لازم است ما هم از تجارب جریان اصیل طالبان استفاده کنیم

دیدارنیوز ـ عوام‌الملک:

جمعه ۱۴ مرداد ۱۴۰۱
صحبت‌های آقای سردار را خواندم. مثل همیشه روشنگرانه بود. اعلام کرد مشکلات امروز به تحریم‌ها ارتباطی ندارد. من که کلا در عصر ابراهیم مشکلی نمی‌بینم. همه مشکلات حل شده است. اما به قول آقای سردار اگر هم مشکلی باشد ربطی به تحریم‌ها ندارد. تقصیر حسن و اسحاق و حتی جواد است. اینطور که آقای سردار گفت آمریکا چمدان‌هایش را بسته و در حال خروج از منطقه است. غلط کرده که می‌خواهد با چمدان برود. باید لخت و عور از منطقه برود و لحظه آخر یک اردنگی و یک پس گردنی هم بخورد. هر چه هم که داخل چمدان‌هاست متعلق به عوام مظلوم این منطقه هست. ما باید پس بگیریم و به صاحبان اصلی‌اش در بعضی کشور‌ها برگردانیم. اگر هم شد چند سرباز آمریکایی را گروگان بگیریم تا محبور شوند هزینه این زحمت‌ها را نقدی حساب کنند. خواص‌المله گرگان گفت که ابراهیم هم از وضع موجود رنج می‌برد و پیگیر رسیدن به وضعیت مطلوب است. منظورش را نفهمیدم. مگر کسی از وضعیت موجود رنج می‌برد که ابراهیم هم ببرد؟ عصر ابراهیم عصر پایان همه رنج‌هاست. وضعیت هم خیلی مطلوب است. شاید منظور این خواص‌المله این بوده که ابراهیم پیگیر این است که به وضعیت ایده‌آل برسیم. آن هم سخت نیست. نباید غصه بخورد. خیلی نزدیکیم. با این همه خواص اصولی بی‌نظیر به زودی همه چیز ایده‌آل می‌شود. احمد، بزرگوار اصفهانی گفت روزی را می‌بیند که آمریکا برای خرید اسلحه به سمت ایران دست دراز می‌کند و ما تصمیم می‌گیریم که اسلحه بدهیم یا نه. به نظر من که نباید بدهیم. یکی هم محکم پشت دست آمریکا بزنیم تا یاد بگیرد دیگر دستش را دراز نکند و روی پای خودش بایستد. مثل خود ما. گزارش یکی از مراکز معلوم‌الحال مجهول‌الهویه غربی را خواندم. تهران را دهمین شهر غیر قابل سکونت جهان اعلام کرد. الکی می‌گویند. می‌خواهند دستاورد‌های خواص را زیر سوال ببرند. حالا در این مدت که علیرضا رییس بلدیه شده است وسط این همه دستاورد چند بار آلوده‌ترین شهر جهان شده، معنیش این نیست که غیر قابل سکونت باشد. کدام شهری در جهان هست که رییس بلدیه‌اش اینطوری خود را برای عوام گلی کند؟ مگر قابل سکونت بودن چطور اتفاق می‌افتد؟ هر شهری رییس بلدیه‌اش گلی‌تر قابل سکونت‌تر. آخر شب صحبت‌های سحر، رییس امور جوّیه را شنیدم. آمار مهمی درباره تلفات گرم شدن هوا در اروپا ارائه کرد. گویا به خاطر پیش‌بینی‌های غلط سازمان‌های امور جویه در اروپا شاید یک ماه نگذشته که صد‌ها هزار نفر از بین رفته‌اند. البته هزاران نفر یا ده‌ها هزار نفر یا حتی صد‌ها نفر و حتی اگر نشد ده‌ها نفر از بین رفته‌اند. آمار تکان‌دهنده‌ای‌ست. خوب شد که ما سحر را داریم که درست پیش‌بینی کند و آمار بدهد. منت خدای را!

شنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۱
امروز تابستان نصف شد. عمر مثل برق و باد می‌گذرد و نمی‌فهمم. از خوشی بیش از حد است. وزارت امور صحت اعلام کرد میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی مثل استفاده از ماسک و فاصله‌گذاری اجتماعی خیلی پایین آمده و در حدود سی و پنج درصد است. چه عیبی دارد؟ کرونا که شکست خورده. هر چه بود مربوط به دوران حسن بود. این شهر‌هایی هم که این روز‌ها رنگ عوض می‌کنند بیشتر به خاطر جنگ روانی‌ست وگرنه در عصر ابراهیم مشکل کرونا هم مثل همه مشکلات حل شد و همه چیز به حال عادی برگشت. فیلم مصاحبه یکی از خواص فلسطینی که به تهران آمده است را با یک تلویزیون خارجی دیدم. در حال صدور فرمان جنگ بود که اینترنت قطع شد و مصاحبه ناتمام ماند. امیدوارم فرمانش کامل به آن طرف خط رسیده باشد. احتمالا غربی‌ها در اینترنت اختلال ایجاد کردند که صدایش به جهان نرسد. چون کیفیت اینترنت در این یک سال یکی از دستاورد‌های مهم عیسی و خواص‌الدوله‌های ابراهیم بوده است. آمار‌های وزارت امور صناعت و تجارت را درباره قدرت خرید خودرو توسط عوام مطالعه کردم. حدود نصف عوام قدرت خرید خودرو‌های بالای ۲۰۰ میلیون تومان را ندارند. عیبی ندارد. باعث جهش تولید داخلی پراید و تیبای بدون هر نوع آپشن مثل بوق و صندلی می‌شود. در عوض همه این عوام عوارض آلایندگی هوای خودروهایشان را می‌پردازند و اقتصاد رونق می‌گیرد. چیز عجیبی هم اتفاق نیفتاده است و اتفاقا پیشرفت است. چون حدود ده پانزده سال پیش حدود نود درصد از عوام قدرت خرید خودرو‌های بالای صد میلیون را هم نداشتند. ولی الان قدرت خرید نصف عوام به دویست میلیون هم رسیده است. باید قدر دستاورد‌ها را بدانیم. گزارشی هم درباره قیمت هر مترمربع آپارتمان و اجاره‌بها در تهران خواندم. قیمت خرید نسبت به پنج سال پیش حدودا نه برابر و قیمت اجاره حدودا شش برابر شده است. چیز زیادی نیست. نمی‌شود که توقع داشته باشیم بعد از پنج سال گران نشده باشد. ظاهرا خواص‌المله تصمیم گرفته‌اند قیمت بلیط سینما برای خانواده‌های دارای سه فرزند یا بیشتر نیم‌بها شده است. عوام‌النسا باید این خبر را بخواند. اگر سه فرزند داشته باشیم ۵ نفری به سینما می‌رویم و اندازه خودم و عوام‌النسا و نصفی آدم پول می‌دهیم. ارزشش را دارد. سرمایه‌گذاری عاقلانه‌ای‌ست. معاون بلدیه تهران اعلام کرد ۹۵ درصد اتوبوس‌های شهری از رده خارج هستند. رده‌اش مهم نیست. راه می‌روند یا نه؟ بلدیه باید برای بعضی مراسم پول خرج کند. قرار نیست نگران رده اتوبوس‌ها باشد. نباید حاشیه‌سازی کرد. علیرضا عضو هیات رییسه خواص‌المله اعلام کرد سیل‌های اخیر تقصیر اصلاحیون است. چون سی و دو سال بودند و پل‌ها و مسیل‌ها را مرمت نکردند. راست هم می‌گوید. خوب شد این وسط محمود آمد و نگذاشت بیشتر از این پل‌ها و مسیل‌ها را مرمت نکنند وگرنه فاجعه بزرگتری اتفاق می‌افتاد. واقعا هم در همه این سال‌ها قبل از عصر ابراهیم همه امورات مملکت دست اصلاحیون بوده است. اگر از اول اصولیون پشت فرمان نشسته بودند الان خیلی خوب بودیم. عیبی هم ندارد. ابراهیم و محمدباقر و غلامحسین دارند کمک می‌کنند که همه چیز خوب شود. از پارسال هم گفته‌اند عوام دو سال صبر کنند. هنوز هم باید دو سال صبر و تحمل کرد.

یکشنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۱
امروز تعطیل بود و کامل در خانه ماندم. بخش‌هایی از مصاحبه انسیه معاون ابراهیم با تلویزیون بودجه‌بگیر را خواندم. گفته در موضوع نسوان، مدافع نیستیم و مهاجمیم و به این مساله که حقوق نسوان در کشور‌های دیگر تضییع می‌شود حمله می‌کنیم. حرف خیلی درستی‌ست. بار‌ها گفته شده که بهترین دفاع حمله است. مخصوصا در مسائلی مثل حقوق نسوان که ما دست بالا را داریم باید با تمام قدرت حمله کنیم. آمار‌هایی درباره کاهش تقاضا برای خرید اقلامی مثل میوه و گوشت در روز‌های اخیر دیدم. خیلی خوب است. نشان می‌دهد عوام متوجه کاهش منابع هستند و کم می‌خرند تا به همه برسد. غربی‌ها معمولا برعکس عمل می‌کنند. یادم نرفته که اوایل کرونا چطوری فروشگاه‌هایشان را غارت کردند. ما کم می‌خریم یا حتی اگر لازم باشد نمی‌خریم تا اگر چیزی ماند بعدا بخریم. پیش‌نویس طرح حجاب و عفاف را دیدم. ایده‌های جالب و نویی دارد و باعث کارآفرینی می‌شود. قرار است پلاک‌های منازل افراد بدحجاب ثبت شود و جریمه شوند و نسوانی که در اینترنت عکس بی‌حجاب داشته باشند از بعضی حقوق اجتماعی محروم شوند. همانطور هم که انسیه گفت باعث می‌شود بر خلاف غرب، حقوق نسوان حفظ شود. بهترین دفاع است. غروب فیلمی از دعوای خواص البلد ایذه دیدم. امیدبخش است. نشان می‌دهد خواص در همه جای ایران به خاطر عوام حرص می‌خورند و عصبانی می‌شوند و تا مرز زد و خورد پیش می‌روند.

دوشنبه ۱۷ مرداد ۱۴۰۱
امروز هم تعطیل بود و باز هم کامل در خانه ماندم. روز‌های تعطیل به جز جمعه امکان مستفیض شدن از افاضات خواص را کم می‌کند و خاطره‌نویسی راحت‌تر است. از صبح اخبار ضد و نقیضی از وین درباره مذاکرات به گوش می‌رسید. نشان می‌داد بر خلاف دوران حسن، مذاکرات با پیروزی ما در حال انجام است و به همین خاطر غربی‌ها مانع اطلاع‌رسانی صحیح هستند. یکی از خواص جریان اصیل طالبان اعلام کرد قرار است به محتوای کتاب‌های درسی نسوان در دبیرستان‌ها چیزی به نام علم پرورش فرزندان و همسرداری اضافه شود. کار خوب و پیشروانه‌ای‌ست. اگر قرار است نسوان به مدرسه بروند لااقل چیزی را یاد بگیرند که به درد آینده‌شان بخورد. بقیه درس‌ها را ذکور جامعه یاد می‌گیرند. اصلا بهتر است همه ساعت‌های مدارس نسوان به همین موضوع اختصاص یابد. لازم است ما هم از تجارب جریان اصیل طالبان استفاده کنیم. کار خوب را باید یاد گرفت و انجام داد. فرقی نمی‌کند که از چه کسی تقلید کنیم. شب خبر پایان مذاکرات وین اعلام شد. ظاهرا هیات‌ها به کشور‌های خودشان برگشته‌اند. این طور که در اخبار اعلام شد طرفین رفته‌اند به کشورهایشان تا فکر کنند. اما آمریکایی‌ها بلافاصله اعلام کردند همه موارد را قبول دارند. پیروزی بزرگی برای ماست. می‌خواهند قبل از اینکه واقعیت پیروزی‌های ما معلوم شود طوری وانمود کنند که انگار آن‌ها هم موافق بوده‌اند. خوب است ما در جواب دادن عجله نکنیم. بله گفتن بدون زیرلفظی مناسب معنا ندارد.

