توسعه پایدار و متوازن، زمینه‌های آسیب‌های اجتماعی را از بین می‌برد. آن توسعه‌ای که آسیب‌های اجتماعی را افزایش می‌دهد شبه توسعه دولتی در جوامع ضد توسعه است و باید در همه مبانی توسعه در آن کشور، تجدید نظر کرد و مشق توسعه را دوباره نوشت.

توسعه پایدار و متوازن، زمینه‌های آسیب‌های اجتماعی را از بین می‌برد. آن توسعه‌ای که آسیب‌های اجتماعی را افزایش می‌دهد شبه توسعه دولتی در جوامع ضد توسعه است و باید در همه مبانی توسعه در آن کشور، تجدید نظر کرد و مشق توسعه را دوباره نوشت. وقتی در جامعه‌ای بواسطه توسعه ناپایدار و نامتوازن و فقدان فرهنگ عمومی توسعه خواه و دولت توسعه گر، شهروندان غرق در تبعات و پیامد‌های ناکامی در فرایند توسعه قرار گیرند از سویی امید اجتماعی به حداقل کاهش می‌یابد و از سوی دیگر، متحجران و واپس گرایان بر طبل ضد توسعه یافتگی می‌کوبند و با ابزار پوپولیسم، شوق نیم بند ترویج گفتمان توسعه خواهی را نیز می‌ستانند؛ و این دو فرایند در جایی به هم می‌رسند که آسیب‌های اجتماعی از آستانه متعارف خود خارج شده و چنان شیوع می‌یابد که همه توان اجتماعی برای مقابله با آن‌ها باید صرف شده و رمقی برای پیشرفت باقی نمی‌ماند.