دیدارنیوز - علی ربیعی در مراسم تودیعش از وزارت رفاه ادامه داد: یکی پرسید آقای خاتمی چه کرده که او را دوست داری؟ گفتم به خاطر کارهایی که نکرده او را دوست دارم. گاهی اوقات فقدان برخی آدم ها اندازه گیری نمیشود. شهیدان بهشتی و مطهری رفتند و قابل اندازه گیری نبودند.
وزیر سابق رفاه با بیان اینکه اگر امروز باز صحنه انتخابات سال ۹۲ باشد باز به روحانی رای میدهم، گفت: بخشی از این دولت بودم و اشکالات زیاد در کارمان بود و هست، گاهی اوقات تصمیمات خوبی نگرفتیم، ولی قصد و نیت بدی نداشتیم و دلمان میخواست وضع زندگی مردم بهتر شود و هرچه در چنته داشتیم گذاشتیم.
وی با بیان اینکه معتقدم حتما از این شرایط عبور میکنیم افزود: حتما این کشتی به ساحل آرامش خواهد رسید.
ربیعی ادامه داد: از آمدن شریعتمداری که رفیق ۴۰ سالهام است خوشحالم. در دوران جنگ ما در صف بودیم و وی در ستاد. دوستی ما ۴۰ ساله است و خوشحالم که او آمد و نمیتواند بگوید وزیر قبلی کار را خراب کرده است.
ربیعی خطاب به شریعتمداری افزود: معمولا مدیران جدید چند پاکت باز میکنند، پاکت اول اینکه میگوید شش ماه باید بررسی کنم، پاکت دوم آنکه مدیر قبلی گند زده و باید آن را پاک کنم و پاکت سوم اینکه میگویند مدتی بمان و برو. خب آقای شریعتمداری هیچ کدام را نمی تواند باز کند و آش کشک خالهاش است. من هم آش کشک خالهات هستم.
وی خطاب به همکاران گذشتهاش و وزیر جدید رفاه گفت: سه مسئله اساسی داریم یکی صندوق هاست؛ شما مدیر ۱۷ صندوق هستی. اگر نتوانیم اصلاح دردناک در آن صورت دهیم نظام را تحت مخاطره قرار میدهد. دوم تحولات اجتماعی عظیم است. وزارتخانه مسئول است. اتفاقات عظیم در نهادهای اجتماعی رخ داده و بار آن بر عهده بهزیستی و معاونت رفاه است. بخواهید یا نخواهید این وزارتخانه نقش گسترده در تحولات اجتماعی دارد.
وزیر سابق رفاه با بیان اینکه مسئول سیاست گذاری اشتغال هستیم افزود: بیکاری مسئله مهمی است. لجاجت دیکتاتور آمریکایی شاید مستقیم به وزارت ما مرتبط نباشد ولی از آثارش تاثیر میگیریم.
ربیعی افزود: این وزارتخانه سخنگوی فقرا و صداهای خاموش است. اینجا پناه 1.5 میلیونی بازنشستگان و کارگران دو میلیونی و خروجی سالی سه هزار یتیمی است که پناه ندارند. در گونههای فقر ،اینجا دارای فقر حمایتی بوده است. آقای میدری (معاون وزیر رفاه) ۸۰ هزار بازمانده از تحصیل را به مدرسه برگرداند و ایده بازگرداندن بازمانده از تحصیل ها به مدرسه مربوط به وزارت رفاه بود.
وی به فقر درمانی و طرح تحول اشاره کرد و گفت: هرچند به ما تاختند و روزهای تلخی از زندگی من با طرح تحول گره خورد، اما مهمترین کار ، بیمه ۱۱ میلیون حاشیه نشین بود که باید از آنها محافظت کرد. معتقدم اینجا پناهگاه صداهای خاموش است.
وی خطاب به شریعتمداری گفت: نوشتن "زنده باد استیضاح" تمام شود، کتاب " مصائب یک وزیر" را بدست میگیرم. امان از ذینفعان من غیر حق که می تازانند. آنها ایدئولوژی مینویسند و امضا جمع میکنند. از خداوند برایت آرزوی مقاومت میکنم که منافع کارگران حفظ شود؛ من با فروش مخالف نبودم اما با فروشی که تاراج باشد مخالفت کردم . باید سرمایه گذاری جدید انجام دهیم.
وزیر سابق رفاه در پایان گفت: از این وزارتخانه قطعا جدا نمیشوم. سال 56 پشت در این وزارتخانه ژاندارمری مرا که کارگر ژنرال موتور بودم دستگیر کرد، البته شیشه نشکستم و از کار برمیگشتیم. سال 58 همسرم را همین جا انتخاب کردم و عضو شورای عالی اشتغال بودم و بعد از این هم هر کاری داشته باشید کنار شما هستم و خوشحالم که پایه گذار تشکیلات کارگری بودم و به توصیه شهید بهشتی انجامش دادیم. خدایا تو شاهد باش هرچه بلد بودم انجام دادم، اشتباه هم کردم اما هرچه دستم میآمد انجام دادم و یک انگشت به خروارها عسل ثروت اینجا نزدم.
