چقدر میتواند راهگشا باشد؟
من همین را عرض میکنم. اصلا همین الان هم میتوانند مجلسیها را بازخواست کنند تا نمایندهای که هیچ کاری نکرده است، دیگر شانسی برای کاندیدا شدن نداشته باشد.
*از این بحث بگذریم. در شرایطی که کشور گرههای کوری دارد، آیا جریان اصلاحات میتواند برای باز شدن باب گفتوگو با نهادهای حاکمیتی در راستای برگزار شدن انتخاباتی همهجانبه تلاشهایی داشته باشد؟ شاید با چنین رویکردی و با حضور همه سلیقهها، مردم هم رغبت لازم را برای رأی دادن داشته باشند.
اساساً از اول انقلاب هر وقت که دستگاههای نظارتی با انتخابشوندهها مشکل داشتند، بالاخره خودکاندیداها، یا نمایندههای سیاسی آنها و... رفتند و مذاکراتی هم صورت دادند که توضیحها برای برخی قبول و برای بعضی هم رد شده است. لازمه به وجود آمدن چنین فضایی این است که فقط گفتوگو کنند و تبلیغات آنچنانی و سیاسیکاری نکنند.
امیدوارم خدا آقای کروبی را زودتر نجات دهد. ایشان خیلی وقتها با شورای نگهبان و نهادهای دیگر در خصوص مشکل افراد رایزنیهایی داشتند که خیلی از نمایندهها مجلسنشین شدن را مرهون تلاشهای ایشان بودند. یا خدا رحمت کند آقای هاشمی را که از این تلاشها بسیار انجام میدادند. حتی برخی از نمایندهها شخصاً اقدام میکردند و اگر استدلالهایشان منطقی بود، مشکلشان حل میشد. اما اینکه با شرط گذاشتن و گفتن اینکه «اگر نکنید، نمیآییم» به جایی نخواهد رسید.
*میتوانید افراد مشخصی را که میتوانند حضوری تاثیرگذار در انتخابات و احتمالاً مجلس داشته باشند، نام ببرید؟
تعدادی از همین نمایندههایی که الان در مجلس هستند، میتوانند به خوبی از حیثیت اصلاحات دفاع کنند. همه دیدند که خیلی از امیدیها فعالانه در مجلس حاضر شدند و صدای رسای مردم شدند. نمونه آنها آقای مطهری که صدای بسیاری از اصلاحطلبان و مردم در مجلس بودند یا آقای پزشکیان که با آزادگی تمام وظایف نمایندگی را انجام دادند. امیدواریم بتوانند بدون هیچ مشکل یا مانعی در انتخابات آتی هم به نمایندگی از اصلاحطلبان شرکت کنند.
