مطالب مربوط به خودسوزی آرون بوشنل، خلبان آمریکایی، در اعتراض به کشتار و بی‌رحمی ارتش اسراییل در غزه که آنرا «نسل‌کشی» نیز نامیده‌اند، در رسانه‌های اجتماعی بازتاب داشت، یادداشت امید جهانشاهی در اعتراض به این کامنت‌ها است.
دیدارنیوز ـ امید جهانشاهی*: گفته‌اند هر نظری محترم است، که نیست واقعاً. برخی نظر‌ها اصلاً قابل درک نیستند؛ شوک‌آورند حتی. باور کردنی نیست که برخی زیر ویدیوی خودسوزی خلبانی در اعتراض به آنچه نسل کشی خوانده است به تمسخر او، بی‌تفاوتی نسبت به عمل او و حتی همدردی با اسراییل پرداخته‌اند.
نام خلبان، آرون بوشنل، اما در تاریخ ثبت شده است؛ خلبان ارتش آمریکا که پیشتر نوشته بود «بسیاری از ما دوست داریم از خود بپرسیم، اگر در دوران برده‌داری زنده بودیم، چه می‌کردیم؟ یا جداسازی نژادی یا آپارتاید؟ اگر کشورمان مرتکب نسل‌کشی می‌شد، چه کار می‌کردیم؟» او خود را در برابر حمایت کشورش از نسل‌کشی می‌دید و کاری کرد که به زعم خودش «اقدام من با توجه به آنچه فلسطینیان در برابر ظلم اسراییل متحمل می‌شوند، کار بزرگی نیست»، اما کار بزرگی بود که با وجود حذف فایل ویدیویی خودسوزی او از پلتفورم ایکس به دلیل آنچه «نقض دستورالعمل‌ها» خوانده شد، اما امروز سخن در مورد او و تصاویر و ویدیو‌های اقدام اعتراضی او همچنان در رسانه‌های اجتماعی وجود دارد.
دردناک‌تر از اقدام اعتراضی او به کشتار مردم غزه، اما نظرات برخی هموطنان زیر ویدیو‌های اوست. نظراتی حاکی از بی‌تفاوتی، سردی و حتی همدردی با اسراییل که شگفت‌آور است. ذهنیت اعتراضی نسبت به عملکرد مسئولان و سیاست‌های کشور قابل درک است، اما آنچه بر مردم و کودکان بی‌پناه غزه می‌گذرد موضوع دیگری است. آن اعتراض را نباید به این موضع تعمیم داد. آنچه در غزه می‌گذرد کشتار و بی‌رحمی تام و تمام، عریان و عیان پیش چشم ماست. حدود سی هزار نفر در مدت حدود چهار ماه کشته شده‌اند و چند هزار نفر مفقود هستند. از حدود دو میلیون و سیصد هزار نفر مردم غزه حدود یک و نیم میلیون نفرشان آواره و چادرنشین هستند با کمترین کمک غذایی. چون هرگونه ورود و خروج در این بزرگترین زندان روباز جهان زیر نظر اسراییل و با همکاری مصر از گذرگاه رفح انجام می‌شود و اسراییل خواسته است که کمک‌های بشردوستانه بسیار محدود باشد. امروز کودکان گرسنه در چادر و در سرما هستند. گزارشگر رویترز از نوزاد دو ماهه‌ای گفته است که مادر گرسنه‌اش شیری ندارد و باید به مکیدن دانه‌ای خرما اکتفا کند، او از کودکانی گفته است که غذای پرندگان می‌خورند، چون نان نیست.
میزان تخریب‌ها و میزان بمب‌های ریخته شده بر مردم غزه در طول این چند ماه باورکردنی نیست. دادگاه لاهه بنا به شکایت آفریقای جنوبی بابت این حجم از بمباران که چنین کشتار و تخریبی را ایجاد کرده است، علیه اسراییل حکم داده است. موضوع این پرونده نسل‌کشی بوده است: «نسل‌کشی!».
اخیراً بیش از صد نفر از مردم گرسنه در صف دریافت کمک‌های غذایی که محدود توزیع می‌شود، کشته شدند. در گوشه گوشه جهان از شیلی و کلمبیا و آفریقای جنوبی و فرانسه و آمریکا و ... مردم به این نسل‌کشی اعتراض کرده‌اند. در لندن که مرکز بی‌بی‌سی حامی اسراییل است، از جمعیت حدود ۹ میلیون نفر، بر اساس آمار رسمی اعلام شده، بیش از ۶۰۰ هزار نفر در تظاهرات حمایت از مردم غزه شرکت کردند. حتی شاهد تجمعات یهودیان معترض به اسراییل بواسطه این کشتار بوده‌ایم. نتانیاهو در سفر آخرش به سازمان ملل، هر روز با تجمعات این یهودیان مواجه بود و این حجم از اعتراض یهودیان در نیویورک تاکنون در تاریخ اسراییل سابقه نداشته است. در چنین وضعیتی، تمسخر آنکه در اعتراض به این بی‌رحمی بی‌سابقه (حتی در قرن بیستم)، دست به خودسوزی زده است، واقعاً تاسف بار و بی‌شرمانه است.
*روزنامه‌نگار
