تیتر امروز

صادق زیباکلام: تندروها به سرمایه‌گذاران گفتند گول لبخند روحانی و ظریف را نخورید/ برجام قبل از خروج ترامپ مرده بود/ می‌شد زودتر مذاکره کرد اما ...
گفت‌وگوی دیدار در برنامه ایرانشهر با یک تحلیلگر مسایل سیاسی

صادق زیباکلام: تندروها به سرمایه‌گذاران گفتند گول لبخند روحانی و ظریف را نخورید/ برجام قبل از خروج ترامپ مرده بود/ می‌شد زودتر مذاکره کرد اما ...

دیدارنیوز در روزی که سومین دور از مذاکرات تهران و واشنگتن در شهر مسقط برگزار شد، میزبان صادق زیباکلام استاد دانشگاه و تحلیلگر مسایل سیاسی در برنامه ایرانشهر بود.
بهرام امیر احمدیان: ما تجربیات کارسازی از گفت‌و‌گو نداریم/سیامک کاکایی: نوروز، جوهره و مایه گفتمان ملی در ایران است به دیپلماسی نوروز بیندیشیم!
در اولین نشست «صلح و وحدت ملی در ایران» مطرح شد:

بهرام امیر احمدیان: ما تجربیات کارسازی از گفت‌و‌گو نداریم/سیامک کاکایی: نوروز، جوهره و مایه گفتمان ملی در ایران است به دیپلماسی نوروز بیندیشیم!

گروه صلح و وحدت ملی انجمن مطالعات صلح ایران، عصر چهارشنبه، سوم اردیبهشت ماه، اولین نشست خود را با موضوع «صلح و وحدت ملی در ایران» با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی در سالن حافظِ خانه اندیشمندان...
فوتی‌های انفجار بندر شهید رجایی به ۴۰ نفر رسید/ ابراز همدردی علی‌اف با ایران
حادثه تلخ و دردناک در جنوب کشور (بروزرسانی می‌شود)

فوتی‌های انفجار بندر شهید رجایی به ۴۰ نفر رسید/ ابراز همدردی علی‌اف با ایران

در حادثه انفجار روز (شنبه) در بندر شهید رجایی بندرعباس در هرمزگان، متاسفانه طبق آمار‌ها تا ساعت ۱۶:۰۰ امروز یکشنبه، ۲۸ نفر جان خود را از دست دادند و ۱۲۴۲ نفر مصدوم شدند.
"دیدارنیوز" به بررسی فیلم «طلا» می‌پردازد؛

ماجرا‌های شهبازی و خلوت ­های جوانان

طلا، صرفا اعتراضی در مورد سختیِ زندگی جوانان نیست و خیلی هم در بند به تصویر کشیدن معضلاتشان نیست، آنچه که طلا در سر دارد، تاثیری است که این مشکلات و موانع روی شخصیت آدم­‌های فیلم می­ گذارد. سیر نزولی فیلم از یک ملودرام با رفیق­‌های صمیمی و صمیمیت­‌های آنچنانی، به سمت دعوا‌ها و دزدی­ها و حتی قتل حرکت می­ کند. طلا، هرچند که بهترین فیلم شهبازی نیست و در کارنامه این فیلمساز می­ توان فیلم­‌های بهتری هم یافت، اما قابل انکار نیست که در راستای همان آثار پیشین شهبازی است و نوید یک فیلمساز مولف با دغدغه­‌های اجتماعی و علاقمند به نسل جوان را می­ دهد.

کد خبر: ۲۰۶۶۸
۱۱:۰۷ - ۲۷ بهمن ۱۳۹۷

دیدارنیوزـ ایمان رضایی: همانطور که پیش­ بینی می­ شد، پرویز شهبازی در جدید‌ترین فیلم خودش، طلا، دوباره دست روی قصه­‌ها و معضلات جوانان گذاشته است. این بار، این جمع سرخوشِ طبقه متوسط، در کافه­‌ها جمع می­ شوند و فوتبال می­ بینند، در مورد ایده­‌ها و هدف­‌های خود گپ می­ زنند و رفته رفته با موانعی که پیش­ بینی نمی­ کردند روبه­ رو می­ شوند.

