در قسمت اول مقاله «اندیشکده آمریکایی: برای شکست روسیه در جنگ اوکراین، باید نخست پنج مساله راهبردی را حل و فصل کرد» به دو مساله اشاره شد و در این مطلب، سه مساله راهبردی دیگر و پایانی را می‌خوانید.
دیدارنیوز: این مطلب را با ترجمه اختصاصی دیدار بخوانید با این توضیح که لزوما مطالب درج شده در این مقاله مورد تایید دیدار نیست و تنها جهت اطلاع خوانندگان منتشر شده است.
منبع: مرکز مطالعات بین‌المللی و راهبردی آمریکا مستقر در واشنگتن
نویسندگان: بنجامین جِنسِن، الیزابت هافمن
مترجم: حمید رضا بابایی
قسمت اول این گزارش را در این لینک بخوانید
آمریکا و متحدانش باید به دنبال راهی برای قطع جریان نقدیندگی‌های روسیه باشند. در این خصوص، هند و ترکیه به ویژه، باید تحت فشار قرار گیرند تا خرید نفت از روسیه را متوقف کنند. البته منابع جایگزین نیز باید به آنها ارائه شود. تمام گزینه‌ها باید روی میز باشد، از جمله افزایش صادرات گاز مایع طبیعی. در حقیقت، تنها راه پیش روی واشنگتن برای متقاعد کردن اوکراین به توقف حملات به پالایشگاه‌های روسی، آن است که به کی‌یف گزینه‌هایی ارائه کند که به کاهش جریان نقدیندگی مسکو منجر خواهد شد.
دوم، جامعه کشور‌های اروپایی و آمریکا باید ساز و کار‌های بهتری ابداع کند تا توانایی روسیه برای واردات ابزار الکترونیکی به منظور گسترش "زرادخانه اقتدارگرایی" مسکو محدود شود. سیستم‌های دقیق‌زن و شبکه‌های نبرد میدانی به ریزپردازشگر‌ها و سایر اقلام وابسته هستند تا داده‌های هدف را به سلاح‌ها منتقل کنند. "نظریه نظامی روسیه" – از جنگ افزار‌های نسل ششم تا عملیات راهبردی برای نابودی اهداف بسیار مهم – بر استفاده از سلاح‌های دقیق‌زن برای نابودی اراده دشمن تاکید می‌کند؛ لذا وجود یک روند ثابت از قطعات الکترونیک برای ماشین جنگی مسکو حیاتی است. اگر قطعه‌ای نباشد، از حملات دقیق هم خبری نخواهد بود.
به رغم تحریم‌های گسترده غرب، مسکو همچنان قادر است پیش‌ساز‌های الکترونیکی وارد کند تا دخایر موشکی خود را فربه نگه دارد. به همین دلیل کارخانجات روسی در حال تولید بیش از ۱۰۰ موشک دقیق‌زن بالستیک و کروز در ماه هستند. این سلاح‌ها، اوکراین را مجبور کرده است تا سیستم دفاع هوایی خود را در اطراف کی‌یف مستقر کند، و به این ترتیب توازن هوایی در منطقه تغییر کرده است. روسیه برای حمله به نیرو‌های اوکراینی، قادر است علاوه بر خطوط جبهه، با آتش سنگین شهر‌های مختلف اوکراین را نیز هدف قرار دهد؛ و البته فقط روسیه نیست: سلاح‌های ایرانی که در خدمت جنگ مسکو قرار دارد نیز اغلب حاوی قطعات الکترونیک ممنوعه هستند.
آمریکا و متحدانش باید به دنبال راهی برای توقف جریان انتقال قطعات الکترونیک باشند و علاوه بر آن، مقابل این روند در آینده نیز قرار گیرند. برای این منظور، کشور‌های مختلف باید با یکدیگر هماهنگی اطلاعاتی و عملیاتی داشته باشند تا شرکت‌های اصلی تسهیل کننده واردات روسیه را شناسایی کنند. ضمنا ضروری است، دنیای "مبادلات ارز دیجیتال" روسیه که از آن برای تامین مالی فعالیت‌های غیرقانونی استفاده می‌شود نیز شناسایی شود. ضمنا ضروری است قوانین جدیدی وضع شود تا شرکت‌ها ملزم شوند سوابق فروش محصولات خود را بهتر ردیابی کنند، از جمله در بازار‌های ثانوی. با وجود سفر اخیر آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا به پکن، چین را نمی‌توان مجبور کرد تا اقلام مورد نیاز تولید سلاح را که به دادِ ماشین جنگی روسیه می‌رسد، متوقف کند.
۳- مقابله با قابلیت چشمگیر روسیه در عرصه اطلاع رسانی نادرست
نظریات قدیمی درباره "اقدامات فعال و کنترل انعکاسی"، همچنان در روسیه تحت رهبری پوتین وجود دارد. این مساله از هسته جنگ‌افروزی سیاسی، برخاسته از فضای مجازی روسیه مشهود است. مایکروسافت گزارش داده است، شبکه فضای مجازی روسیه در نخستین سال جنگ اوکراین، تلاش کرده بود در بیش از ۱۰۰ سازمان در ۴۰ کشور خارج از اوکراین، نفوذ کند. این شبکه، اغلب با گروه‌های ابزاری پیشرفته در روسیه مرتبط بوده‌اند که متخصص دروغ پراکنی در رسانه‌های اجتماعی هستند. این تلاش‌ها همچنان در قالب پویش‌های جدید نظیر Maidan-۳ ادامه دارد و هدف آن تضعیف اعتماد به نفس در میان مردم اوکراین و حامیان غربی آن است. عوامل کرملین همچنین تلاش کردهاند با استفاده از چهره‌های آراسته دروغین در فضای مجازی، تنش‌های موجود در اوکراین میان رهبران نظامی و غیرنظامی را شدیدتر از حد موجود نمایش دهند. این تنش‌ها از اختلاف میان ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین و ژنرال والری زالوژنی، فرمانده سابق ارتش این کشور ناشی شده است.
روسیه در بستر جهانی فضای مجازی تلاش می‌کند آن چیزی را خلق کند که محققان اندیشکده شورای آتلانتیک "جنگ روایتی" می‌نامند. هدف از این اقدام از بین بردن اعتماد جهانی به اوکراین است. برخلاف اقدامات نفوذی سنتی روسیه در فضای مجازی، این پویش درپی ایجاد آشوب و یا شکل دهی به رویکرد افکار عمومی در قبال جنگ اوکراین است. این کار از طریق تبلیغات رایانه‌ای با ایجاد حساب‌های جعلی در رسانه‌های اجتماعی، استفاده از ربات، و حمله به پرامپت‌های محتوایی در گروه‌های مجازی صورت می‌گیرد تا دیدگاه‌های عمومی را تحت تاثیر قرار دهد. این پویش به ویژه در خارج از اروپا، که کرملین تلاش می‌کند در آن حمایت‌های جهانی از اوکراین را محدود کند، فعال است. هم بی بی سی و هم سازمان نظارت اینترنتی استانفورد مواردی گسترده از اطلاعات گمراه کننده، نشر اطلاعات نادرست و داده‌های به سرقت رفته را در آفریقا ثبت کردهاند که با هدف تقویت حمایت از روسیه صورت گرفته است. این اقدامات فقط شامل عملیات در فضای مجازی نمی‌شود بلکه به صورت آشکار، در مواردی دیگر هم صورت می‌گیرد مثلا هنگام تلاش مخاطبان برای دسترسی به اخبار شبکه راشا تودی، رسانه معروف روسیه.
