دیدارنیوزـ محمود صادقی در نشست مجازی "انجمن اسلامی مدرسین دانشگاهها" در سخنرانی خود تحت عنوان "نقد و بررسی سیاستهای جاری در مورد الزام و اجبار حجاب" به عدم ضرورت توجه به بیحجابی یا بدحجابی به عنوان یک جرم اشاره کرد. وی افزود: «وظیفه دولت اسلامی در سیره ائمه خصوصا حضرت علی(ع) در حوزه امنیت مردم، عمران آبادی و رفاه بود، یعنی بازتوزیع عادلانه ثروت و کمتر سراغ داریم که در خصوص مسائلی مانند حجابِ زنان دخالت حکومتی کرده باشند. من نمیخواهم بگویم که حجاب واجب شرعی نیست. در قرآن و سایر منابع حجاب برای زن و در مواردی برای مرد واجب شرعی است. اما آیا در سابقه فقهی در سیره حکومتی ائمه درخصوص حجاب جرم انگاری شده است؟ من تا جایی که بررسی کردم به غیر از توصیه هیچگونه جرم انگاری صورت نگرفته است.»
صادقی در ادامه با طرح پرسشی با این مضمون که «در خصوص مواردی که تکالیف فردی هستند آیا مصلحت بر جرم انگاری هست یا نیست؟ و اینکه وظایف یک دولت اسلامی چیست؟» به تبیین اصل سوم قانون اساسی در این حوزه پرداخت و افزود: «در اصل سوم قانون اساسی برخی از وظایف جمهوری اسلامی را قانون پیشبینی کرده که عمده آنها مربوط به تامین رفاه و مبارزه با فقر و ایجاد امکانات عادلانه برای همه و رفع تبعیضها و افزایش آگاهی مردم است. البته در بندهای همین اصل به ایجاد محیط مناسب برای رشد فضائل اخلاقی اشاره شده که شاید نکته مورد توجه دولت اسلامی نسبت به سایر دولتها باشد. یعنی دولت اسلامی وظیفه دارد در حوزه اخلاق تلاش کند.» وی بیان کرد: «اما رشد فضائل اخلاقی بر اساس ایمان و تقوا و مبارزه با مظاهر فساد است. حالا اگر ما واجبات شرعی را جز فضائل اخلاقی تلقی کنیم که از نظر اعتقادی تلقی میکنیم، آیا برای اینکه افراد جامعه فضائل اخلاقی را رعایت کنند دولت باید با شدت عمل برخورد کند؟ نگرش قانون اساسی میگوید که عملکرد دولت اسلامی باید بهگونهای باشد که ایمان و تقوا در جامعه رشد کند و مردم براساس ایمان و تقوا خودشان به فضائل اخلاقی روی بیاورند.
زمانی دولت اسلامی میتواند موفق باشد که در گام اول همه وظایف خود را انجام دهد درحالیکه ما میبینم فساد در جامعه وجود دارد اما با آن برخورد نمیشود. یکی از مظاهر فساد و تباهی فقر و تبعیض است. دولت اسلامی در درجه اول برای رفع اینها باید تلاش کند، اما متاسفانه اینجا عمدتا به موارد سطحی توجه میشود. در سیره حضرت امیر(ع) کارهای دولت اسلامی سلسله مراتب دارد. نه اینکه ما بیاییم اصول را کنار بگذاریم و به فروع توجه کنیم طوریکه امنیت و رفاه در حاشیه قرار بگیرد و چیزهایی که حداکثر در حد فروع است در اصل باشند.
مردم میگویند این همه فساد در بخشهای دولتی وجود دارد، چرا روحانیون ما برای این فسادها اصطلاحاً رگ گردنشان بیرون نمیزند؟ چرا برای فقر به خشم نمیآیند؟ مردم اگر ببینند دولت اسلامی همه وظایف خودش را انجام میدهد سایر فضائل اخلاقی را رعایت میکنند. در نظر اسلامی قبح دروغ از قبح بیحجابی کمتر نیست، الان سردمداران دولت جمهوری اسلامی چقدر به مردم دروغ میگویند؟ آیا این دروغها را نباید جرم انگاری کرد؟ متاسفانه این رفتارها منجر به وضعیت فعلی شده که سبب دوری جوانان از دین شده و کرامت انسانی افراد را کنار گذاشته طوریکه به عنوان امر به معروف و نهی از منکر به زنان این جامعه توهین میکنیم.»
صادقی در ادامه درباره امربه معروف و نهی از منکر گفت: «امر به معروف و نهی از منکر منوط به شرایطی است. یکی از شرایط اولیه امر به معروف و نهی از منکر احتمال عقلایی تاثیر کار شما است. یعنی اگر احتمال عقلایی بدهید که امر به معروف شما موثر نیست چنین کاری برای شما نه تنها واجب نیست بلکه حرام است. نکته دیگر اینکه وقتی دولت اسلامی وجود دارد افراد برای اعمال مجازات نباید خودشان وارد عمل شوند.
در اجرای امر به معروف و نهی از منکر نمیتوان متعرض به حیثیت، جان، مال، مسکن و حریم خصوصی و حقوق اشخاص شد مگر در مواردی که قانون بگوید. کسی حق ندارد برای امر به معروف و نهی از منکر به اعمال مجرمانه مانند توهین، افترا، جرح و قتل و.... نماید. وی در انتها به متولیان پیشنهاد داد که با دعوت از متخصصین امر از قبیل جامعهشناسان، روانشناسان، جرمشناسان و...، آثار و پیامدهای برخوردهای ۴۰ سال اخیر با بدحجابی مورد بررسی قرار گرفته و در سیاستهای فعلی بازنگری شود.
