پرسپولیس شرایط مناسبی ندارد؛ ماه‌ها گذشته اما هنوز این تیم مدیرعامل خود را نشناخته و پول کالدرون نیز پرداخت نشده است. مشکلاتی از این دست اعتراض طرفداران این تیم را به همراه داشته است.
دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: جامعه آبستن حوادثی است که به هیچ روی خوشایند نیست. بسیاری نسبت به شرایط شغلی خود معترض هستند و روزانه تنها با وعده‌های رنگارنگ مواجه می‌شوند، اما دریغ از یک اقدام مثبت تا اندک امیدی در دل‌ها شکل دهد. معلمان و پرستاران نمونه‌ای از این گروه‌ها هستند که نسبت به شرایط کاری خود به هیچ‌وجه رضایت ندارند. از همین رو با تجمعات اعتراضی معلمان مواجه شده‌ایم. با اندک دقتی تصدیق خواهید کرد بعضی از بحران‌ها خودساخته است و دلیلی جز تعلل مسئولان مربوطه ندارد. کافی است عملکرد مسئولان ذی‌ربط از سرعت معقولی برخوردار باشد تا جلوی بسیاری از تجمعات اعتراضی گرفته شود.
چند روز پیش تعداد انگشت شماری از طرفداران پرسپولیس در برابر وزارت ورزش جمع شدند و نسبت به شرایط باشگاه گله‌مند بودند. آن تعداد اندک صدای‌شان به جایی نرسید و کوچکترین ملالی نیز بر روح و روان مسئولان عارض نشد. اما اکنون خبر رسیده پرسپولیسی‌ها قرار است روز سه‌شنبه با حضور گسترده در برابر وزارت ورزش اعتراض خود را به گوش وزیر ورزش و جوانان برسانند. آیا فکر می‌کنید تجمع طرفداران پرسپولیس دلیلی جز تعلل وزیر ورزش و جوانان دارد؟
چند ماه است که حمید سجادی بر صندلی وزارت تکیه کرده و هیچ یک از مشکلات باشگاه پرسپولیس حل نشده و وزیر ورزش نیز ظاهرا صبر ایوب دارد و این در حالی است که طرفداران پرسپولیس طاقت‌شان طاق شده و احساس می‌کنند در حق تیم‌شان اجحاف صورت گرفته است.
ماه‌ها گذشته، اما هنوز پنجره نقل و انتقالاتی پرسپولیس به علت بدهی به کالدرون بسته است. به همین علت دو بازیکنی که بیش از یک ماه از استقلال تاجیکستان به تهران آمده‌اند، قادر به ثبت قراردادشان نیستند و هر لحظه امکان دارد تهران را ترک کنند.
اسپانسر پرسپولیس هم داستان خود را دارد. چند ماهی بود که پرسپولیس قراردادش را با اسپانسر سال گذشته‌اش اقاله کرده بود، اما زمان زیادی صرف انتخاب اسپانسر بعدی شد. ابتدا قرار بود انتخاب اسپانسر از طریق ثبت‌نام و شرکت در مزایده صورت بگیرد و بعد از گذشته بیش از یک ماه اعلام شد مبالغ پیشنهادی از کف قیمت نیز پایین‌تر بوده و قابل قبول نیست. پس از آن مدتی طول کشید تا اسپانسر مشخص شد؛ هر چند مشکلات مالی همواره بر سر فوتبال ما سایه افکنده، اما کیست که نداند در دوره نقل و انتقالات حساب باشگاه‌ها باید پر باشد. شاید بتوان گفت انتخاب اسپانسر پس از سپری شدن دوره نقل و انتقالات نوشداروی بعد از مرگ سهراب است.
آنچه در این میان بیش از تمام مشکلات حوصله طرفداران را سر برده، انتخاب مدیرعامل باشگاه است. در این ماه‌ها یکی از مشکلات عمده و اصلی باشگاه پرسپولیس مشخص نبودن مدیرعامل باشگاه و همچنین ناقص بودن هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس است. جعفر سمیعی که پس از انتخاب حمید سجادی به عنوان وزیر از سمت خود در باشگاه پرسپولیس استعفا داد نتیجه‌ای جز عملکرد ضعیف پرسپولیس در نقل و انتقالات به همراه نداشت. خروجی این تیم ۳ بازیکن اصلی و ملی‌پوش بود و جایگزین‌ها نیز به هیچ عنوان در حد نفرات جدا شده نبودند. در چنین شرایطی مجید صدری به عنوان رئیس هیئت مدیره باشگاه حکم سرپرستی گرفت و بنا شد تا انتخاب فردی به عنوان مدیرعامل به رتق و فتق امور باشگاه بپردازد.