گزارش‌های نگران کننده‌تر –، اما تایید نشده – آن که روسیه به شدت به دنبال هدف قرار دادن افکار عمومی در آمریکا است. در آوریل ۲۰۲۴، مایکروسافت مدعی شد اسنادی از یک پویش برخط (آنلاین) روسی برای تاثیرگذاری در افکار عمومی، در اختیار دارد. این پویش به مدد تبلیغات رایانه‌ای و همچنین فعالیت در قالب‌های اطلاع‌رسانی سنتی، اندیشکده‌ها و افکار عمومی را با استفاده از مطالبی هدف قرار داده است که وب سایت‌های D.C. Weekly و Miami Chronicle منتشر کرده بودند. این پویش در فعالیت‌های خود از اپلیکشین داپلگنگر – نسخه‌های دروغین از وب‌سایت‌های واقعی خبری در کشور‌های دمکراتیک – بهره می‌برد تا پیام‌ها و موضوعات مورد علاقه کرملین را تبلیغ کند، و حتی کاربران را به وب سایت‌هایی مرتبط کرده است که سیستم اطلاعاتی روسیه آنها را اداره می‌کنند. اکثر محتوای این پویش‌ها فقط شامل موارد اختلاف برانگیز در آمریکا نمی‌شود، بلکه اوکراین را هم دربر می‌گیرد. به گفته مایکروسافت، " در دو ماه گذشته، پیام رسانی درباره اوکراین از طریق رسانه‌های اجتماعی و سنتی، در قالب پویش‌های علنی و مخفیانه، افزایش یافته و در این خصوص دست‌کم ۷۰ مجموعه وابسته به روسیه دخیل بوده‌اند. "
علاوه بر اینها، عوامل پوتین در حال احیاء شیوه‌های منسوخ دوران شوروی هستند: باج دادن، امتیازدادن و بهره‌برداری از مقامات منتخب در کشور‌های مختلف جهان. در مارچ ۲۰۲۴ به دنبال تحریم‌های دولت چک علیه یک سایت خبری به نام Voice of Europe (صدای اروپا)، سر و کله یک گروه پرنفوذ و گسترده روسی پیدا شد که گفته می‌شد بخشی از شبکه تبلیغات طرفدار روسیه هستند. در بلژیک، عوامل روسیه به اعضای پارلمان اروپا رشوه دادند تا سیاست‌های طرفداری از روسیه را تبلیغ کنند و به احساسات ضد اوکراینی دامن بزنند. این گروه نفوذ مخفی، به سیاستمداران در آلمان، فرانسه، بلژیک، هلند و مجارستان پول پرداخت تا در انتخابات پارلمان اروپا تاثیر گذاشته و میزان حمایت از اوکراین در بین آنها کاهش یابد. پرداخت پول‌ها نیز اغلب از طریق شبکه ارز دیجیتال صورت گرفت.
آمریکا در هرگونه راهبرد خود برای پیروزی دراوکراین، باید به گونه‌ای عمل کند که مسکو قادر نباشد با خیال آسوده از طریق عملیات اطلاع رسانی و با استفاده از شبکه ارز‌های دیجیتال، بر گفتمان‌های جاری در جوامع آزاد تاثیر بگذارد. بازداشتن مسکو از دروغ پراکنی و رشوه دادن به مقامات منتخب، باید یک اولویت باشد. مقابله با زوال اعتماد در جوامع دمکراتیک باید یکی از پایه‌های راهبرد بزرگ آمریکا باشد.
۴- تجدید نظر در "زرادخانه دمکراسی"
آمریکا در هرگونه راهبردی، باید مساله تجدید نظر در تولید سلاح و دفاع از متحدان و شرکای خود را لحاظ کند. تشویق شبکه جهانیِ جوامع دمکراتیک برای ارسال سلاح به اوکراین ضروی است، اما فراموش نکنیم اگر این کشورها به اوضاع آشفته صنایع دفاعی خود پایان ندهند، نمی‌توان به این روند ادامه داد. روسیه ثابت کرده که در بسیج منابع، تواناتر از بزرگ‌ترین اقتصاد‌های جهان عمل می‌کند. اطلاعات ناتو حاکی است، روسیه سالانه سه میلیون قطعه مهمات تولید می‌کند، این رقم سه برابر گلوله‌های توپخانه‌ای است که آمریکا و اروپا تولید و به اوکراین ارسال می‌کنند. به همین دلیل، شدت آتش‌باری روسیه در جبهه‌های جنگ، ده برابر اوکراین است. دلیل گسترش حملات روسیه به زیرساخت‌های اوکراین را نیز باید در همین مساله جست. هم‌زمان با تولید موشک‌های جدید، مسکو می‌تواند آنها را با قطعات الکترونیکی غربی هماهنگ کند و با استفاده از پهپاد‌های وارداتی از ایران و موشک‌های بالستیک تولید کره شمالی، شهر‌های اوکراین را به تسخیر درآورد.
برای حل این ناهمگونی‌ها، آمریکا نخست باید از "ذهنیت تکراری"، به "ذهنیت پویا" روی آورد. تا به امروز، کشورها بر مساله ذخایر تسلیحاتی، محل نگه‌داری آنها و تاثیر صادرات گسترده سلاح‌های خاص متمرکز بوده‌اند.
روند ارسال قطعات مهم تسلیحاتی به میدان جنگ، و اهمیت حمایت از شرکای خارجی در این جریان، موضوعی است که در ذهنیت تکراری وجود دارد و از آن غفلت شده است. پرداختن به این مشکل در قالب جریان ارسال قطعات، به این معنا است که فقط نباید به سلاح‌ها چشم دوخت، بلکه باید به دنبال تسریع تولید آن بود. در این خصوص همه عوامل موثر باید درنظرگرفته شوند، از مساله تامین مواد اولیه گرفته تا محدودیت‌های نظارتی برای تولید تجهیزات جدید، و تاثیر منفی آن بر همکاری با شرکا. یک مفهوم دیگر این مساله آن است، که به جای کشورها، به شبکه‌ها نگاه کنیم. آمریکا قادر نیست هم‌زمان که ظرفیت‌های خود را برای مقابله با مشکلات احتمالی حفظ می‌کند، برای اوکراین به اندازه کافی سلاح تولید کند. اما اروپا و آمریکا با یکدیگر قادرند چنین کاری انجام دهند؛ لذا آمریکا در تلاش‌هایش باید توافق‌نامه‌های تولید مشترک و تسریع همکاری‌ها را – همان گونه که از طریق سیستم ائتلاف صورت گرفته – در اولویت قرار دهد. این مساله صرفا به معنای جایگزین کردن سلاح‌های ارسال شده به اوکراین با اقلام جدید نیست، بلکه مفهوم آن تغییر چارچوب‌های نظارتی است که توانایی آمریکا را در تولید سلاح با همراهی شرکای دمکراتیک و مشارکت متحدان خارجی، محدود می‌کند. این چارچوب‌ها، سیاست‌های زیست محیطی تا محدودیت‌های سرمایه گذاری را شامل می‌شود. غرب از طریق گروه تماس دفاع از اوکراین ائتلافات بین‌المللی برای تامین تسلیحاتی اوکراین تشکیل داده است. اما اکنون باید نحوه تولید سلاح‌ها تغییر کند.
برای افزایش جریان ارسال سلاح به اوکراین، خلاقیت بیشتر و روی آوردن به سیاست انطباق ضروری است. مثلا به جای تولید گلوله‌های سنتی توپ‌خانه، جایگزین‌های دیگری وجود دارد که کمبود گلوله‌های ۱۵۵ میلی‌متری را رفع می‌کند.
همین مساله را درباره تولید تجهیزات اضافی هم می‌توان اِعمال و تسلیحاتی متنوع تولید کرد که در خطوط مرزی قابل استفاده خواهند بود. در کمک‌های آمریکا، توسعه برنامه‌هایی مانند FrankenSAM باید بیشتر تشویق شود. در قالب این برنامه، سیستم راداری و پرتاب موشک اوکراین که میراث زمان شوروی بود، در سیستم موشکی زمین به هوای ناتو، ادغام شد.
دوم، در اوکراین ثابت شده است که آینده جنگ به استفاده از شبکه‌ای چندگانه از سیستم‌های تهاجمی بدون سرنشین بستگی دارد تا بتوان دشمن را شکست داد. گسترش این سیستم، وضعیت میدانی جنگ را تغییر داده است. در مراحل اولیه‌ی جنگ اوکراین، گروه‌های داوطلب گرداننده پهباد و نیرو‌های ویژه، در مقابله با پیشروی روسیه در کی‌یف، موثر بودند. در جنگ‌های اخیر در جبهه‌های شرقی اوکراین، استفاده از پهباد‌های نمای اول شخص (FPVs) و بمب‌های پهپادی، عامل ۹۰ درصد از میزان زخمی‌ها بودند.
نکته مهم اینجاست که تا دو سال پیش خبری از این پهپاد‌ها در جنگ نبود، و اکنون وجود آنها سرعت تطبیق در عملیات جنگی را به میزانی چشمگیر افزایش داده است. به گفته ژنرال زالوژنی، فرمانده کل سابق ارتش اوکراین، اوضاع جنگ تغییر کرده و شکلی جدید از به کارگیری تسلیحات ترکیبی به خود گرفته است که در آن " برای کنترل اوضاع از تجهیزات رادیویی-الکترونیکی، پهپاد‌های تهاجمی و امکانات مجازی استفاده می‌شود. "
آمریکا می‌تواند با کاهش هزینه تحویل تسلیحات به اوکراین و حمایت از برنامه ادغام تسلیحات دفاعی، از این انقلاب نظامی حمایت کند تا جلوی هزینه‌ها و برنامه‌های غیرضرروی که فسادزا نیز هستند، گرفته شود. بخش اعظم شبکه رزمیِ پشتیبانی برای عملیات جدید جنگی مدنظر زالوژنی، به نرم‌افزار‌ها و سخت‌افزار‌هایی بستگی دارد که اوکراینی‌ها به شکل خلاقانه در حال تولید آنها هستند. برای تشدید این روند، باید محدودیت‌های ناشی از تعرفه‌های بین‌المللی تسلیحات را قطع و سیلی از قطعات تسلیحاتی را روانه اوکراین کرد که برای ادامه تولید پهپاد و شبکه پشتیبانی رزمی، مورد نیاز هستند.
در برنامه راهبردی آمریکا، باید شیوه‌های تسریع تولید اقلام جدید و غیرسنتی دفاعی در آمریکا نیز لحاظ شود و اوکراین نقش آزمایشگاه نبرد را برای برنامه‌هایی نظیر Replicator Initiative (ابتکارِ همانندساز) ایفا کند. مهم‌ترین نکته این که، این امر به معنای به کارگیری ابزار سنتی همکاری‌های امنیتی است، نظیر فروش خارجی اقلام نظامی، صادرات مستقیم، و سایر شیوه‌ها که هدف آن، حمایت از برنامه‌های داخلی است؛ برنامه‌هایی نظیر پهپاد‌های تولید ارتش اوکراین، تولید یک میلیون پهپاد نمای اول شخص، و خلق خدمات جدید که به دنبال تغییر ماهیت جنگ باشند.
۵- حفظ اقتصاد و تقویت دمکراسی اوکراین
از ۱۷۵ میلیارد دلار اختصاص داده شده برای حمایت از اوکراین، بیش از نیمی از آن برای پشتیبانی نظامی درنظر گرفته شده است. بخشی نسبتا کم، تقریبا ۳۱ میلیارد دلار، به عنوان بودجه مستقیم حمایتی در اختیار دولت اوکراین قرار می‌گیرد تا به تعهدات خود در امور زیربنایی نظیر پرداخت حقوق معلمین و کارکنان بخش بهداشت و درمان عمل کند. وجود چنین کمکی حیاتی است، زیرا اوکراین هم‌اکنون تقریبا ۶۰ درصد از درآمد‌های خود نظیر کمک‌های خارجی را صرف امور دفاعی می‌کند. در مقام مقایسه، آمریکا در سال مالی ۲۰۲۲، حدود ۱۲ درصد از درآمدهایش را صرف امور دفاعی کرد. اگر آمریکا بی‌تفاوت بماند و اجازه دهد اقتصاد و زیرساخت‌های دولتی در اوکراین سقوط کند، صرف هزینه‌های نظامی برای حمایت از اوکراین، فایده چندانی ندارد. ولی قانون‌گذاران آمریکایی در خصوص کمک‌های اقتصادی محتاطانه عمل کردهاند. این مساله در اقدام اخیر ۱۵۴ عضو مجلس نمایندگان آمریکا مشخص شد که در اصلاحیه‌ای، به حذف تمام کمک‌های غیرنظامی به اوکراین در بسته مکمل حمایتی اخیر، رای دادند.
راهبرد دولت بایدن، باید به گونه‌ای باشد که با منابع محدود بتوان اقتصاد اوکراین را پابرجا نگه داشت. اقتصاد این کشور در شرایط کنونی، جدا به خوبی عمل کرده است. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده است در سال ۲۰۲۴، تولید ناخالص داخلی اوکراین در سال ۳.۲ درصد رشد خواهد کرد. این کشور برای حفظ زیربنای مالیاتی خود به منظور تامین هزینه‌های جنگ، باید اقتصادی قوی داشته باشد. توانایی صدور کالا به بازار‌های بین‌المللی، مبارزه با فساد و افزایش سرمایه گذاری خارجی، کلید‌های ادامه رشد اقتصادی اوکراین هستند.
از این منظر، دستاورد‌های اوکراین در دریای سیاه حیاتی بوده است. صادرات گندم اوکراین از طریق این دریا به سطح پیش از تهاجم روسیه نرسیده، اما رو به افزایش است. در مارچ سال ۲۰۲۴، ۵.۲ میلیون تن گندم و ذرت به خارج صادر شد. این رقم پیش از فوریه سال ۲۰۲۲، ماهیانه ۶.۵ میلیون تن بود. حفظ توانایی اوکراین برای صدور کالا به خارج، حوزه‌ای بسیار مهم است که در آن اهداف امنیتی و اقتصادی به شدت به هم وابسته‌اند. از پنج بندر عمده دریای سیاه که پیش از تهاجم همه جانبه روسیه به اوکراین فعال بودند، اکنون تنها سه بندر عملیاتی هستند که آنها هم در معرض حملات شدید قرار گرفته‌اند. تقویت دفاع هوایی، نه تنها از غیرنظامیان اوکراینی که از معیشت آنها حفاظ می‌کند.
