فاطمه بابایی، فعال حقوق زنان ضمن انتقاد از عدم گسترش خانه‌های امن با بیان اینکه به نظر می‌رسد سیاست اصولگرایان خانه نگه داشتن زنان است، گفت: دولت توجهی به خشونت‌دیده‌ها ندارد.
دیدارنیوز: فاطمه بابایی گفت: به نظر می‌رسد توسعه خانه‌های امن از دستور کار خارج شده است و دولت توجهی به خشونت‌دیده‌ها ندارد.
فاطمه بابایی، فعال حقوق زنان در گفتگو با منیبان ضمن انتقاد از عدم گسترش خانه‌های امن گفت: متاسفانه در ایران از وجود خانه‌های امن استقبال نشد و به نظر می‌رسد سیاست اصولگرایان خانه نگه داشتن زنان است. خانه‌های امن براساس یک دستورالعمل به وجود آمده و روال کار آن به این شکل است که زنان خشونت‌دیده با ۱۱۰ یا ۱۲۳ تماس می‌گیرند و ماموران آن‌ها را از خانه خارج میکنند سپس در زمانی مشخص باید حکم قضایی برای بیرون ماندن از خانه گرفته شود و زنان خشونت‌دیده تا ۲۱ روز می‌توانند در خانه‌های امن بمانند و البته در مواردی، این مدت طولانی‌تر هم می‌شود.
او ادامه داد: به نظر می‌رسد توسعه خانه‌های امن از دستور کار خارج شده است و دولت توجهی به خشونت‌دیده‌ها ندارد. یک موضوع مهم دیگر هم این است که خیرین مسجد و مدرسه می‌سازند، اما متاسفانه حاضر نیستند به زنان خشونت‌دیده کمک کنند یعنی آن‌ها فکر میکنند این زنان روسپی هستند در حالی که آن‌ها در خانواده عادی زندگی میکنند، اما تحت خشونت هستند بنابراین در این حوزه هم باید فرهنگسازی صورت گیرد تا بتوانیم تعداد خانه‌های امن غیردولتی را افزایش دهیم.
بابایی با تاکید بر لزوم پنهانی بودن خانه‌ها عنوان کرد: خانه‌های امن، جز در مورد دختران و زنانی که مورد آسیب هستند، باید پنهان باشند؛ کما اینکه در کشور‌های دیگر پنهان هستند به این دلیل که در موارد بسیار حاد که خطر جانی به همراه دارد، فردِ اعمال‌کننده خشونت می‌تواند با یادگیری محل این خانه‌ها دست به اقدامات خطرناک بزند. برای مثال می‌توان به خبری که چندین سال پیش منتشر شد اشاره کنیم؛ زنی از دست شوهر خود که اعتیاد داشت و او را کتک می‌زد فرار می‌کند و به نزد خواهرش می‌رود. اما آن مرد به آن خانه می‌رود و خواهر، شوهر خواهر و فرزندان خواهر زن خود را به قتل می‌رساند. توجه به این نوع از خشونت‌ها بسیار ضروری است؛ چرا که اخبار نیز از ازدیاد خشونت‌ها و قتل‌های خانوادگی سخن می‌گویند.
این فعال حقوق زنان در پایان گفت: یکی از مهم‌ترین مواردی که در رابطه با این خانه‌ها باید روشن شود، خلاء‌های قانونی است. در قانون دختران زیر ۱۸ سال و زنان شوهردار اگر به کسی پناه ببرند، قیِم و یا شوهر آن دختر یا زن می‌تواند از فرد پناه‌دهنده شکایت کند. البته درباره خانه‌های امن از لایحه قانونی نیز سخن به میان آمده، منتهی باید درباره ابعاد آن شفاف‌سازی صورت بگیرد. این خانه‌ها باید با آغوش باز پذیرای زنان باشند و نگاهی منفی و مجرمانه به آن‌ها نداشته باشند. حضور افراد متبحر در زمینه‌های مختلف روانی و اجتماعی برای کمک به این افراد در این خانه‌ها ضروری است. در کنار این ویژگی‌ها اگر خانه‌های امن از پشتوانه قوی قانونی و مالی برخوردار باشند، می‌توانند کمک زیادی به زنانی که در معرض آسیب هستند بکنند.
