دیدارنیوز: وقتی صحبت از نگرانیهای انتخاباتی داخلی در ترکیه میشود، تشدید تنشهای اسرائیل و ایران و موارد مشابه آن، ابزار کلامی مفیدی را در اختیار رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری این کشور قرار میدهد تا توجه عمومی را از چالشهای فزاینده داخلی منحرف کند. درگیریهای منطقهای در همسایگی ترکیه، اردوغان را قادر میسازد تا تصویر خود را به عنوان یک رهبر قوی که از منافع ملی دفاع میکند، بدون کشاندن کشور به یک درگیری فعال، تقویت کند. درگیری اخیر اسرائیل با ایران در این زمینه، فرصتی را برای مقابله با مخالفان رو به رشد در داخل و تقویت پایگاه رأیدهندگان شکننده اردوغان با بهرهبرداری از روایتهای تهدید اسرائیل نشان میدهد.
دولت در حال حاضر در اکثر نظرسنجیهای مهم، از حزب اصلی مخالف عقب مانده، به طوری که برخی از نظرسنجیها نشان میدهند که حمایت از آن برای اولین بار از زمان به قدرت رسیدن او در سال ۲۰۰۲ به زیر ۳۰ درصد رسیده است.
سرکوب مداوم شهردار مخالف استانبول، اکرم امام اوغلو و طرفدارانش، تنها ناامیدی عمومی را تشدید کرده و دولت را به طور فزایندهای به حواسپرتیهای خارجی برای تغییر جهت گفتوگوی ملی از مشکلات اقتصادی و سرکوب سیاسی متکی کرده است. این امر زمانی آشکار شد که اردوغان در توییتی درخواست رهبر اصلی مخالفان برای تحریم کسب و کارهای طرفدار دولت را بیمعنی خواند و گفت در حالی که اسرائیل در حال حمله به ایران است و منطقه با آشفتگی فزایندهای روبهروست، چنین درخواستهایی بیمسئولانه است.
هرچه توجه رسانهها بیشتر بر درگیریهای خارجی مانند حملات تلافیجویانه اسرائیل و ایران متمرکز شود، تمرکز کمتری بر مسائل حساس سیاسی مانند زندانی شدن شهردار استانبول یا بحران فزاینده هزینههای زندگی در کشور وجود خواهد داشت.
اردوغان در یکی از سخنرانیهای اخیر خود در گروه پارلمانی حزبش، ضمن انتقاد از اسرائیل، اظهار داشت که متقاعد شده که بحثها، اختلافات و قطبی شدنهایی که ترکیه را برای دههها گرفتار کرده، نتیجه پویاییهای داخلی و تحرکات طبیعی جامعه مدنی ترکیه نیست، بلکه پیامد نیروهای خارجی است. این سخنرانی شامل یک ویدیوی کوتاه بود که بر نقش دیپلماتیک اردوغان در تلاشها برای حفظ تنشزدایی منطقهای تأکید میکرد و کلیپهایی از جلسات او با رهبران جهان از دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری فدراسیون روسیه گرفته تا مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری اسلامی ایران و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی را شامل میشد – تصویری که به وضوح برای معرفی او به عنوان یک رهبر منطقهای و بازیگر کلیدی دیپلماتیک که به عبور از بحرانهای پیچیده بینالمللی قادر است، طراحی شده بود.
برای اردوغان، نبرد فعلی در غزه، تهران یا تلآویو نیست. این نبرد در داخل کشور است و تحولات منطقهای به عنوان پسزمینهای مناسب برای این نبرد عمل میکنند. دادههای اخیر یک شرکت نظرسنجی که انتخابات گذشته ترکیه را به دقت پیشبینی کرده، نشان میدهد که حزب حاکم عدالت و توسعه اردوغان اخیراً بیش از پنج امتیاز از اپوزیسیون اصلی عقب افتاده است. علاوه بر این، محدودیتهای دورهای قانون اساسی از آن مانع میشود که اردوغان در سال ۲۰۲۸ برای یک دوره دیگر نامزد شود، مگر اینکه اکثریت سه پنجم را در پارلمان به دست آورد یا قانون اساسی را با موفقیت اصلاح کند. ائتلاف حاکم او در حال حاضر حداقل سی و شش رأی برای درخواست انتخابات زودهنگام ندارد.
بنابراین، در مواجهه با فشار سیاسی در داخل، بحرانهای منطقهای هم حواسپرتی و هم فرصتی استراتژیک برای اردوغان فراهم میکنند. تا زمانی که تنشها در همسایگی نزدیک ترکیه ادامه داشته باشد، او میتواند به استفاده از درگیریهای خارجی برای منحرف کردن انتقادات داخلی و تقویت پایگاه خود ادامه دهد. در عین حال، اهمیت استراتژیک ترکیه برای قدرتهای منطقهای و جهانی، نقشی ضروری در صحنه بینالمللی به اردوغان میدهد، نقشی که او به طرز ماهرانهای برای نمایش قدرت و حفظ ارتباط سیاسی در داخل از آن استفاده میکند. در این پویایی، بیثباتی منطقهای به عنوان وسیلهای برای بقای داخلی عمل میکند که اردوغان را قادر میسازد تا علیرغم ضعفهای داخلی فزاینده، جایگاه سیاسی خود را افزایش دهد./دیپلماسی ایرانی
نویسنده: صالح برک سندگ/ منبع: واشینگتن اینستیتیوت/ ترجمه: علی موسوی خلخالی
