رفتار ترامپ تقریباً شبیه ریگان است

بحث دوم شما سؤال واردی است و سؤالی است که جامعه حق دارد به آن بپردازد و باید هم بپردازد. اما اگر ما بیاییم موضوع را باز کنیم که چرا این کار انجام می‎گیرد قطعاً این سؤال به این میزان نخواهد بود. من نمی‎خواهم از طرف‎های مقابل شروع کنم که به چه حقی در مسائل ما دخالت می‎کنند و هزینه می‎کنند. فرض کنیم براساس ادعای آقای ترامپ که نمی‎دانیم این عدد و رقم را از کجا آورده است و به چه صورت می‎گوید، ایران ۱۶ میلیارد دلار در مسائل منطقه هزینه کرده است، آمریکا در بیخ گوش ما ۷۰۰۰ میلیارد دلار هزینه کرده است، سعودی، امارات متحده عربی و قطر ۱۷۵ میلیارد دلار هزینه کرده‌اند. اگر ما می‌خواهیم از این زاویه نگاه کنیم و بناست ما بگوییم چرا ما هزینه می‌کنیم؟! این سؤال وجود دارد که هزینه‎های آن‌ها در منطقه بابت چیست؟ آیا بابت عمران و آبادی منطقه است یا بازگرداندن سلطه‌شان بر منطقه و به‌خصوص بر جمهوری اسلامی ایران؟ و ما اینجا ناظر و تماشاچی باشیم. ۱۴۵۰ کیلومتر ما مرز مشترک با عراق داریم. یک کشوری از آن سوی دنیا در مقطعی حدود ۴۰۰ هزار نفر نظامی وارد عراق می‌کند، باید ما نظاره کنیم! بعد بگوییم آن‌ها کاری به ما ندارند. بعد هم فردا در تاریخ کسی بگوید که سلطان حسینی پیدا شد و عیب ندارد، چون به ما آسیبی نمی‌رسانند و پایتخت ما از قندهار بسیار فاصله دارد. قندهار کجا و اصفهان کجا؟ قطعاً فردا فرزندان ما این سوال را از ما می‎کنند. مثل دیروز است. ماجرای عهدنامه ترکمانچای و گلستان در تاریخ است و چیزی نیست که ما افسانه‌سرایی کنیم. بعد هم تمسخر کنند که آقایان دنبال پیدا کردن سمت قبله بودند و اینکه تار موی کسی پیدا باشد یا نه! مثل حرف‌هایی که ما در مورد سلاطین اواخر دوره صفوی می‌زنیم.

این حرف‌هایی که می‌گویند ما در مسائل منطقه دخالت می‌کنیم، ببینید از چه زمانی شروع شده است. در این ۸ یا ۹ سال اخیر است. در گذشته بحث دخالت در فلسطین را داشته‎ایم و حرف جدیدی نیست. اما به این حجم و در این اندازه و گستره، زمانی است که آمریکا به عراق می‌آید و صدام را نابود می‎کند. القاعده را درست می‎کنند و کنترل آن از دستشان خارج می‌شود. ماجرای طالبان در مرز‌های شرقی ما رخ می‎دهد و آن حوادثی که در ۱۵ سال قبل رخ داد و یک استرسی وجود داشت که آن احتمال، حمله به مشهد بود. از زمانی که این مدل را در منطقه تحت عنوان بهار عربی در منطقه راه انداخته‎اند که عده‎ای را جمع کنند و حکومت‌ها را سرنگون کنند مشکلات شروع شد. این‌ها مسائلی نیست که از نظر امنیت ملی، کسی دست روی دست بگذارد و فردا بگویند آقایان مسائل دنیا را درک نمی‌کردند و باز قضیه شاه سلطان حسین تکرار شد. ما باید کاری کنیم تا هر کسی نتواند به سادگی هر تصمیمی برای منطقه بگیرد. قطعاً باید هزینه بدهد و هزینه‌اش بالا برود و امنیت ملی، این را ایجاب می‎کند. من یک سؤال دارم، تا سه ماه قبل همه ما را متهم می‎کردند که ما با طالبان و القاعده همکاری می‎کنیم و با آن‌ها ارتباط داریم. برای ما بد بود، اما الان چگونه برای آمریکا خوب است؟ کاری ندارم که چقدر واقعیت دارد و چقدر واقعیت ندارد. آنجایی که می‌گویم رسانه‌ها و فضاسازی‌ها متغیر شده به این دلیل است.

چطور وقتی آمریکا احساس شکست و ناتوانی کرد و در پرونده سوریه زمین‎گیر شد و در ماجرای یمن زمین‎گیر شد طالبان خوب شدند؟ آیا طالبان ایدئولوژی خود را تغییر داده‎ است؟! می‎گویند آقای خلیل‌زاد، ـ آمریکایی با اصول افعانی ـ را نماینده تام الاختیار بگذارند که مذاکره کند. پس معلوم می‎شود که مصلحت‎ها و منافع ملی مطرح است، آن‌ها هم منافع ملی دارند. آمریکایی‌ها نیروی چندانی در سوریه ندارند، پایگاه‌های رسمی در سوریه ندارند. عدد نیرو‌هایی که در سوریه وجود دارد خلاف عدد‌هایی است که می‌گویند. اینکه گفته می‎شود آن‌ها عقل کل هستند و دارند نیرو‌ها را از سوریه به عراق می‎برند که از آنجا به ما حمله کنند درست نیست. موقع درگیری که این نیرو‌ها کافی نیست. فرض کنید دو هزار یا سه هزار نفر از سوریه به عراق ببرند که اخیراً هم کنگره گفته است که ترامپ حق ندارد پیرامون این مسئله تصمیم بگیرد. دعوای ترامپ بر سر دو مسئله است: یکی دیوار (مرز آمریکا و مکزیک) و دیگری بحث خروج از افعانستان و سوریه. اگر کسی نگران است بین ما و آمریکا جنگ شود، دو هزار، سه هزار و پنج هزار نفر عددی نیست. برای همین است که می‎گویم فضاسازی‎ها نسبت به گذشته خیلی بیشتر شده است. مگر آمریکا چند نیرو در سوریه دارد؟! زیر ده هزار نفر که پخش هستند. شما دیدید آقای ترامپ صحبتی کرد که ما آنجا هستیم که مواظب ایران باشیم! بر همین اساس واکنش‌هایی در عراق صورت گرفت. از رئیس‎جمهور تا نخست‌وزیر صحبت کردند و حتی بحث به پارلمان رفت تا طرح خروج آمریکایی‎ها را از عراق مصوب کنند؛ لذا شرایط جمهوری اسلامی ایران به گونه‌ای است که به راحتی بین آمریکا و ایران جنگی محقق نمی‌شود.