انتخابات فدراسیون فوتبال؛ تقابل ویندوز‌های ۹۸ با استارتاپ ها!

دیدارنیوز ـ آرش راهبر: برگزاری دو انتخابات مهم در اسفند ماه ۹۸ از این ماه، یک بزنگاه حساس زمانی ساخته است. فارغ از انتخابات مجلس شورای اسلامی، انتخابات فدراسیون فوتبال از مهم‌ترین اتفاقات در حوزه ورزش است و اولین گام آن نیز با ثبت نام کاندیدا‌ها برداشته شده است. مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال در شرایطی برگزار خواهد شد که یک دلیل آن کناره گیری مهدی تاج از ریاست فدراسیون در پاییز امسال بوده است. از مهدی تاج رئیس قدرتمند فدراسیون فوتبال ایران نشانه‌های چندانی برای حضور مجدد دیده نمی‌شود و به نظر می‌آید این انتخابات فصل تازه‌ای را در فوتبال ایران باز خواهد کرد.

با نگاهی به فهرست ثبت نام کنندگان فدراسیون فوتبال چنین به نظر می‌رسد که تقابل آشکاری بین نسل‌های گذشته مدیریتی در فوتبال و نیرو‌های تازه نفس رخ خواهد داد. بخش مهم و پر سر و صدایی از کاندیدا‌ها شامل مدیران نام آشنا و قدیمی فوتبال ایران هستند که بعضا نزدیک به سه دهه است که در جایگاه‌های مختلف در حوزه فوتبال حضور داشته اند. در میان کاندیدا‌های ریاست فدراسیون، افرادی چون مهدی محمد نبی و محمد حسین قریب را می‌توان از شانس‌های بزرگ؛ دستکم تا پیش از آغاز مجمع دانست. این دو از اواخر دهه هفتاد در فوتبال حضور یافتند و یکی را با نام باشگاه پرسپولیس و دیگری را با استقلال می‌توان مانوس دانست.

نام محمد حسین قریب که زمانی مدیر عامل باشگاه استقلال بود البته در چند سال اخیر عموما در زمان انتخاب مدیر عامل برای باشگاه آبی‌ها و یا انتخابات فدراسیون شنیده شده و معمولا آلترناتیو محترمی برای روز‌های مبادا در فوتبال بوده است. محمد نبی نیز با درجه آشکاری از سیاست مداری در فوتبال حضور داشته و سال‌ها در پرسپولیس سمت داشت و حتی دوره‌ای نیز به عنوان دبیر کل فدراسیون فوتبال کار کرد. درباره نبی یکی از قضاوت‌های پرشمار این است که با وجود سال‌ها فعالیت او در فوتبال، همیشه بدگمانی‌هایی نیز پیرامون او وجود داشته است. با این وصف این دو نفر به همراه حیدر بهاروند و حبیب کاشانی از جمله کاندیدا‌هایی هستند که پا به سن گذاشته و در زمره مدیرانی با تفکرات قدیمی محسوب می‌شوند. حتی علی فتح الله زاده مدیر عامل اسبق استقلال که در تلاش است به عنوان کارشناس به جمع هیات رئیسه فدراسیون وارد شود نیز در جمع بازنشستگان از نظر سنّی قرار می‌گیرد.

 

 

 

ماجرا‌های اخیر فوتبال ایران نشان می‌دهد که مدیران پا به سن گذاشته فوتبال ایران در مواجهه با مسائل امروز فوتبال، تصمیم گیری و عملکرد مناسب و به موقعی نداشته اند و احتیاط بیش از حد یا تصمیم‌های خنثی لطمه‌هایی به فوتبال ایران وارد کرده است. کسانی که نرم افزار و سیستم عامل قدیمی و غیر قابل آپدیت دارند چگونه می‌توانند با فضای ذهنی استارتاپی امروز مواجهه و مقابله داشته باشند؟ ماجرا‌های مربوط به استراماچونی و ویلموتس را یک بار دیگر مرور کنید...

در نقطه مقابل، نسل جدیدتری که تلاش می‌کنند وارد انتخابات شوند نیز دچار مشکلاتی در حوزه تایید و مقبولیت عمومی هستند. هدایت ممبینی، امیر مسعود هراتیان، عباس صوفی یا رضا جلالی در افکار عمومی چندان شناخته شده نیستند و درست است که بعضا در زمینه تیمداری یا حقوق فوتبال توانسته اند موفقیت‌هایی به دست آورند، اما با توجه به مرتبه و منزلت ریاست فدراسیون فوتبال که برخی آن را متناظر با یک وزیر در کابینه قیاس می‌کنند، این افراد نباید منتظر اقبال عمومی باشند.

به طور کلی نام‌هایی که تا این لحظه برای به دست آوردن صندلی ریاست فدراسیون اعلام آمادگی کرده اند آنقدر مختلف و متنوع هستند که پیش بینی در مورد نتیجه انتخابات را سخت می‌کند و بیشتر یک جور سرگیجه و تشتت ذهنی را برای علاقمندان به فوتبال ایجاد خواهد کرد. تعجب آور است که از دل فوتبال ایران و نام‌هایی که اعتبارشان به تنهایی می‌تواند موتور محرک فوتبال باشد تاکنون کسی وارد گود انتخابات نشده است. فوتبال ایران نیاز به یک بازنگری ذهنی در اداره مسائل خود دارد و در مقام پیشداوری در میان افرادی که برای ریاست، خود را آماده کرده اند، شانس زیادی برای وقوع چنین تحولی دیده نمی‌شود. ۲۵ اسفند ماه رئیس جدید فدراسیون فوتبال کار خود را آغاز خواهد کرد و اولین نشانه‌ها برای پیشرفت فوتبال باید در بهار ۹۹ خود را نشان دهد. آیا بهار فوتبال ایران در راه است؟