علاوه بر آن، اوکراین در مبارزه با فساد پیشرفتی چشمگیر داشته است، گرچه هم‌زمان با مناقشات دائمی در مرز‌های خود دست و پنجه نرم می‌کند. اوکراین در سال ۲۰۱۵ اداره ملی ضد فساد (NABU) و اداره تخصصی ضدفساد دادستانی (SAPO) را تاسیس کرد. در سال ۲۰۲۳، سازمان NABU، ۲۳۸ مورد اتهام رسمی و SAPO نیز ۱۰۰ مورد کیفرخواست مرتبط با فساد صادر کردند. این ارقام در سال ۲۰۲۲ به ترتیب ۱۳۱ و ۵۶ مورد بود. پای مقامات عالی‌رتبه از جمله وزیر کشاورزی اوکراین در این پرونده‌ها باز شده است. این امر به معنای افزایش میزان فساد نیست، بلکه نشان‌گر عزم دولت برای مقابله با اتلاف منابع، تقلب و سوء‌استفاده است. در حقیقت، گزارش سازمان شفافیت بین‌المللی به استناد ده‌ها مورد تلقی عمومی، نشان می‌دهد رتبه اوکراین در زمینه فساد در ده سال گذشته، ۱۰ رقم بهبود یافته است. حمایت آمریکا از ادامه اصلاحات دولتی که کلید افزایش سرمایه‌گذاری خارجی است، نقشی حیاتی دارد.
سرمایه گذاری گسترده خارجی در اوکراین نه تنها به اقتصاد آن در زمان جنگ کمک خواهد کرد، بلکه احیاء سریع اقتصاد و بازسازی کشور را پس از جنگ، تضمین می‌کند. در حال حاضر، پوشش بیمه جنگی، مانعی بزرگ برای ورود شرکت‌های آمریکایی به بازار اوکراین است. با توجه به خطرات موجود، تامین منابع مالی برای کسانی که به دنبال تجارت در اوکراین هستند، کافی نیست. برای مقابله با این چالش‌ها، پیشنهاداتی هم ارائه شده است از جمله این که وزارت امور خارجه آمریکا درخصوص مناطق کم‌خطر اطلاع رسانی کند، و یا برنامه اشتراک مخاطرات تجاری میان شرکت‌های بیمه. این برنامه تحت حمایت دولت آمریکا قرار دارد، و منابع آن از سود حاصل از دارایی‌های مسدود شده روسیه تامین می‌شود.
همان طور که گفته شد، در سند راهبردی آمریکا باید گام‌های افزایش سرمایه‌گذاری آمریکا در اوکراین تعیین شده باشد. دولت بایدن در اواخر سال ۲۰۲۳، پنی پریتزکر، وزیر سابق بازرگانی آمریکا را به عنوان نماینده ویژه این کشور برای احیاء اقتصاد اوکراین منصوب کرد. خانم پریتزکر مامور شد تا روند گذار اقتصادی اوکراین را تسریع کند. از این موقعیت باید به اندازه کافی بهره برد و راهبرد‌هایی برای مقابله با این چالش‌ها در سند راهبردی آمریکا که کنگره به تصویب رسانده، تبیین کرد.
در راهبرد آمریکا باید با موانع افزایش سرمایه گذاریِ بخش خصوصی که اغلب به آنها اشاره می‌شود، مقابله شود: حکومت قانون، فساد و بی‌ثباتی سیاسی. این بخش‌ها، کلید شکوفایی اقتصادی و تحکیم دمکراسی در اوکراین هستند. با وجود جنگ، اوکراین درحال برداشتن گام‌های بلند در این عرصه‌ها است. اوکراین هم‌زمان برای تضمین امنیت اقتصادی درازمدت نیز تلاش می‌کند و به عضویت در اتحادیه اروپا چشم دوخته است.
