ما همه این حس را تجربه کرده‌ایم: لحظه‌ای انگار حتماً باید یک همبرگر، یا مثلاً میلک شیک یا مثلاً یک بسته چیپس بخوریم و هیچ چیز جز چیزی که هوس کرده‌ایم، به دلمان نمی‌چسبد.
دیدارنیوز ـ به نقل از Prevention.com، اما چرا فلان غذا را هوس می‌کنیم؟ و معنی این هوس کردنها چیست؟
اول بگذارد که تکلیف یک افسانۀ پرطرفدار را مشخص کنیم. بسیاری فکر می‌کنند که هوس فلان چیز را کردن، ناشی از کمبود یک مادۀ مغذی خاص است. مثلاً خیلی وقت‌ها هوس شکلات کردن را به کردن کمبود منیزیم بدن می‌اندازند. اما اکثر متخصصان می‌گویند که تحقیقات کافی در تایید این نظر وجود ندارد.
شارون پالمر، متخصص تغذیه، می‌گوید: "شواهد علمی بسیار کمی در مورد ارتباط هوس غذا با کمبود مواد مغذی وجود دارد؛ و اگر هوس غذا کردن به نیاز به مواد مغذی مرتبط بود، چرا شما به جای بستنی و سیب زمینی سرخ کرده، هوس سیب و کلم نمی‌کند؟ در مقابل، مردم چیز‌هایی را هوس می‌کنند که از نظر چربی، کربوهیدرات و شکر غنی هستند (علی الخصوص شکر). " حتی نظریۀ مشهور شکلات هم، وقتی این را در نظر بگیرید که هر ۳۰ گرم تخم کدو تنبل دو برابر هر ۳۰ گرم شکلات منیزیم دارد، بی‌اساس می‌شود. تا حالا کسی را دیده‌اید که هوس تخم کدو تنبل کند؟ علاوه بر این، یک پژوهش دریافته است که حتی کسانی که رژیم غذاییشان از نظر دارا بودن مواد مغذی تکمیل است نیز هوس خوردنی‌های مختلف را می‌کنند.
اینها به این معنی نیست که هوس خوردنی کردن توهم هست. مسئله این است که وقتی دلتان پیتزا می‌خواهد، احتمالاً پای مسائل احساسی در میان است نه مسائل تغذیه‌ای. دیگر تحقیقات نشان می‌دهند که هوس خوردنی کردن می‌تواند ناشی از رژیم غذایی محدود و یکنواخت هم باشد، و ناشی از آن است که شما دلتان چیزی را می‌خواهد که نمی‌توانید داشته باشید.
با همۀ اینها، بعضی از هوس کردنها، علامت مشکلات مربوط به سلامت هستند. در نتیجه حواستان به موارد زیر باشد:
تشنگی بیش از حد، از نشانه‌های زودهنگام دیابت است و مثلاً با آن تشنگی‌ای که بعد از ورزش احساس می‌کنید متفاوت است. این تشنگی شدیدتر است و معمولاً همراه با آن ادرار بیش از حد معمول نیز به سراغتان می‌آید. اگر دیابت داشته باشید، شکر اضافه در خونتان جمع می‌شود و کلیه‌هایتان برای تصفیه و جذب شکر باید بیشتر کار کنند. اما بعضاً نمی‌توانند به طور کامل کارشان را انجام دهند و در نتیجه شیرینی‌جات اضافه به ادرار منتقل می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود که مکرراً دستشویی لازم شوید و در پی آن بیشتر تشنه شوید.
ما به خاطر نیاز بدن به نمک نیست که هوس نمک می‌کنیم. در واقع اکثر مردم بیش از حد نیاز بدنشان نمک مصرف می‌کنند (البته ورزشکاران ورزش‌های استقامتی مستثنی هستند، چرا که به خاطر تعریق زیاد، زیاد نمک از دست می‌دهند). هوس شدید به نمک، ممکن است نشانۀ بیماری آدیسون باشد. در بیماری آدیسون، غدد فوق کلیه به اندازۀ کافی هرمون تولید نمی‌کنند. هرمون‌هایی که این غدد تولید می‌کنند، اهمیت بسزایی دارند، از جمله کورتیسول که به واکنش بدن نسبت به استرس کمک می‌کند و آلدوسترون که فشار خون را تنظیم می‌کند. این بیماری اگر درمان نشود، می‌تواند باعث افت فشار خون شما به سطحی خطرناک شود؛ بنابراین اگر به تازگی به شدت و بیش از حد هوس غذا‌های خوش نمک می‌کنید، به پزشک مراجعه کنید.
هوس چیز‌هایی که ارزش غذایی ندارند، نظیر یخ، کاغذ، گل و خاک، پدیده‌ای است که با عنوان "پیکا" شناخته می‌شود؛ و اگرچه دانشمندان هنوز به درستی علت این نوع هوس‌ها را نمی‌دانند، اما برخی از تحقیقات این نوع هوس‌ها را با کمبود آهن در بدن مرتبط دانسته‌اند. در تحقیقی که به تازگی منتشر شده، علت جویدن غیر ارادی یخ را، نقش آن در افزایش جریان خون به مغز دانسته تا بدن بتواند با سستی ناشی از کمبود آهن مبارزه کند.