سه‌شنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۱
یادداشت روزنامه بودجه‌بگیر خواص‌الدوله درباره مذاکرات و توافق را خواندم. به آمریکایی‌ها هشدار داد که بهتر است زودتر کوتاه بیایند و بله را بگویند، چون گذر زمان به نفع ماست. حدس می‌زنم آمریکایی‌ها در چاپخانه روزنامه بودجه‌بگیر نیروی نفوذی داشته باشند. چون همان دیشب بله گفتند. ترسیده‌اند. خوب است که همانطور که دیروز نوشتم ما به این سادگی بله نگوییم. مخصوصا که گذر زمان به نفع ماست. خواص‌الدوله امور صحت اعلام کرد مصرف مواد لبنی در دوسه ماه اخیر کاهش چشمگیر داشته و ممکن است اثرش در قالب بیماری‌هایی مثل پوکی استخوان، کوتاهی قد و چیز‌هایی مانند این دیده شود. به نظرم بیهوده نگرانند. اولا که خون پاک آریایی که در رگ‌های ماست برای قوی نگه‌داشتن ما کافی‌ست و به شیر و ماست و دوغ و پنیر و کره ربطی ندارد. ثانیا اینکه عوام اگر نمی‌توانند لبنیات بخورند خب به جایش نوشابه بخورند. البته باز هم لازم است بررسی شود که اگر دلیل کاهش مصرف لبنیات قیمت آن است برخورد سریع، فوری و انقلابی با تولیدکنندگان لبنیات انجام شود تا عوام احساس آرامش کنند. قرار بود فقط چهار قلم کالا افزایش قیمت داشته باشند و این لبنیات‌هایی که من نوشته‌ام پنج تاست. قطعا یکی از آن‌ها تخلف دارد. باید بررسی شود تا بفهمند کدامشان خودش را قاطی آن چهار تای دیگر کرده است. رییس امور آبمیوه فروشی‌ها و بستنی‌فروشی‌ها و کافی‌شاپ‌های مشهد گفت در ۶ ماه اول سال مغازه‌هایی که این اقلام را می‌فروشند و همچنین قهوه‌خانه‌ها و بقیه تا ۱۲ شب می‌توانند باز باشند. اصلا چه معنا دارد شغل‌هایی که می‌خواهند پاتوق شوند ۲۴ ساعته باز باشند؟ حرف‌هایش درست است. اصلا کدام آدم عاقلی در فاصله ساعت ۱۲ شب تا ده صبح بستنی یا آبمیوه می‌خورد؟ مگر اینکه ویار داشته باشد. طبیعی‌ست به خاطر ویار چند نفر که نباید همه مغازه‌های مربوطه شبانه‌روزی باز باشند. افراد اینطوری لازم است مواد اولیه را بخرند و در خانه‌هایشان نگهداری کنند و وقت ویار، خودشان درست کنند. کسی هم که آن ساعت‌ها دنبال قلیان کشیدن و پاتوق‌بازی باشد قطعا مشکل دارد و باید با او برخورد شود. نرم‌ترین برخورد همین است که پاتوقش تعطیل شود. خبر شکایت روسای سابق فدراسیون فوتبال از آمریکا و ترامپ نزد خواص‌الرعایای خودمان را خواندم. آمریکا و ترامپ با تحریم‌هایشان باعث شده‌اند روسای سابق نتوانند پول قرارداد خیلی خوبی که با ویلموتس بلژیکی برای چهار پنج بازی بسته بودند را بدهند و کمی مشکلات ایجاد شود. البته مشکلات هم خیلی بزرگ نیستند، چون بالاخره همه ما عوام دست به دست هم می‌دهیم و پول ویلموتس بلژیکی را جمع و جور می‌کنیم و از جیب می‌دهیم. غریبه‌ها نباید فکر کنند نداریم. مخصوصا که روسای قبلی ممکن است به زودی تبدیل به روسای بعدی بشوند و نباید اجازه بدهیم در شروع دوره جدید کارشان چیزی از قبل نگرانشان کند. به نظرم