دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی راد ـ سال 1376 «صفایی فراهانی»، رئیس وقت فدراسیون فوتبال در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرده بود: «در تلاشیم تا خانم‌ها هم به وزرشگاه بیایند...»؛ اما بعد از 21 سال که از اعلام این موضوع می‌گذرد، هنوز این طرح تحقق نیافته است.
مسئولین و مقامات بارها برای پیگیری و تحقق حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی وعده‌های فراوانی داده‌اند، اما این پرونده هنوز به جایی نرسیده است و همچنان از ورود بانوان به ورزشگاه‌ها جلوگیری بعمل می‌آید.
به گزارش ایسنا، در نشست فراکسیون زنان با بانوان استانداری‌های سراسر کشورکه 16 اردیبهشت برگزار شد به موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌ها پرداخته شده است.
«طیبه سیاوشی»، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در این نشست تاکید کرده است که باید به حوزه زنان نگاه ویژه‌ای داشت. یکی از این موارد تحقق حریم امن در خانواده و حضور زنان در ورزشگاه است تا آنها بتوانند محیط شاد و سالم را تجربه کنند. درصدد هستیم این موضوع را محقق کنیم.
همچنین «فاطمه حسینی»، نماینده تهران نیز در این نشست بیان کرد: «باید برای ارتقای توانمندی زنان بودجه مناسبی اختصاص داده شود و موضوع عدالت جنسیتی پیگیری شود.»
گویا زنان سیاستمدار نیز ورود به ورزشگاه‌ها را جز حقوق شهروندی زنان و دختران می‌دانند، اما باید دید که می‌توانند این قانون نانوشته را که طرفدارانی هم دارد، از جلوی راه بردارند؟
دلایل منع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها
ممانعت از ورود بانوان به ورزشگاه‌ها در حالی انجام می‌گیرد که هیچ قانونی برای جلوگیری از ورود زنان چه در قانون اساسی و چه در سایر قوانین کشور وجود ندارد. اما بسیاری از علما و مسئولین مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها هستند و بر اجرای همین قانون نانوشته اصرار دارند.
البته دلایلی نیز برای عدم ورود بانوان به مسابقات ورزشی مطرح است. بعضی مسئولین بیان می‌کنند هنوز فضای ورزشگاه ها برای حضور زنان مناسب نیست. در صورتی که از اولین باری که این موضوع مطرح شده است 21 سال می‌گذرد. آیا نباید در این مدت فکری به حال این موضوع می‌کردند و امروزه هم نباید امکانات را برای ورود بانوان مهیا کنند؟
از سوی دیگر، مطرح می‌شود که محیط استادیوم‌ها مناسب زنان نیست و مردان در ورزشگاه‌ها ادب را رعایت نکرده و هر از گاهی ناسزاهایی نثار تیم مقابل می‌کنند و... . سوال اینجاست که مگر در محیط اجتماع این مسائل وجود ندارد و زنان با این موارد روبرو نیستند؟ آیا حضور بانوان به تلطیف شدن فضای نامناسب استادیوم‌ها کمک نخواهد کرد؟ بارها شاهد بودیم که با حضور زنان در ورزشگاه‌ها، جو محیط ورزشی مناسب‌تر می‌شود و تجربه حضور بانوان در بعضی از مسابقات از جمله والیبال می تواند پاسخ مناسبی به این اینگونه اشکال‌تراشی‌ها باشد.
زنان 50 درصد جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهند و توجه به مطالبات و حقوق آنان یکی از نیازهای اصلی جامعه است. حضور زنان در ورزشگاه فی حد نفسه اشکالی ندارد. به خصوص اگر خانواده‌های ورزشکاران هم در ورزشگاه باشند، این امر برای خود ورزشکاران هم انگیزه‌بخش و شورآفرین است.
پوشش مردانه گزینه دختران فوتبال دوست
شکی نیست که منع زنان برای ورود به مسابقات ورزشی سلب حقوق و آزادی زنان است و با همین برداشت، برخی از زنان و دختران برای بیان اعتراض خود و حضور در ورزشگاه‌ها دست به ترفندهای مختلفی می‌زنند. در واقع اجرای عملی آن قانون نانوشته باعث رواج نقض این قانون هم شده است چون دختران و زنان معترض به این ممنوعیت، راه دیگری برای اعلام نظر خود ندارند و دست به کارهای اینچنینی می‌زنند.
