دیدارنیوز - عباس آخوندی وزیر مستعفی راه، مسکن و شهرسازی دولت دوازدهم به رئیس و نمایندگان مجلس نامه نوشت.
متن نامه به شرح زیر است:
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر لاریجانی رییس
هیات رییسه محترم و
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
با سلام و عرض ادب
اینک که با پذیرش درخواست کناره‌گری خود از سمت وزارت راه‌وشهرسازی از سوی رییس جمهور محترم این سمت را ترک می‌کنم وظیفه می‌دانم که از دقتِ‌نظر، همراهی، پی‌گیری امور، نظارت، سؤال و استیضاح نمایندگان محترم مردم شریف ایران در مجلس‌های نهم و دهم سپاس بگویم. در این 62 ماهی که مسئولیت این وزارتخانه‌ی سنگین و پُرمسئولیت را داشتم هیچ‌گاه، از کار با مجلس خسته نشدم. اظهار نظر، نظارت، سؤال و استیضاح حق مجلس و نشان از زنده‌بودن یک ملت است. از آن روز باید نگران بود که مجلس سؤال نکند و امور از مجرای خود منحرف شود. وگرنه سؤال و استیضاح چه جای نگرانی دارد؟
آن روز باید نگران شد که دولت، مجلس و قوه‌قضائیه نتوانند مطابق قانون اساسی حکومت قانون را در کشور برقرار کنند. کسانی فراتر از قانون بخواهند سرنوشت مردم را در دست بگیرند و به کسی هم پاسخگو نباشند. اقدام فراقانون اساسی هیات نظارت مجمع تشخیص و توقف ابلاغ قانون مصوب پس از طی مراحل پیش‌بینی شده در قانون اساسی از این دست است و جای نگرانی جدی دارد. این نگرانی زمانی تشدید می‌شود که این حق فراقانونی از سوی دولت، مجلس و شورای نگهبان مورد پذیرش عملی قرار گیرد و نمایندگان این دو قوه پس از طی تمام مراحل قانونی باز برای پاسخگویی به ابهام‌های این هیات در محل مجمع تشخیص حضور پیدا می‌کنند. حال آنکه پس از طی مراحل قانونی، این حضور هیچ محمل قانونی نداشته و توضیح و تصمیم‌های اتخاذی نیز فاقد ارزش حقوقی و قانونی است.
به‌هرروی، تجربه من با مجلس شورای اسلامی چه در دوره‌های سوم و چهارم و چه در دوره‌های نهم و دهم، علیرغم گرایش‌های سیاسی غالب آنان حکایت از وجدان زنده مجلس دارد. در این دوره‌ی پنج‌ساله‌ی آخر پنج بار از مجلس رای اعتماد گرفتم و هفت بار هم برای پاسخ به سؤالِ نمایندگان محترم در صحن علنی مجلس حضور یافتم و در همه موارد بدون اخذ کارت زرد موفق به کسب نظر مثبت نمایندگان محترم شدم. در حالی‌که برای حضور در جلسه مورخ 8ام مهرماهِ کمیسیون عمران برای پاسخگوی به چهارمین استیضاح کاملا آماده بودم، به‌ناگاه با خبر لغو جلسه در بعد از ظهر روز 7ام روبه‌رو شدم که هنوز هم دلیلِ آن برای من روشن نیست.
این طبیعت رای‌گیری‌های پارلمانی است که پیش از اخذ رای نشست‌های غیر رسمی و به قول معروف لابی‌های متعددی انجام می‌گیرد. من ضمن احترام به این رای‌زنی‌ها همواره نقطه‌ی اتکای خودم را بر توضیح و پاسخ‌های اقناعی در صحن مجلس می‌گذاشتم و موفق هم بودم و این را نشان از سلامت و بیداری وجدان مجلس می‌دانستم و می‌دانم. خوب یادم هستم که تعدادی از دوستان نماینده در جریان یکی از استیضاح‌ها، اظهار نگرانی جدی می‌کردند. در همان جلسه گفتم که من به وجدان عمومی مجلس ایمان دارم و برعکس نظر دوستان هیچ نگران نتیجه نیستم و مطمئنم که مجلس از توضیح‌های من قانع خواهد شد و به هیچ سازش و دادوستدی حتی با رعایت حدود قانونی و اخلاقی تن ندادم. وقتی تعداد آرای کسب شده‌ام از رای اعتماد اولیه بیشتر شد، به این باور بیشتر ایمان آوردم که سیاست‌مدار ضمن دوستی و رای‌زنی با همگان به هیچ‌وجه نباید از اصول اخلاقی خود دست بکشد. از قضا سیاست‌مدار چه در اذهان عمومی و چه در خاصگان همان زمان شکست می‌خورد که از اصول اخلاقی و اعتقادی خود دست بردارد و با آنها دادوستدکند.
به هر روی، یک‌بار دیگر از هم‌کاری مؤثر نمایندگان در طول دوره‌ی مسؤولیت سپاس‌گزارم و برای ملت ایران آرزوی به‌روزی و سرزندگی، برای نمایندگان عزیز مجلس آرزوی آزادگی و هوشیاری، برای مسؤولان و مقام رهبری آرزوی توفیق و سرافرازی دارم.
با سپاس
عباس آخوندی
