ایمان اسلامی‌بین نوشت: «وقتی سخن رئیس‌جمهور در مورد مسائل اقتصادی و معیشتی مایه تعجب می‌شود یعنی بحث سنسورها دچار اشکال اساسی است و باید فکری عاجل در مورد آن کرد.»
دیدارنیوز: «مسئولان برای آنکه از مردم دور نشوند و درد آنان را حس کنند باید به این سنسورها توجه لازم را داشته باشند.»
ایمان اسلامی‌بین، فعال سیاسی در آفتاب یزد نوشت: «اینکه هر اظهارنظر رئیس جمهور در مورد مسائل اقتصادی و معیشتی بازتاب بسیاری پیدا می‌کند و عده بسیاری تلاش می‌کنند تا به وی بقبولانند که شرایط آنطور که در تریبون‌ها اعلام می‌شود نیست نشانه خوبی نمی‌تواند باشد. البته که این موضوع مسبوق به سابقه است. مسئولان تا زمانی که مسئولیت دارند از درک واقعیات کف جامعه عاجز هستند مگر اینکه اطراف‌شان سنسور‌هایی فعال باشد که بتوانند آلارم‌ها را حس کنند.
متاسفانه در کمتر دولتی شاهد عملکرد صحیح و واقعی این سنسورها بودیم. یعنی آن ابزار‌ها و نهاد‌هایی که باید در نقش آن سنسورها عمل کرده و واقعیات جامعه را منتقل کنند یا منحرف شدند و یا تعطیل. برای مثال یکی از انحرافات اساسی این سنسورها آغشته شدن‌شان به مسائل سیاسی است. سنسوری که وظیفه هشدار دادن را دارد وقتی درگیر سیاست و جناح بازی می‌شود به طور کلی فراموش می‌کند هدف‌اش چه بوده و زمانی روشن می‌شود که نفع سیاسی گروهی اقتضا کند. چه بسا در مورد عملکرد وزیری شاهد آلارم باشیم که در واقعیت آن وزیر عملکرد به نسبت قابل دفاعی داشته باشد، اما به دلیل اینکه گروهی به جهت منافع سیاسی و اقتصادی با وی دچار مشکل هستند بنابراین کتمان حقیقت کرده و تلاش می‌کنند آن وزیر را دلیل شرایط ناگوار نمایند. بالعکس این موضوع هم صدق می‌کند. مدیران ناکارآمد و هزینه‌زا در جایگاه خود قرار دارند و پاسخگو نیز نیستند، زیرا سر وسری با آن سنسورها دارند.
اگر بخواهم مثال دیگری برای خوانندگان بیاورم نزدیکترین مثال همین روزنامه می‌تواند باشد. هر روزنامه‌ای در نقش یک سنسور می‌تواند عمل کند. حال دو سوال وجود دارد. آیا این سنسور درست عمل می‌کند؟ آیا مثلا شخص رئیس جمهور توجهی به این سنسور دارد؟ یعنی آیا حساسیتی نسبت به تیتر‌ها و گزارش‌های برجسته و تاکید شده روزنامه دارد؟
در مورد سوال نخست شما باید این پرسش را از خود مطرح کنید که چقدر مطالب و محتوای روزنامه در نقش همان سنسور عمل می‌کند. یعنی کجا مسائل کف جامعه مطرح شده و کجا خدای ناکرده چنین نبوده و دچار سیاسی بازی و بخشی نگری شده است. اگر رسانه عملکرد استانداردی داشته سوال دوم در پیشگاه ما قرار می‌گیرد. یعنی آیا نفر اول دولت وقعی به رسانه‌ها می‌گذارد؟ آیا مطالب را رصد می‌کند؟ آیا اگر مشکلی و نقصی را از آلارم سنسورها دریافت کرد درپی عمل و جبران است؟
مسئولان برای آنکه از مردم دور نشوند و درد آنان را حس کنند باید به این سنسورها توجه لازم را داشته باشند. وقتی در یک روز تیتر نخست حداقل ۵ روزنامه مشابه هم است و همگی احساس نگرانی نسبت به افزایش قیمت دلار می‌کنند یعنی این نگرانی، نگرانی مردم هم است. اگر اکثریت روزنامه‌ها از رشد ارز نوشتند و یک روزنامه از پیشرفت‌های اقتصادی باید رئیس جمهور بدانند که آن روزنامه‌ای که از پیشرفت نوشته سنسوری است که آغشته به مسائل سیاسی و جناحی است و خود را به خواب زده تا آلام جامعه را نبیند.
این بحث سنسورها بسیار وسعت دارد و بی‌اندازه هم مهم است و به نظر می‌رسد بایستی در مورد آن فراوان نوشت و گفت. مجددا تاکید می‌کنم وقتی سخن رئیس جمهور در مورد مسائل اقتصادی و معیشتی مایه تعجب می‌شود یعنی بحث سنسورها دچار اشکال اساسی است و باید فکری عاجل در مورد آن کرد.»
