جشنواره فیلم فجر - صفحه 51

فیلمسازان ایرانی، تصور می­ کنند که باید برای ایجاد ارتباط حسی و همذات پنداری با کاراکتر، به طنز و کمدی رو بیاورند و شخصیت­‌های هرچند جدی خود را تبدیل به کاریکاتور کنند. درخونگاه با چنین فضای سیاه و غمگینی، از یک امین حیاییِ شنگول با خالکوبی­‌های بامزه استفاده می­ کند و دائم با تکه­‌های طنز، یک شکست بین فضای نئورئالیستی و فضای کمدی به وجود می­ آورد. این شکست، موجب حس­ زدایی و عدم برخورد جدی با فضا و داستان است.

اتمسفر فیلم، با تنالیته رنگ­‌های تیره، یادآور دارک کمدی‌هایی مانند "باشگاه مشت زنی" دیوید فینچر یا از نمونه­‌های داخلی، شبیه به آثار امیرحسین ثقفی است. ملودرام­‌هایی که از لحظات شاد و غمگین تشکیل شده­ اند و گاهی مخاطب را قلقلک می­ دهند یا گاهی سیلی محکمی روانه صورت می­ کنند. حمال طلا، با انتخاب روشی نمادین، از مدفوع انسان به عنوان منبع درآمد شخصیت­‌های اصلی فیلم (رضا و لویی) استفاده می­ کند.