روز‌ها از پی هم آمد و مشکلات باشگاه بر روی هم تلنبار شد، اما وزیر ورزش و جوانان کوچکترین عکس العملی نشان نداد. پس از آن که وزیر با سوال خبرنگاران در مورد وضعیت نامناسب باشگاه پرسپولیس روبه‌رو شد هر دفعه به نوعی از جواب دادن طفره رفت. وی اعلام کرد بنده قصد دخالت در امور باشگاه را ندارم. خود هیئت مدیره پرسپولیس اعلام کرده صدری به مدت ۳ ماه سرپرست باشگاه باشد و هر زمانی که آن‌ها صلاح بدانند و فردی را معرفی کنند به سرعت مدیرعامل انتخاب خواهد شد. هیئت مدیره نیز صدری را به عنوان گزینه نهایی مدیرعاملی معرفی کرد، اما آنچه ندیدیم اراده‌ای بر انتخاب بود.
وزیر معتقد است سرپرست باشگاه تمام اختیارات مدیرعامل را دارد و خللی در روند کار‌ها پیش نخواهد آمد؛ با تمام اوصاف سرپرست باشگاه از آینده خود اطلاعی ندارد و نمی‌داند به عنوان مسئول اجرایی باشگاه کار را ادامه خواهد داد یا قرار است فردی دیگر جایگزین او شود. در روز‌هایی که تکلیف پرسپولیس روشن نیست تنها و تنها با یکسری اسامی بازی شده و پای محمد دادکان، حمیدرضا گرشاسبی و حبیب کاشانی در رسانه‌ها مطرح شد. بیژن ذوالفقارنسب به عنوان مشاور وزیر نیز آخر هفته‌ها را وعده می‌داد. وی آنقدر وعده سرخرمن داد که دیگر خودش نیز از دو صد گفته که نیم کردار نیز در پی نداشت خسته و پشیمان شد.
جناب وزیر قبل از دربی تهران در جواب خبرنگاری که جویای وضعیت هیئت مدیره و مدیرعاملی پرسپولیس شده بود، جواب داد الان زمان مناسبی برای طرح این سوال نیست. وزیر که پیشتر مدعی بود هیئت مدیره باید در مورد مدیرعامل تصمیم بگیرد در اظهار نظری جدید اعلام کرد باید تغییراتی در هیئت مدیره انجام شود و شخصا نمی‌تواند مدیرعامل را انتخاب کند. لازمه این کار این است که وزرای دادگستری و اقتصاد جمع شوند و با همفکری یکدیگر مدیرعامل انتخاب شود. به هر حال به نظر می‌رسد در سیستم مدیریت ورزشی یک روز قیر نیست و روز دیگر قیف و ظاهرا قرار است کماکان در بر همان پاشنه بچرخد.
آنچه گفته شد مجملی بود از حدیث مفصل این روز‌های باشگاه پرسپولیس و دغدغه‌های هوادارن آن. هواداران پرسپولیس به دنبال سرعت گرفتن کار‌ها هستند و علت این میزان تعلل را متوجه نمی‌شوند. امروز و فردا کردن وزارت ورزش متأسفانه این ذهنیت را در بین طرفداران پرسپولیس ایجاد کرده است که تعمدی در کار است تا پرسپولیس از کورس رقابت قهرمانی عقب بماند. فضای به وجود آمده این قدر شک برانگیز شده که بازیکن با اخلاق و بی حاشیه‌ای، چون وحید امیری نیز نسبت به وضعیت باشگاه معترض می‌شود و خواستار ثبات در باشگاه شده است.
طرفداران تیم قرمزپوش پایتخت که احساس می‌کنند اراده‌ای بر شکل‌گیری ساختار درست در باشگاه بین سئول نشینان وجود ندارد؛ تنها راه باقی مانده را تجمع در برابر وزرات ورزش می‌دانند و فراخوان عمومی اعلام کردند تا طرفداران با تجمع در برابر وزارتخانه نسبت به شرایط باشگاه اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند.
فراخوان طرفداران با همراهی بعضی از بازیکنان سابق نیز همراه شد. وحید قلیچ، محسن بنگر و شیث رضایی از جمله بازیکنانی هستند که همراهی خود را اعلام کردند، اما تنها به فاصله چند ساعت از هواداران خواستند همچنان صبر پیشه کنند و امیدوار باشند شرایط باشگاه سامان بیابد. موضعی که بازخوردی منفی در میان طرفداران داشت و آن‌ها را متهم کردند تغییر موضع‌شان با تطمیع یا تهدید بوده و معتقدند بسیاری از پیشکسوتان خوشنام باشگاه باید در این شرایط اعتراض خود را اعلام کنند و از وزارتخانه بخواهند سریع‌تر به وظایف قانونی خود عمل کند. چرا که سستی و اتلاف وقت بیش از این نه معقول است و نه جایز.
برمی‌گردیم به صدر بحث؛ بسیاری از بحران‌ها و اعتراض‌ها به علت کم کاری یا تعلل مسئولان مربوطه است. اگر در ماه‌های گذشته وزارت ورزش فردی را به‌عنوان مدیرعامل انتخاب می‌کرد و این مقدار انتخاب مدیرعامل را به تعویق نمی‌انداخت، هیچ احتیاجی به تجمع اعتراضی نبود.