نتیجه‌گیری
تبیین استراتژی از جانب آمریکا، فوریت دارد، زیرا اوکراینی‌ها خود را برای تهاجم روسیه در تابستان امسال آماده می‌کنند. با دستگیریِ اخیرِ عوامل روسیه که قصد داشتند در اروپای غربی خرابکاری خشونت‌بار انجام دهند، تهدیدات رژیم خودکامه پوتین علیه غرب، تا همین جا هم آشکار شده است. واقعیت آن است که اوکراین فراتر از بسته مکمل اخیر، به حمایت‌های بیشتر مالی نیاز خواهد داشت تا همچنان صرف بازسازی و امور دفاعی کند. طرح راهبرد آمریکا باید در ارزیابی اوضاع شفاف باشد و آشکارا تصرح کند اگر روسیه در اوکراین متوقف نشود، آمریکا نیرو‌های خود را به اروپا اعزام خواهد کرد، که در این صورت هزینه‌های مالی و تلفات جانی بسیار زیادتری خواهد داشت. مایک جانسون رئیس مجلس نمایندگان آمریکا که مخالف کمک به اوکراین بود، می‌گوید" صراحتا بگویم، من ترجیح می‌دهم به جای اعزام فرزندان آمریکایی به اوکراین، گلوله به این کشور بفرستیم. "
گرچه دولت بایدن مسئول تدوین این راهبرد است، اما این وظیفه برعهده مشترک دولت و کنگره آمریکا است. در روز‌ها و هفته‌های منتهی به رای‌گیری اخیر مجلس درباره مصوبه کمک به اوکراین، رسانه‌های وابسته به روسیه و همچنین کاربران حساب‌های برخط (آنلاین) تلاش کردند در توصیف بحران مربوط به مرز‌های جنوبی آمریکا، بزرگ‌نمایی کنند. هدف آنها، القاء این استدلال بود که آمریکا نباید برای حفاظت از مرز‌های اوکراین هزینه کند، بکله باید این منابع را صرف معضلات مناطق مرزی خود کند. به دنبال آتش سوزی‌های غم‌انگیز هاوایی در پاییز ۲۰۲۳، روسیه نیز با استفاده از همین روایت، اعلام کرد آمریکا، پولِ مالیات دهندگانش را به جای رفع مصایب داخلی، صرف اوکراین می‌کند.
این روایت‌ها اهمیت فراوان داشته‌اند. رئیس کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان آمریکا می‌گوید، "شاهد ارسال پیام‌هایی هستیم که مستقیما از روسیه می‌آیند... پیام‌های ضد اوکراین و در حمایت از روسیه، حتی برخی از آنها در مجلس نمایندگان هم گفته می‌شود. " مایکل مک‌کول رئیس کمیته امور خارجه مجلس هم خاطرنشان کرده است تبلیغات روسیه "بخشی چشمگیر از پایگاه حزبی من را آلوده کرده است. " در میان افکار عمومی آمریکا در خصوص کمک به اوکراین، چنددستگی وجود دارد.
دولت بایدن قطعا نیازمند راهبردی است تا بیان کند چرا حمایت از اوکراین تامین کننده منافع امنیت ملی آمریکا است. به دنبال تهاجم روسیه به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، رئیس جمهور بایدن تا اکتبر ۲۰۲۳ با مردم آمریکا درباره اهمیت اوکراین صحبت نکرده بود. اما اعضای کنگره آمریکا نیز در این زمینه مسئولیت دارند، زیرا آنها به حوزه‌های انتخاباتی خود نزدیک هستند و در موقعیت بهتری قرار دارند تا برای مردم توضیح دهند چرا اوکراین باید برای آمریکایی‌های ساکن مناطقی نظیر لیما، اوهایو یا فورت ورث در ایالت تگزاس اهمیت داشته باشد. ۳۱۱ عضو مجلس نمایندگان و ۷۹ عضو سنا که به بسته حمایتی اخیر امنیتی رای دادند، باید از اقدام خود دفاع کنند و اهمیت آن را برای حوزه‌های انتخاباتی خود توضیح دهد.
اوکراین، به مواردی بیش از حمایت‌های مالی و نظامی آمریکا نیاز دارد. نیازمند رهبری و شهامت سیاسی است. اگر قرار است اوکراین در جنگ با روسیه پیروز شود؛ بسته‌ی حمایتی اخیر، نمی‌تواند آخرین مورد از کمک‌هایی باشد که کنگره آمریکا تصویب کرده است.
مطلب مرتبط:
