جلیلی چه دلخور باشد چه سمت‌های پیشنهادشده را در شأن و اندازه خود نداند چیزی از این واقعیت کم نمی‌کند که کاندیدای اصلح سال‌های نه‌چندان دور طیفی از اصولگرایان این روزها تنها مانده است.
دیدارنیوز: سهم‌ها و پُست‌های کلیدی در دولت رئیسی یکی بعد از دیگری تقسیم شدند، از وزرا و معاونان احمدی‌نژاد که پرتعداد ظاهر شدند تا دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادق. حتی رقبایِ اصول‌گرای رئیسی هم بی‌نصیب نماندند و سهمی از دولت رئیسی گرفتند.
در میان سهم‌ها و پست‌های تقسیم‌شده اما جای خالی یک نفر سؤال‌برانگیز بود؛ «سعید جلیلی».
سعید جلیلی که دو بار رؤیای ریاست‌جمهوری را به‌خاطر رئیسی کنار گذاشته بود و شاید بیش از دیگر بازماندگان دولت احمدی‌نژاد و بیش از دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادق برای خود شانس و حق گرفتن پست کلیدی در دولت رئیسی می‌دید با بی‌مهری و بی‌اعتنایی روبه‌رو شد، گویا رئیسی و تیم چینشِ کابینه چندان علاقه‌ای به حضور آقای دیپلمات سابق در کابینه نداشتد.
جلیلی مشاور نشد
«رئیس‌جمهور جایگاه مشاور راهبردی ریاست‌جمهوری را برای جلیلی در نظر گفته است؛ اما او آن را نپذیرفته است.»
این ادعایی بود که روز گذشته در رسانه‌ها منتشر شد. براساس خبر منتشرشده، جلیلی با رد کردن این پیشنهاد به رئیس‌جمهور گفته است «من در اینجایی که هستم مؤثرتر بوده و هر وقت بخواهید به شما و یا هر وزیری مشاوره می‌دهم!»
اما علت ردّ این پیشنهاد چه می‌تواند باشد و چه فرضیاتی می‌توان مطرح کرد؟
یک علت را می‌توان در پیشنهاد دیرهنگام رئیسی به جلیلی جستجو کرد. جلیلی که دو بار به‌خاطر رئیسی از صحنه رقابت ریاست‌جمهوری کنار کشیده شد ه بود و از قضا در هر دو بار نامش به عنوان معاون اول، وزیر خارجه یا دبیر شورای عالی امنیت ملی دولت احتمالی رئیسی مطرح بود زمانی که ریاست‌جمهوری به رئیسی رسید این احتمالات را نقش بر آب دید.
رئیسی نه معاونت اول را به او پیشنهاد داد نه وزارت خارجه را. او حتی حضور شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی دولت روحانی را بر دبیری سعید جلیلی تا اینجای کار ترجیح داده است؛ آن هم در شرایطی که تفکر فکری جلیلی در دولت رگه‌هایی برجسته دارد.
«مشاور راهبردی ریاست‌جمهوری» گرچه عنوانی دهان پرکن و پرطمطراق به نظر می‌رسد اما جلیلی می‌داند مشاورت در دولت رئیسی چندان برای او آورده و نفوذ سیاسی در کابینه نخواهد داشت.
یک فرضیه کمی دورتر را می‌توان در دلخوری سعید جلیلی از دولت رئیسی و روشن کردن چراغ انتقادی جلسات دولت سایه دانست. انتقاد از دولت رئیسی گرچه درحال‌حاضر دور و غریب به نظر می‌رسد اما اگر رئیسی در مسیر حرکتی خود نتواند انتظارات مردمی را برآورده کند و فضا به سمت انتقاد پیش برود بعید به نظر نمی‌رسد همین اصولگرایان حامی دولت فردا تبدیل به منتقدان دولت شوند. شاید جلیلی نیز آن زمان در قامت رئیسِ دولت سایه، انتقاداتی را روانه دولت کند تا شاید اینگونه اعتباری برای خود دست و پا کند.
جلیلی چه دلخور باشد چه سمت‌های پیشنهادشده را در شأن و اندازه خود نداند چیزی از این واقعیت کم نمی‌کند که کاندیدای اصلح سال‌های نه‌چندان دور طیفی از اصولگرایان این روزها تنها مانده است، آن هم وقتی که بسیاری از هم‌طیفان و همراهان فکری‌اش در امام صادق و دولت احمدی‌نژاد و اصولگرایان جایی برای خود در دولت رئیسی دست و پا کرده‌اند. او که خود را از شانس‌های بالای حضور مؤثر در دولت سیزدهم می‌دانست تا اینجای کار باید از دور نظاره‌گر دولت رئیسی باشد و ردّپایی از او در پاستور فعلاً دیده نمی‌شود.
منبع: قرن نو