خواص‌الرعایا لازم است ترامپ را جلب کنند و چند روزی در قرنطینه یکی از زندان‌ها نگه دارند تا به کار‌های زشتش فکر کند و مسوولیت پرداخت پول ویلموتس بلژیکی را بپذیرد. عصر یکی از عوام در دفتر کاغذی را برایم آورد و گفت آن را روی دیوار یک کوچه بن‌بست چسبانده بودند. خواندم. قلبم تندتند زد. اینجور چیز‌ها را باید روی دیوار بزرگراه‌ها نصب کرد. برای بن‌بست خیلی بزرگ بود. سفارت روسیه اعلام کرد که ماهواره ما که از پایگاه فضایی روس‌ها در قزاقستان به هوا رفت را روس‌ها ساخته‌اند و ما فقط سفارش ساخت داده‌ایم. حیف که به خاطر شرایط جنگی و تالمات روحی ناشی از تجاوز اوکراین به روسیه باید مراعات حالشان را کنیم و چیزی نگوییم. اصلا ولش کن. آن‌ها می‌گویند خودشان ساخته‌اند ما هم می‌گوییم ساخته‌اند. وگرنه کیست که نداند ما در این زمینه‌ها سابقه طولانی داریم. روس‌ها به روی خودشان نمی‌آورند، اما ما که می‌دانیم در دوران محمود یک میمون را به فضا فرستادیم و هنوز منتظریم که برگردد.

چهارشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۱
صبح را با خبر درگذشت سایه شعر معاصر ایران آغاز کردم. قلم را زمین گذاشتم. امروز چیزی ارزش نوشتن ندارد.

پنج‌شنبه ۲۰ مرداد ۱۴۰۱
صبح فیلمی از محمودرضا دیدم. در گوشه یکی از پیاده‌رو‌های کانادا با حالتی غمگین نشسته بود و سیگاری هم در دست داشت. معلوم بود خیلی دوست دارد صدای آشنایی بشنود، چون مرتب گوشی تلفنش را سر و ته می‌کرد و به گوشش می‌چسباند. ناراحت شدم. ظاهرا در این سال‌ها اینقدر در کانادا تحت مضیقه مالی بوده که شلوارش هم نصفه بود و از زانو به پایین پاچه نداشت. مدیر یکی از شرکت‌های خودروساز داخلی گفت با این قیمت‌ها روی تولید هر خودروی ۲۰۶ تیپ ۲ مبلغ ۴۵ میلیون تومان ضرر می‌کنند. ناراحت‌کننده است. ما عوام توقعات عجیبی از خواصمان در همه جا داریم. به خاطر ما خودرو را با این ضرر تولید می‌کنند، ولی ما ادعا می‌کنیم گران است و نمی‌توانیم بخریم. لابد فردا هم که می‌خریم می‌خواهیم ناراحت باشیم که چرا باید عوارض آلودگی هوا را ما بدهیم؟ واقعا که. محسن، رییس خواص‌الدوله تهران اعلام کرد بعضی کافه‌ها و رستوران‌ها با اهداف خاصی در اطراف دانشگاه‌ها شکل گرفته‌اند و باید ساماندهی شوند. راست هم می‌گوید. اصلا دلیلی ندارد این همه کافه و رستوران در نزدیک مکان‌های رفت و آمد جوان‌ها و دانشجویان راه بیفتد که تبدیل به پاتوق هم بشود. پس تکلیف خانواده‌ها چه می‌شود؟ اصلا مگر قدیم‌ها که خود دانشگاه‌ها بوفه داشتند و کیک و حتی ساندیس می‌دادند بد بود؟ این بساط مشکوک را باید طوری ساماندهی کرد که کلا جمع بشود؛ الا یکی دو جایی که ساندویچ تخم‌مرغ آب‌پز یا لبو و باقالی روی گاری بفروشند. ابراهیم در کرمان اعلام کرد که خواص‌الدوله‌اش از روز اول تا امروز همه وعده هایش را عملی کرده است. خیلی خوشحال شدم. نگران بودم که نکند وعده‌ای باقی مانده باشد. توان شنیدنش را نداشتم.