استعفای حجت عبدالملکی از وزارت کار، در کنار انتقاداتی که این روز‌ها به عملکرد برخی از دیگر وزرای دولت می‌شود، گمانه شروع تغییرات در کابینه را تقویت کرده است.
دیدارنیوز: کابینه رییسی از همان نتوانست نظر سیاسیون را کاملا جلب کند و شاهد بودیم که فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و مرزبندی‌های اصلاح طلب و اصولگرا برخی انتقادات وارد می‌شد. اکنون، اما با گذشت تقریبا یک سال از عمر دولت، مشخص شده که منتقدان تا حدودی حق داشتند و برخی از مسئولان کم‌تجربه در رتق و فتق مجموعه تحت مدیریت خود موفق نبودند. بارزترین مثالش هم آقای حجت عبدالملکی که قرار بود با یک میلیون تومان شغل ایجاد کند و هزار وعده عجیب داده و با سیاست‌هایش کلی بحران ساخت. او بار‌ها و بار‌ها حاشیه‌ساز شد و دولت را زیر سوال برد، چه وقتی که پشت سر هم انتصابات شائبه‌دار می‌کرد و چه وقتی که به یک برنامه تلویزیونی میلیاردی کمک کرد. مسائل حول محور مزد کارگران و حقوق بازنشستگان نیز اوج بی‌تدبیری او را نشان داد و کار را به جایی رساند که از یک طرف نارضایتی‌های عمومی به کف خیابان کشیده شود، از طرف دیگر هم جناب وزیر جوان راهی غیر از استعفا و کناره‌گیری نداشته باشد. این استعفا، اما قطعا پایان کار نیست. در لزوم پاسخگویی عبدالملکی درباره این دوره کوتاه مدیریت و مشکلاتی که به بار آورده، تردیدی وجود ندارد، اما بحث جدی و مفصل دیگر کلید خوردن تغییرات در کابینه است. خبر یا شایعه‌ای درباره اراده آقای رییسی در راستای ایجاد تغییر یا میل سایر وزرا به استعفا شنیده نشده، اما نارضایتی و انتقاد‌ها به دولت به نحوی بالا گرفته که می‌توان حدس زد، به زودی شاهد پیاده شدن نفرات دیگری هم از قطار کابینه باشیم.
نارضایتی از عملکرد کابینه رییسی به مجلس هم کشیده شده و شاهد برخی انتقادات از سوی نمایندگان هستیم. موضوعی که اتفاقا دست برخی‌ها مثل روزنامه «آرمان ملی» بهانه داده تا فرصت را برای اختلاف افکنی بین دولت و مجلس مناسب ببینند و از ابری شدن هوای رابطه این دو قوه بگویند. جدای از این دست تلاش‌ها، اما نمی‌توان از موضوع تغییرات در دولت که بعضا و در مواردی لازم به نظر می‌رسد، ساده گذشت.
در همین راستا است که نمایندگان مجلس و چهره‌های سیاسی اصولگرا نیز استعفای یک وزیر را کافی ندانسته و پیشنهاد می‌کنند تغییرات بیشتری صورت بگیرد. این حجم از عدم مقبولیت در حالی است که هنوز دولت سیزدهم به یک‌سالگی نرسیده است. سال اول دولت‌ها معمولا سال امید و چشم‌انتظاری برای تحولات مثبت در افکار عمومی بود، اما این‌بار شرایط به صورت دیگری پیش رفته است.
شاهد آنکه یک نماینده مجلس گفته به نظرم ۲ الی ۳ وزیر دیگر پیشگام شده و با استعفای خود کاری کنند که انرژی دولت و مجلس صرف مسائل اصلی مردم از جمله معیشت شود.
عبدالحسین روح‌الامینی افزوده است: این اقدام جهاد عملی و در جهت تقویت دولت بوده که نیاز به تبیین دارد. نفوذی‌ها، نابلد‌ها و نفع‌طلبان، این تغییرات را مخالفت با دولت تلقی نکنند، بلکه این تغییرات عین تقویت دولت است.
فقط این نیست و بادامچیان دبیرکل حزب موتلفه نیز از دیگر افرادی است که منتظر تغییرات آتی در کابینه است. او در گفت‌وگویی گفته: «من معتقدم که وزیر محترم صمت با احترامی که خدمت ایشان دارم، اما نتوانسته در مسائل حوزه ماموریت خود، اعم از معادن، بازرگانی، صنایع، خودرو و… عملکرد خوبی داشته باشد. به عنوان نمونه، اگر کیفیت خودرو پایین است وزیر بعد از انتصاب باید سعی کند کیفیت را بالا ببرد. در مساله گرانی‌ها نیز طبعا وزیر صمت نباید اجازه دهد که گرانی‌های بی‌مورد، مردم را تحت فشار قرار دهد؛ لذا بنده معتقدم که وزیر صمت متاسفانه نتوانسته وظایفش را خوب انجام دهد و به نظر می‌آید که اگر ایشان هم جای خودش را به فردی آگاه‌تر بدهد، بهتر است. فقط آدم خوب بودن کافی نیست، یک وزیر باید کارشناس، قوی و تجربه‌آموخته باشد و بتواند ببُرد، مخصوصا با شبکه‌هایی که هم از نظر نفوذ خارجی برای تضعیف دولت برقرار است و هم از نظر رقبای داخلی دولت.»
