اجماع و ضرورت هوشمندی در چینش کابینه

دیدارنیوز ـ مسعود خادمی: در همه‌ی صحبت‌ها و مناظرات انتخاباتی، آقای دکتر مسعود پزشکیان مکرر از لزوم ایجاد اجماع داخلی و کنار گذاشتن اختلافات بین نیرو‌های سیاسی و سپس تلاش برای گشایش در روابط بین‌الملل سخن می‌گفتند. ولی منظور ایشان از اجماع چیست؟ آیا باید با کسانی که رقیب وی هستند مشورت و بر اساس راهکار‌های پیشنهادی آن‌ها عمل نماید؟ آیا آن‌ها بر اساس دیدگاه‌های رئیس جمهور منتخب اندیشه و عمل نمایند؟ آیا در کابینه خود باید مثلا از آقای دکتر جلیلی و نیرو‌های ایشان استفاده نماید؟

به نظر می‌رسد هیچکدام نیست. با توجه به سابقه‌ی عملکردی افرادی مانند سعید جلیلی در دولت‌های گذشته که بخشی از آن‌ها در مناظرات بیان گردید منظور آقای دکتر پزشکیان بیشتر عدم کارشکنی جناح مقابل به قصد عدم موفقیت دولت مستقر است و در حقیقت جلوگیری از تضییع منافع ملی با هدف استفاده جناحی است. با توجه به سوابق رفتاری آنها، همین خواسته محدود و معقول را هم اجابت نخواهند کرد مگر اینکه حاکمیت بصورت قاطع و با درک خساراتی که این تفکر به منافع ملی و اعتماد عمومی زده است، آن‌ها را منع نماید که عامل بسیاری از این نارضایتی‌ها، عملکرد آنان است، ولی از اخباری که از ترکیب اعضای کارگروه‌های انتخاب وزرا و معاونین به گوش می‌رسد، ضمن اینکه نحوه‌ی انتخاب و شاخص‌های تعیین اعضای کارگروه‌ها مبهم و نامشخص است، معیار‌های انتخاب گزینه‌های پیشنهادی نه تنها برای جامعه که برای بسیاری از فعالان سیاسی و اعضای ستاد انتخاباتی نامشخص است و خبر‌ها حاکی از ورود افرادی از ستاد انتخاباتی دکتر سعید جلیلی در کارگروه‌های پیشنهاد نامزد‌های سمت‌های وزارت و معاونین رئیس جمهور است. اینان اعتقادی به برنامه‌های شما ندارند و هدفشان صرفا رسیدن به قدرت است.

با توجه به اینکه یکی از مهمترین دلایل و انگیزه نیرو‌های سیاسی و شرکت‌کنندگان در انتخابات حامی دکتر مسعود پزشکیان، بواسطۀ رد تفکر و شیوه‌ی عمل جریان مقابل است و برای حمایت از دیدگاه‌ها و شعار‌های شخص مسعود پزشکیان بوده است بر ایشان لازم است که بر این فرایند و شاخص‌ها و افراد موجود در کارگروه‌ها و افراد پیشنهادی برای پست‌های مدیریت عالی، نظارت دقیق و مستقیم نماید و تشکیل کارگروه، مسئولیت را از ایشان ساقط نمی‌کند و حضور نیرو‌هایی بدون ایمان به شعار‌های دکتر پزشکیان در مناصب مهم، موجب شکست برنامه‌ها می‌گردد؛ بنابراین لازم است که به هوش باشیم و دولت دکتر پزشکیان را بعنوان غنیمت و فرصت محدود برای موفقیت و توسعه ایران، ضایع نکنیم.