درپی تهدیدهای اخیر روزنامه کیهان با مدیرمسوولی حسین شریعتمداری علیه رئیس‌جمهور آمریکا که بازتاب منفی زیادی در رسانه‌های ایران و جهان داشت، هم‌میهن نوشت: باید به‌صراحت از شورای‌عالی امنیت‌ملی (شعام)، دستگاه قضایی و نیز وزارت امورخارجه (واخ) و این‌همه دستگاه‌های عریض و طویل که هم به لحاظ قانونی و هم به لحاظ اخلاقی موظف به دفاع از منافع ملی هستند؛ پرسید که در برابر این اقدامات کجا تشریف دارند؟
دیدارنیوز: روزنامه هم‌میهن به انتقاد از تندروی‌های روزنامه کیهان و مدیرمسوول آن پرداخت و از مسوولان کشور پرسید در این ماجرا کجا هستند؟
در سرمقاله هم‌میهن آمده است:
«گریزی از این واقعیت نداریم که بپذیریم، اعتراض کردن به رویه‌ها و اقدامات ضد منافع ملی تندرو‌ها و جنگ‌طلبان داخلی بی‌فایده است؛ زیرا آنان تصمیم خود را گرفته‌اند و بقای سیاسی و منافع آنان نیز چنین اقتضا می‌کند. پس، از آنان انتظاری جز این رفتار را نباید داشت.
کیهان در شماره اخیر خود مطلبی را با این مضمون علیه ترامپ نوشته که: «غلط زیادی کرده! همین روزهاست که به انتقام خون شهید سلیمانی چندتا گلوله توی کله پوکش شلیک بشه و «ریق لعنت» رو سر بکشه!»
مطلب مرتبط:
انتقاد سخنگوی دولت از روزنامه کیهان؛ بهانه به‌دست دشمن می‌دهند
همین نوشته موجب شده که «فاکس‌نیوز» در یک مقالۀ مفصل به این مطلب پرداخته و با نقل قول از کیهان، تیتر بزند که؛ «شلیک گلوله به «کلۀ پوک» ترامپ گویی که اصطلاح «شلیک گلوله» و «کله پوک» دقیقاً به سفارش خودشان یا فردی آشنا به فرهنگ آمریکایی در این مطلب کیهان آورده شده است، و نمی‌تواند تصادفی باشد و قصد آن عصبانی کردن ترامپ است. به‌ویژه اینکه سعی کرده بودند که ترور پیشین ترامپ را به ایران نسبت دهند.
بیایید فرض کنیم که یک روزنامه مستقل مطلبی می‌نوشت که خوراک مطلوبی برای دست راستی‌ترین رسانه آمریکایی یعنی فاکس‌نیوز شود و آن را تیتر کند؛ دستگاه‌های دارای مسئولیت با آن روزنامه چه برخوردی می‌کردند؟ تذکر بسیار آرام هیئت نظارت بر مطبوعات به روزنامه‌ای که حتی نامش را هم در اطلاعیه خود نیاورده، مطلقاً پاسخگوی این اقدام روزنامه نیست.
البته، اگر رسانه‌ها در ایران همه مستقل بودند و در بیان نظرات خود آزادی مشابه کیهان داشتند، هیچ مشکلی نبود و چنین خبری برای جهان هم در حد مخاطبان آن روزنامه یا رسانه اهمیت خبری داشت. ولی نوشتن چنین محتوایی در روزنامه‌ای که مستقیماً به ساختار سیاسی انتساب دارد، معنای دیگری دارد.
این اقدام آن‌قدر ضدملی بود که برخی نیرو‌های اصولگرا را هم به واکنش واداشت؛ البته، چنان نرم و لطیف نقد کردند که گویی ترس‌شان از کیهان مانع از بیان صریح نقدشان می‌شود و برای تبرئه کیهان آن نوشته را ناشی از «سهو ناخودآگاه» معرفی کرده‌اند؛ گویی «سهو خودآگاه» هم داریم!
چهار مجموعه ضدایرانی شاملِ نومحافظه‌کاران آمریکایی مثل جان بولتون و پمپئو؛ در کنار سلطنت‌طلبان و مجاهدین؛ با حمایت نتانیاهو؛ در عمل با تندرو‌ها و جنگ‌طلبان داخلی که اغلب کاسب تحریم هستند، هرمی را علیه مردم ایران و موجودیت کشور شکل داده‌اند که سه مجموعه اول، مثلث و قاعده این هرم هستند که در رأس هرم به جنگ‌طلبان داخلی می‌رسند.
بر سه گروه اول حرجی نیست؛ ولی مصونیت گروه چهارم که در داخل کشور از انواع امتیازات بهره‌مندند، پذیرفتنی نیست. گروهی که نه‌تن‌ها یک ریال از هیچ جنگ و تحریمی علیه ملت متضرر نمی‌شوند و یک قطره خون هم از دماغ آنان و فرزندان و نزدیکان‌شان نخواهد آمد؛ بلکه بیشترین بهره و کاسبی را از تحریم و گرانی می‌برند.
باید به‌صراحت از شورای‌عالی امنیت‌ملی (شعام)، دستگاه قضایی و نیز وزارت امورخارجه (واخ) و این‌همه دستگاه‌های عریض و طویل که هم به لحاظ قانونی و هم به لحاظ اخلاقی موظف به دفاع از منافع ملی هستند؛ پرسید که در برابر این اقدامات کجا تشریف دارند؟
در واقع، باید گفت این سکوت و تبعیض، بسیار زیان‌بارتر از اقدامات تندروهاست. آنان به ماموریت خود که تخریب منافع مردم و ایجاد جنگ است مشغول هستند و کارشان قابل‌انتظار است؛ چون منافع آنان اقتضا می‌کند و حیاتشان در زدن نان در درد و رنج و خون این مردم و این تمدن است. ولی این نهاد‌ها چرا اقدامی جدی نمی‌کنند؟
به نظر می‌رسد که این اقدامات برنامه‌ریزی شده است. زیرا درست در شرایطی که رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح اعلام می‌کند «رهبر انقلاب در پاسخ به نامه ترامپ مجوز مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا را صادر کرده‌اند»، حملات علیه رئیس ستاد نیرو‌های مسلح در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی داخلی همسو با تندرو‌ها بالا می‌گیرد و همزمان، اقدامات بحران‌زا مثل انتشار این مطلب کیهان صورت می‌گیرد.
از طرفی هم، تازه یادشان آمده که پزشکیان مانع اجرای عملیات «وعده‌صادق۳» شده و به رئیس‌جمهور حمله می‌کنند که چرا در خط بحران‌زایی آنان گام برنداشته است. همزمانی این رویداد‌ها نمی‌تواند اتفاقی باشد. حتماً در ادامه آن برنامه‌هایی دارند که دولت و شخص آقای پزشکیان باید بیش از همیشه مراقبت کنند.»
