رحمت‌اله بیگدلی، فعال سیاسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب در یادداشتی به مناسبت روز خبرنگار نوشت: خبرنگاری عبارت است از «حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ» و ایستادن در مقابل باطل و شهادت دادن به نفع جبهه حق و این‌که «چگونه این جلاد ضحاک حاکم بر تاریخ، مغز جوانان را در طول تاریخ می‌خورده است!»
دیدارنیوز _ رحمت‌اله بیگدلی*:
خبرنگاری یعنی راوی صادق حقیقت بودن؛ دروغ نبافتن و دروغ نگفتن و راوی چیزی بودن که در عالم واقع اتفاق افتاده است! خبرنگاری یعنی مبدل شدن به نوری که بر زوایای تاریکخانه‌ها می‌تابد و بر بانیان و اصحاب ظلمت می‌تازد و به جوامع بشری آگاهی می‌بخشد!
البته این‌گونه راوی صادق حقیقت بودن الزامات خاص خود را دارد و راویان صادق حقیقت در طول تاریخ با قلم، بیان و حتی خون خویش حقایق را آن‌چنان که بوده است روایت کرده‌اند و به‌قول آموزگار بزرگ روایت صادقانه روایت کرده‌اند که: «در نظام واحد حاکم بر تاریخ بشری ـ نظامی که سیاست را و اقتصاد را و مذهب را و هنر را و فلسفه و اندیشه را و احساس را و اخلاق را و بشریت را همه را ابزار دست می‌کند تا انسان‌ها را قربانی مطامع خویش کند و از همه چیز پایگاهی برای حکومت ظلم و جور و جنایت بسازد ـ یک حاکم است بر همه تاریخ، یک ظالم است که بر تاریخ حکومت می‌کند، یک جلاد است که شهید می‌کند و در طول تاریخ، فرزندان بسیاری قربانی این جلاد شده‌اند و زنان بسیاری در زیر تازیانه‌های این جلاد حاکم بر تاریخ خاموش شده‌اند، و به قیمت خون‌های بسیار، آخور آباد کرده‌اند و گرسنگی‌ها و بردگی‌ها و قتل‌عام‌های بسیار در تاریخ از زنان و کودکان شده است، از مردان و از قهرمانان و از غلامان و معلمان، در همه زمان‌ها و همه نسل‌ها.»
خبرنگاری عبارت است از «حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ» و ایستادن در مقابل باطل و شهادت دادن به نفع جبهه حق و این‌که «چگونه این جلاد ضحاک حاکم بر تاریخ، مغز جوانان را در طول تاریخ می‌خورده است!» و شهادت دادن به این‌که «در نظام ظلم و جور و جنایت، جلاد جائر بر کودکان شیرخوار تاریخ نیز رحم نمی‌کرده است و نمی‌کند!»
خبرنگاری یعنی رونمایی از این‌که چگونه مدعیان لیبرالیسم و دموکراسی و حقوق بشر از خبیث‌ترین جنایتکار جنگی و جلاد کودک‌کش تاریخ حمایت می‌کنند و بزرگ‌ترین جانی و حامی جنایتکاران را مستحق دریافت جایزه نوبل صلح می‌خوانند! خبرنگاری یعنی همیشه آماده شهادت بودن با قلم و بیان و جان!
دِعبِل خُزاعی شاعر بزرگ شیعی که راوی صادق حقیقت بود می‌گفت: «من ۴۰ سال است که چوب دار خود را بر پشت خود حمل می‌کنم.»
در عصری که شاعران و قلم‌به‌مُزدان درباری شب را روز و روز را شب و خائن را خادم و خادم را خائن نشان می‌دادند دِعبِل خُزاعی با روایت‌های صادقانه و اشعار تند و انتقادی خود از جنایات خلفای عباسی رونمایی می‌کرد و به همین دلیل همیشه در خطر اعدام قرار داشت؛ زیرا نشان می‌داد که «بزرگ‌ترین فاجعه وقتی است که زور جامه تقوا و تقدس می‌پوشد.» و رونمایی از این حقیقت به مثابه تیری بر چشم اسفندیار امپراطوری دروغ بود!
در کشور عزیز ما ایران روز ۱۷ اَمُرداد روز خبرنگار نامیده شده است. وجه تسمیه این روز این است که محمد صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در ۱۷ اَمُرداد ۱۳۷۷ در مزار شریف افغانستان به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران توسط طالبان شهید شدند. شهید صارمی تا آخرین لحظه حیات خود راوی صادق هجوم طالبان متحجر به کنسولگری ایران بود.
روز شهادت آن عزیزان به دست طالبان، دلیل نامگذاری این روز به روز خبرنگار بوده است. ای کاش، پس از جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه وطن عزیز ما امروز در روز خبرنگار از یک‌سو همه مقامات و ارگان‌ها شکایت‌های خود را از خبرنگاران و اصحاب رسانه پس می‌گرفتند و از سوی دیگر شاهد آزادی همه خبرنگاران و اصحاب رسانه در بند بودیم.
بدون تردید، این امر می‌تواند بزرگ‌ترین هدیه به خبرنگاران و اصحاب رسانه و گامی بلند در تحکیم همبستگی ملی باشد.
روز خبرنگار بر همه خبرنگاران آزاده مبارک باد!
*فعال سیاسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب
