نوروز مرگبار؛ تصادفات جاده ای خطرناک تر است یا کرونا؟

دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: از اسفند ۹۸ همه چیز تغییر کرد، شیوع ویروسی به نام کرونا و تلفات ناشی از آن ترس زیادی را به جان مردم دنیا انداخت و دولتمردان و سیاست گذاران تنها یک راه چاره داشتند؛ در‌های کشورهایشان را به روی همدیگر ببندند یعنی نه خانی برود و نه خانی بیاد؛ در ایران هم همین سیاست پیش گرفته شد و نوروز ۹۹ نه تنها کسی مسافرت نرفت بلکه خیلی‌ها از در خانه هم بیرون نیامدند تا شاید شر این ویروس از سرشان برداشته شود، اما چنین نشد.

اوج گیری کرونا در ماه‌های بعد آن قدر ادامه داشت تا اینکه نوروز ۱۴۰۰ هم خبری از سفر نبود، برخی که از شرایط موجود خسته شده بودند راهی جاده‌ها شدند، اما به مقصد نرسیدند، زیرا یا با جریمه یک میلیونی روبرو شدند یا از همان راهی که آمده بودند برگشتند؛ همه این اتفاق‌ها دست به دست هم داد تا دیگر آماری از تصادفات جاده‌ای منتشر نشود.

بیشتر بخوانید: یک بام و دو هوا؛ همه راه‌ها برای ابتلا به امیکرون باز است!

۱۴۰۱ بدون محدودیت با کشتار سه رقمی!

هفته‌های پایانی سال ۱۴۰۰ همه چیز تغییر کرد با اینکه نحوه تصمیم درباره سفر رفتن یا نرفتن محل اختلاف تصمیم گیران بود، اما یک موضوع کاملا مشخص بود رفتن به سفر محدودیتی ندارد، همین خبر کافی بود که از چند روز مانده به عید مردم بار سفر ببندند و راهی جاده شوند، اما جاده‌هایی که مرگ را برای آن‌ها رقم زد.

طبق آخرین آمار منتشره تا سوم فروردین ۱۴۰۱، ۲۴۷ نفر در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست داده اند، آماری تکان دهنده که جای تامل و بررسی دارد؛ برخی از کارشناسان کیفیت فوق ضعیف خودرو‌ها و وضع اسفناک جاده‌ها و کم‌کاری  تمام نهاد‌های مرتبط با سفر‌های نوروزی، را سبب این اتفاق‌ها می‌دانند و برخی دیگر هم درصدی برای بی احتیاطی رانندگان لحاظ می‌کنند، اما پرسش اینجاست که تا چه زمانی قرار است ما در مرگ‌های اینچنین دارای رتبه بالا باشیم اگر آمار کرونا کمتر شده و مرگ‌های ناشی از این ویروس رو به نزول است، ولی مرگ‌های جاده‌ای رو به افزایش است در حالیکه تنها سه روز از تعطیلات نوروز گذشته و بیشتر شدن آن آمار در روز‌های آینده خیلی دور از ذهن نیست.

سرهنگ شیرانی،  رئیس مرکز کنترل ترافیک راهور ناجا زیان ناشی از تصادفات رانندگی را معادل ۸ درصد از تولید ناخالص ملی می‌داند و کمال هادیانفر، رئیس پلیس راهور ناجا هم با اشاره به اینکه تصادف‌های جاده‌ای منجر به مرگ به صورت مستقیم و غیرمستقیم معادل ۵،۴ میلیارد تومان به ایران ضرر وارد می‌کند، می‌گوید:، اما خسارت معنوی را در کشور ما چه کسی جبران می‌کند؟ چه سازمانی داریم تا خانواده‌ای که بابت تصادف، متلاشی شده و از دست رفته را احیا کند؟ این موضوع جزو مطالبات ماست.

 بسیاری از کارشناسان و فعالان صنفی ایمن نبودن خودرو‌ها و جاده‌ها را دلیل اصلی مرگ و میر در جاده‌های ایران می‌دانند و نکته قابل تامل این است که ایران یکی از بالاترین آمار‌های تصادف‌های مرگبار جاده‌ای در جهان را دارد.

چندی پیش هم مهدی جمالی نژاد، معاون وزیر کشور در پاییز ۱۴۰۰ شمار جان باختگان تصادف‌های جاده‌ای در ایران را سالانه ۱۶ هزار تا ۱۷ هزار نفر اعلام کرد. او این ارقام را بسیار بالا و غیرقابل قبول خواند.

بیشتر بخوانید:امیکرون چند قله‌ای است! موج ششم ادامه دارد...

فرهنگ سازی یا ایمن سازی کدام موثر‌تر است؟

یکی از موضوعاتی که همگان روی آن یک نظر واحد دارند این است که برای کاهش تصادفات جاده‌ای به دو پارامتر مهم نیاز داریم، فرهنگ سازی و بالا بردن ایمنی جاده ها؛ اما اینکه چه نهاد یا نهاد‌هایی مسوول این فرهنگ و ایمن سازی هستند را دولت باید مشخص کند، حالا که شرایط به گونه‌ای است که باید یک زندگی مسالمت آمیز با کرونا را یاد بگیریم تا آمار فوتی‌ها همین روند نزولی را طی بگیرد، باید برای کاهش تصادفات جاده‌ای هم برنامه‌ای مدون و جدی اجرایی شود، البته این مشکل مربوط به چند سال اخیر نیست، آمار قربانیان تصادفات جاده‌ای در ایران می‌تواند با آمار فوتی‌های کرونا برابری کند، بنابراین لازم است دستگاه‌های متولی هر چه زودتر دست به کار شوند و برای این مشکل راه حل جدی پیدا کنند.