جشنواره فیلم فجر - صفحه 53

دوربین روی دست، این بار به طوری دلنشین در فیلم جواب داده است. بازی­ها خود به خود در چنین دوربین و در چنین فرمی به شکلی رئال و باورپذیر خودنمایی می­کنند و کاراکتر‌ها، به دلیل حجم افزایش یافته­ شوخی­ها و مسائل احساسی به وجود آمده، به مخاطب نزدیک­تر می­شوند، حتی اگر مربوط به دنیا‌های عقیدتی متفاوتی باشید. مهدویان، قهرمان ساختن را بلد است و این قهرمان­ سازی‌ها با رایحه حماسی و افراطیِ بازی با اطلاعات، در "رد خون" حسی درست از میهن­ پرستی شکل می­دهد که دقیقا برعکسش را در "لاتاری" دیده بودیم.

گلرنگ رنجبر نویسنده کتاب تیغ و ترمه در یادداشتی نوشت فیلم تیغ و ترمه که قرار بود اقتباسی از این داستان باشد هیچ ارتباطی با داستان من ندارد.