بخشی از فضای مجازی تردید کرد. پرسشگری کرد و فهمید این سیر اخبار طبیعی نیست. این اخباری که یکباره در عرض چند هفته به ما میگویند شیلات را چین غارت کرده و خزر را روسیه و بازار داخلی را هند با اجناس بنجلش و هیرمند را افغانستان برده و حالا زنان ایرانی را هم عراقیها. اینها خبر نیست. اینها بمباران است. اینها جنگ است.
دیدارنیوز - این روزها بحث حضور عراقیها در ایران با انگیزه جنسی، نقل محافل است. علی علیزاده که پیشتر همکار بیبیسی بوده، به این ماجرا از منظری دیگر نگاه کرده است که خواندنی است.
باز یک بمب خبری دیگر. باز انگشت گذاشتن روی نقطه حساس عواطف ملی ایرانیان. باز تزریق این احساس که نه فقط آزادی از بین رفت بلکه استقلال و «ناموس» و «غیرت» هم از بین رفت.
جنسیتی کردن نفرت از دیگری، جنسیتی کردن دیگر-هراسی و دیگر-ستیزی، یکی از تکنیکهای شناخته شده همه نژادپرستان است. هیتلر میگفت زنان آلمانی توسط یهودیان اغفال میشوند و کوکلسکلانها در آمریکا برای مشروع ساختن سوزاندن سیاهان میگفتند بعضی زنان سفیدپوست به آنها تمایل پیدا میکنند و با آنها رابطه دارند.
اما این بار در کنار این جنگ روانی، اتفاقی جدید هم افتاد. بخشی از فضای مجازی بلافاصله واکنش نشان داد. پرسید چرا روزنامههایی که بعد منبع آمدنیوز و منوتو شدند، روی واژه «مردان عراقی» و «زنان ایرانی» تاکید کردند؟ کاربران فضای مجازی پرسیدند بر اساس چه آماری رییس هتلداران کشور نتیجه گرفته افزایش مهمانان فقط برای خدمات جنسی است؟ پرسیدند آیا از بقیه کشورها کسی به مشهد نمیآید؟
بخشی از فضای مجازی تردید کرد. پرسشگری کرد و فهمید این سیر اخبار طبیعی نیست. این اخباری که یکباره در عرض چند هفته به ما میگویند شیلات را چین غارت کرده و خزر را روسیه و بازار داخلی را هند با اجناس بنجلش و هیرمند را افغانستان برده و حالا زنان ایرانی را هم عراقیها. اینها خبر نیست. اینها بمباران است. اینها جنگ است.
فضای مجازی اینبار تردید کرد، تامل کرد و پرسید یکباره چه شد که در اخبار رنگارنگ این روزها آب خرمشهر به بصره میرود و بازارهای مرزی توسط عراقیها غارت میشود و حیدر العبادی هم به ایران خنجر میزند؟
فضای مجازی وقتی تلویزیونها و رسانههای عراقی را دید بیشتر شک کرد. چون دقیقا برعکس این اخبار در آنها جریان داشت: از سلطنت ایران بر عراق میگفتند. میگفتند رییس واقعی عراق قاسم سلیمانی است. عراق را مستعمره ایران و بازارش را در انحصار اجناس ایرانی و پروژههایش را در انحصار شرکتهای ایرانی و منافعش را در جیب ایرانیان میخواندند.
فضای مجازی پرسید آیا دستی در کار نیست که مهمترین همسایه و شریک و متحد ما که تازه یک سال است با اتحاد با ما از شر داعش خلاص شده را مقابل ما بگذارند؟ و ما را مقابل آنها؟ پرسید آیا بوی دلارهای بنسلمان نمیآید؟
ماههای سخت اخیر دارد تدریجا از رخوت بیدارمان میکند. در حالت دفاعی قرار میگیریم. به تکنیکهای جنگ روانی آگاهتر میشویم. ایمان دارم با موج آگاهیبخشی ملی، جنگ روانی در آینده نزدیک قدرتش را از دست میدهد. بیبیسی و منوتو هم روزی مثل تلویزیونهای سلطنتطلب لسآنجلس باعث خنده میشوند نه آزار.