 

ماجرا‌های شهبازی و خلوت ­های جوانان

فیلم شامل چهار شخصیت اصلی است. هرکدام از آن­ها که فیلمنامه، کم و بیش به زندگی شخصی­شان می­ پردازد و تا حدودی برایشان شخصیت پردازی می­ کند، مشغول کاری بوده­ اند و حالا تصمیم گرفته­ اند تا با شراکت یکدیگر، یک رستوران کوچک راه­ اندازی کنند. فیلم می­ توانست به پروسه افتتاح رستوران بپردازد، اما این پروسه­ را خیلی با سرعت و با نگاهی فرعی رد می­ کند تا به مسائل مهم­تری بپردازد. طلا، صرفا اعتراضی در مورد سختیِ زندگی جوانان نیست و خیلی هم در بند به تصویر کشیدن معضلاتشان نیست، آنچه که طلا در سر دارد، تاثیری است که این مشکلات و موانع روی شخصیت آدم­‌های فیلم می­ گذارد. سیر نزولی فیلم از یک ملودرام با رفیق­‌های صمیمی و صمیمیت­‌های آنچنانی، به سمت دعوا‌ها و دزدی­ها و حتی قتل حرکت می­ کند.

ماجرا‌های شهبازی و خلوت ­های جوانان


طلا، هرچند که بهترین فیلم شهبازی نیست و در کارنامه این فیلمساز می­ توان فیلم­‌های بهتری هم یافت، اما قابل انکار نیست که در راستای همان آثار پیشین شهبازی است و نوید یک فیلمساز مولف با دغدغه­‌های اجتماعی و علاقمند به نسل جوان را می­ دهد. چیزی که در کارگردانی پرویز شهبازی به چشم می­ خورد و می­ توان گفت که در این سبک از فیلمسازی نوعی امتیاز محسوب می­ شود، عدم حضور خودنمایی­‌های تکنیکال و ایجاد فضای عجیب و غریب سینمایی برای به تصویر کشیدن جوان­ها است. معمولا فیلمسازانی که قصد پرداخت به معضلات این نسل از جمعه را دارند، دست روی دکوپاژ‌های آنچنانی و فرم­‌های تازه ابداع شده می­ گذارند که نه تنها به پرداخت موضوعشان آسیب می­ رساند، که فیلم را عملا دوپاره و ناهماهنگ جلوه می­ کند. شهبازی، اما درگیر این مسائل تکنکیال در فیلم نشده و فیلمی کوچک، ساده و بی ادعا ساخته که خوشبختانه به ورطه شعاردهی و فریاد زدن پیامش هم نمی­ افتد، چراکه درام به طور جدی شکل گرفته و شخصیت­‌ها و دغدغه­ هایشان، با فضای فیلم و شرایط موجود در فیلم با پرداخت درست، قابل باور و قابل درک­ند.

 

ماجرا‌های شهبازی و خلوت ­های جوانان

مهرداد صدیقیان و طناز طباطبایی که با حضور در دو نقش نسبتا فرعی، کمی از بازی­‌های خوبشان فاصله دارند و در "طلا" چیز خاصی برای ارائه نداشتند، در کنار هومن سیدی که با نقش­‌های جدی، سعی در فاصله­ گیری از تیپ­‌های کمدی و شنگول خود دارد، در مقابل یکی از کنترل شده­‌ترین نگار جواهریان­‌های ممکن حضور دارند. جواهریان که اکثرا در فیلم­هایی مثل "ملبورن"، "اینجا بدون من" یا "حوض نقاشی" به شخصیت­هایی عصبی و احساسی تبدیل می­ شد و با فَوَران احساسات، تیپ­‌هایی خارج از کنترل می­ ساخت، این­بار در طلا، کاملا تحت سلطه و کنترل کارگردان درآمده و با یک بازی نسبتا درونگرا (حتی وقتی یکی از نزدیکانش را از دست می­ دهد)، دیگرخبری از جیغ­‌ها و اشک­‌ها و اکت­‌های عصبی و احساسی­اش نیست و قطعا گامی رو به جلو برای او محسوب می­ شود.


با تمام این­ رعایت استاندارد‌ها و سعی در درست جلوه دادن همه چیز، طلا نمی­ تواند پا از یک فیلم معمولی فراتر بگذارد و با درجا زدن در ایده­‌های فیلمنامه­‌ای خود، تا پایان با یک روایت معمولی و اتفاق­‌های نه چندان شگفت انگیز، مخاطب را دچار هیجان خاصی از لذت هنری نمی­ کند و فیلمی صرفا دغدغه­‌مند و البته محترم و شریف را عرضه می­ کند که در عین سادگی، حرف­‌هایی معمولی از شخصیت­‌هایی معمولی برای گفتن دارد.

 

 

ارسال نظرات
امروز يکشنبه ۰۷ ارديبهشت
امروز يکشنبه ۰۷ ارديبهشت
امروز يکشنبه ۰۷ ارديبهشت
امروز يکشنبه ۰۷ ارديبهشت
پرطرفدارترین ها