بلای سدسازی همچنان قربانی می‌گیرد

دیدارنیوز ـ در سال ۸۴ به علت برداشت آب در سال‌های قبل از آن، میزان فرونشست در دشت تهران به ۱۷ سانتی‌متر، در دشت ورامین به ۱۲ سانتی‌متر و در مشهد به ۲۴ سانتی‌متر رسید؛ در رفسنجان، چوب درختان پسته که امکان آبیاری آن‌ها نیست، سوزانده و تبدیل به زغال می‌شوند، ولی پسته‌کاران این فعالیت را در مناطق دیگری مانند ساوه ادامه داده و به روند فرونشست در سایر مناطق کشور دامن زده‌اند

نرخ فرونشست جا به جاشده در حال تغییر است و خطرات بسیار بسیار جدی را برای سازه‌هایی که نسبت به تغییر شیب حساس هستند مانند راه آهن، ایجاد خواهد کرد؛ تنها راه مدیریت پدیده فرونشست در توقف آن است و این که اجازه برداشت آب از آبرفت‌های کشور ممنوع اعلام شود

شرایط بارندگی ایران همواره همین وضعیت را داشته و همیشه ایران از اقلیم خشک برخوردار بوده است و در چنین اقلیمی، مهندسان ایرانی قنات‌ها و سد‌های زیر زمینی را طراحی کردند که یک عنصر زیست محیطی پایدار است؛ ما به جای زنده نگهداشتن مهندسی بومی کشور، سدسازی را در کشور رواج دادیم و همه آب‌هایی که به دشت‌های کشور وارد می‌شد را در پشت سد‌ها نگه داشتیم که با تبخیر شدن، این آب‌ها هم از بین رفت

با سن‌سنجی دشت هشتگرد، آبی که در این دشت در حال برداشت است، ۱۸ هزار سال سن دارد؛ یعنی آب ۱۸هزار سال قبل است و نباید تصور شود آبی که امروز برداشت می‌شود، آب سال قبل است؛ ما دشت تهران را از زمانی که سد کرج و لتیان احداث شد، از دست دادیم و از سوی دیگر در دشت شروع به توسعه کشاورزی کردیم

این در حالی است که منطقه ری در تهران، به دلیل بالا آمدن سطح آب به جای فرونشست در حال فرسایش است؛ چرا که همه فاضلاب تهران وارد کریدوری در شرق تهران و به سمت شهر ری هدایت می‌شود و این وضعیت می‌تواند منجر به خرابی تاسیساتی، چون پالایشگاه شود؛ دشت خوزستان در کناره خلیج فارس به دلیل بالا آمدن سطح آب دریا در حال فرونشست است و این یعنی به تدریج سرزمین را در نواحی ساحلی از دست می‌دهیم

در حال حاضر، هیچ دشت پایداری در کشور نداریم و اگر بخواهیم در دشت‌ها نیروگاهی احداث کنیم، زمینه فراهم نیست؛ چرا که اراضی احداث نیروگاه نباید نشست داشته باشد و باید این نیروگاه‌ها در کوهستان‌ها تاسیس شود که نزدیک شدن به کوهستان هم، به معنای نزدیک شدن به گسل‌ها و در معرض خطر قرار گرفتن زلزله است.

محقق حوزه آب و فرونشست زمین