برای تقویت «قلب» چی بخوریم؟

دیدارنیوز: قلب به دلیل اینکه بیشترین فعالیت را در بدن دارد به گرما و به دلیل ثبات، به خشکی نیاز دارد و مزاج این عضو، گرم و خشک است و اگر دچار سردی و تری شود حرارت آن کاهش یافته و کل بدن و اندام‌ها دچار کاهش عملکرد می‌شوند.

از دیدگاه طب سنتی علایم ضعف قلب با نارسایی قلبی هم‌پوشانی دارد. تغییر و ناهماهنگی ضربان قلب، افزایش تعداد و ضعف تنفس، کاهش وزن یا تورم، عطش به هوای سرد، خستگی، خواب‌آلودگی و ناتوانی جنسی از علائم ضعف قلب محسوب می‌شوند.

گیاهان تقویت‌کننده

ریحان، نعنا، پونه، مرزه، ترخون و گشنیز تقویت کننده قلب و گوارش هستند. بادرنجبویه گیاهی بسیار مفید که ابن‌سینا آن را مفرح القلوب و تقویت کننده قلب می‌نامد. مصرف سیب به هر شکل از جمله فالوده، رب، چای، سرکه، مربا، حلوا یا پخته آن با عسل و گلاب و گلابی، به، انار، لیمو، نارنج و آناناس مفید هستند. علاوه بر کنترل خشم و اصلاح سوءمزاج، کاهش حجم موادغذایی در هر وعده و کاهش مصرف حبوبات و غذا‌های نفاخ توصیه شده است.

برای کنترل ضعف و نارسایی قلب استفاده از گیاهان مقوی مانند زعفران، نسترن، گل‌سرخ، گل گاو زبان، قرنفل و بادرنجبویه البته با صلاح‌دید پزشک کمک‌کننده خواهد بود. براساس مطالعات انجام شده عصاره گیاه بادرنجبویه در درمان تپش قلب موثر و همچنین دمنوش آن در افرادی که علایم اضطرابی، تپش قلب و تنگی نفس دارند مفید است. البته این گیاه دارویی برای کسانی که دچار مشکلات تیرویید هستند می‌تواند باعث بروز اختلالاتی شده و باید با تجویز پزشک مصرف شود.

عوامل تضعیف‌کننده قلب

یبوست به دلیل تجمع مواد زاید در بدن و همچنین فشار ناشی از دفع در صورت مداومت می‌تواند باعث تضعیف قلب شود. کیفیت هوای استنشاقی نیز تاثیر سریع و قوی بر قلب، مغز و کارکرد‌های ذهنی دارد. از طرفی ورزش در هوای آلوده و سرد و با استرس به خصوص در زمان سیری یا گرسنگی مفرط و همچنین ورزش‌های سنگین و حرفه‌ای، ورزش‌های غیرهوازی و... همگی باعث ضعف قلب می‌شود.

به گفته متخصصان طب سنتی، درمان‌های طب سنتی در کنار درمان‌های شیمیایی به بیمار کمک می‌کند تا عملکرد قلب بهبود یابد و با توجه به اینکه جایگزین کردن دارو‌های گیاهی به جای دارو‌های شیمیایی نیاز به تحقیقات بیشتر و کارآزمایی‌های بالینی وسیع دارد، به همین دلیل تا حصول این مهم به بیماران توصیه شده است که درمان‌های دارویی و گیاهی طب سنتی را در کنار درمان‌های شیمیایی انجام دهند تا به‌تدریج با بهبود علایم بیمار میزان نیاز به دارو‌های شیمیایی کاهش یابد.