با شکسته شدن رکورد دایی، حالا به چه چیزی بنازیم؟

دیدارنیوز - نوشتن از علی دایی کار سختی نیست. تقریبا در هر کوی و برزنی قدم بگذارید و از هر آدمی در حال گذر بپرسید یک فوتبالیست مشهور نام ببر، محال است نام دایی در ذهنش نباشد. حتی آن کسانی که فوتبال را دنبال نمی‌کنند و شاید هم اصلا ندانند که تعداد نفرات هر تیم در زمین چند نفر است یا محوطه جریمه کجای زمین است، نام علی دایی را در خاطرشان دارند.

علی دایی نامی آشنا برای هر  ایرانی و البته هر فوتبال دوستی در جهان است. اگر به کشورهای مختلف سفر کنید و پای در محافل فوتبالی بگذرید، تا بگویید ایرانی هستید، احتمالا نام علی دایی را مقابل شما بر زبان می‌آورند. این نشان می‌دهد که فوتبال ایران را با علی دایی می‌شناسند.

در اواخر دهه ۶۰، در روزگاری که برای رسیدن به دانشگاه، علاوه بر کنکور، باید گزینش می‌شدید، جوانی لاغر اندام نام خود را در میان قبول شدگان در رشته متالورژی دانشگاه صنعتی شریف دید و وارد این دانشگاه شد. آن زمان، دایی که نشان داده بود در کنار ورزش اهمیت زیادی برای تحصیل قائل است، لیسانس خود را از دانشگاه صنعتی شریف دریافت کرد و در کنار تحصیل، فوتبال را جدی‌تر دنبال کرد. به تیم فوتبال بانک تجارت رفت و وقتی نامش به سر زبان‌ها افتاد، پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد. پیشرفت دایی در فوتبال به عنوان یک مهاجم تراز اول چشم‌ها را خیره کرد و وقتی راهی آرمینیا بیله‌فلد آلمان شد، دیگر برای همه مشخص شده بود که فوتبال ایران یک مهاجم تمام عیار دارد. شهریار فوتبال ایران در رده باشگاهی پله‌های ترقی را طی می‌کرد و در نهایت هم با گلزنی در لیگ قهرمانان اروپا، نامش را بر سر زبان فوتبال دوستان جهان انداخت.

فراتر از دیدارهای باشگاهی، علی دایی با گلزنی‌هایش در دیدارهای ملی نام خود را جهانی کرد. او که با طحال پاره یک نیمه مقابل بحرین برای تیم ملی بازی کرد و غیرتش را نشان داد، در نهایت ۱۴۹ بار پیراهن تیم ملی را برتن کرد ودر این دیدارها ۱۰۹ گل ملی به ثمر رساند تا آقای گل جهان شود تا همین دیشب...

تا چهارشنبه شب، دوم تیر ۱۴۰۰، در لیست گلزنان ملی فوتبال جهان نام علی دایی به تنهایی در صدر قرار داشت و به همین خاطر فیفا فراتر از فوتبال ایران به عنوان یک شخصیت فوتبالی روی او حساب می‌کرد. همیشه وقتی مراسمی در فدراسیون جهانی فوتبال برگزار می‌شد، امکان نداشت در ایمیل‌های دعوت، ایمیلی برای دایی ارسال نشود که این رفتار نشان می‌دهد مسئولان فوتبال جهان، چقدر برای اسطورهای فوتبال احترام و ارزش قائل هستند اما ما برای این اسطوره چه کردیم؟

تا دیشب، برای آقای گلی دایی به عنوان تنها دستاورد جهانی فوتبالمان لطیفه می‌ساختیم و آن را کوچک می‌شمردیم اما حالا، پرتغالی‌ها باید به آقای گلی جهان بنازند با این تفاوت که آنها احتمالا برای اسطوره‌شان لطیفه نمی‌سازند. شاید ما تندیس دایی را نساختیم و قدر این افتخار را ندانستیم اما از حالا می‌توانیم به پرتغالی‌ها بنگریم و رفتار با اسطوره‌ها را یاد بگیریم.