ادامه ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها باعث شده است که شماری از دختران با لباس مبدل پسرانه در صحنه‌های مهم ورزشی بویژه بازی پرهیجان فوتبال حضور پیدا کنند و با گریم مردانه رويای حضور در استاديوم فوتبال وسردادن فرياد شادی و هيجان برای تيم محبوبشان را محقق سازند.
اوج این اعتراض‌ها زمانی صورت گرفت که دختران با ظاهری مردانه در بازی میان پرسپولیس و سپیدرود حضور پیدا کردند و تصاویر این دختران در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد. دختران با پوشیدن لباس‌های مردانه و داشتن ریش‌های مصنوعی بدون مشکل از جلوی ماموران امنیتی عبور کردند و وارد استادیوم شدند. شاید ورود این دختران با ظاهر مردانه از جهاتی پسندیده نباشد اما آنها برای اعتراض به همان قانون نانوشته و بدست آوردن حقوق خود این راه را در پیش گرفته‌اند.
قطعاً ورود به ورزشگاه با این شرایط، مشکلاتی هم برای دختران ایجاد خواهد کرد و باید قبل از وقوع هرگونه اتفاق ناگواری فکری برای این قانون نانوشته شود.
زنان سوری مهمان ورزشگاه آزادی
البته نقض این قانون که دختران و زنان ایرانی مجبور به رعایتش هستند، در مواردی اتفاق افتاده است. در بازی ایران و سوریه، زنان و دختران سوری به ورزشگاه آزادی راه یافتند و دختران ایرانی بیرون ورزشگاه ماندند.
این اتفاق واکنش زنان بسیاری را در پی داشت و بسیاری از زنان سیاستمدار و هنرمند در این زمینه اعلام موضع کردند. «الیسا شفر»؛ دختر سرمربی آلمانی استقلال نیز چندی پیش آن سوی مرزها روبروی سینا ولی‌الله نشست و در رادیو جوان گفت که او همسو با دختران عشق فوتبال ایرانی است که رفتن به ورزشگاه را حق خود می دانند و می خواهد کمک کند تا دختران برای تماشای بازی‌های تیم محبوبشان ناچار نباشند لباس پسرانه بپوشند بلکه باید بتوانند با همه استانداردهای شرعی ممکن و با آسایش به ورزشگاه بروند و در حصار این محدودیت نمانند تا مثل جشن قهرمانی نساجی، نیروی انتظامی برحسب مسئولیتش و به حکم ماموریتی که دارد، راه‌شان را سد کند یا از روی تیربرق به زور آنان را پایین بکشد.
فشارهای بین المللی
گفته می‌شود این واکنش‌ها به سطح جهانی می‌رسد و فیفا را نیز درگیر ماجرا خواهد کرد و ممنوعیت‌هایی برای تیم‌های ایرانی رغم خواهد خورد. در سطح جهانی تصور این موضوع که افرادی برای تماشای مسابقه فوتبال تیم مورد علاقه خود بازداشت شوند، بسیار مضحک است. البته این اتفاق چندین بار برای بانوان ایرانی در مسابقات فوتبال افتاده است و واکنش‌های بین‌المللی را هم در پی داشته است.
مقررات حقوق بشری فدراسیون جهانی فوتبال(فیفا) و اساسنامه آن، تبعیض را ممنوع می‌کند. ماده ۴ اساسنامه فیفا می‌گوید تبعیض قائل شدن در هر نوعی «موکدا ممنوع و مجازاتش حذف و یا تعلیق خواهد بود.»
قطعاً اگر مسئولان فکری در مورد این موضوع نکنند فشارهای بین‌المللی افزایش خواهد یافت و متعاقباً با تحریم‌هایی روبرو خواهیم شد و در این بین ورزش کشور است که در این راه صدمه می‌بیند. بی‌شک تا زمانی که فیفا وارد این موضوع نشده و مشکلاتی برای فوتبال کشور ایجاد نشده است، باید برای حل تبعیض جنسیتی موجود فکری شود.
مگه تو محیط اجتماعی چ فرقی با ورزشگاه داره؟
مگه ما ادم نیستیم؟مگه ما نمیخواییم بیایم تو استادیوم فوتبالو ببینیم؟
چطور که تا قبل از انتقلاب دخترا میتونستن برن و هیچ مشکلی نبود ولی الان هست؟
من ما علاقه نداریم؟مگه ما ازادی نداریم؟
مگه ما نباید زندگی کینم؟مگه پسرها از ما بهترن؟