همانگونه که در شبکههای اجتماعی شاهد رفتارهای پرخاش گرانه و کاربست الفاظ رکیک هستیم در رفتارهای روزمره و برخوردهای افراد با یکدیگر نیز شاهد حجم عظیم کاربست کلمات نامناسب و فحاشی میباشیم. اما موضوع عجیب و نگران کننده این است که این رفتار ناپسند، در بین دختران و بانوان جامعه نیز تسری یافته است. امانالله قراییمقدم در گفتگو با دیدارنیوز در خصوص رایج شدن الفاظ رکیک در بین دختران جامعه ایرانی اظهار کرد: رکیکگویی و یا ناسزاگویی متاسفانه در کل جامعه وجود دارد. دختران بهخاطر حرمتی که خانواده و جامعه به آنها یاد داده بودند بیشتر مبادی ادب و نزاکت بودند، اما امروز متاسفانه میبینیم که به دلیل حرمت شکنی ها، تعداد زیادی از دختران، عاری از این خصیصه هستند. این حرمتشکنیها برای الان نیست، بلکه از حدود ۴۰ سال پیش از مدرسه شروع شد. وقتی حرمت بزرگتر مثل مدیر، ناظم و معلم و حتی مستخدم در مدرسه رعایت نشد و جوانی را با عنوان یک جوان متعهد جایگزین یک مدیر باتجربه کردند به این صورت شد که دانشآموز یاد گرفت مدیر و معلم مهم نیستند.
دیدارنیوز ـ پژوهشگران حوزه بررسی رفتارشناسی اجتماعی معتقدند رفتارهای پرخاش گرانه و کاربست الفاظ رکیک در میان افراد جامعه در طی سال های اخیر افزایش قابل ملاحظه ای یافته است. همانگونه که در شبکه های اجتماعی شاهد چنین موضوعی هستیم در رفتارهای روزمره و برخوردهای افراد با یکدیگر نیز شاهد حجم عظیم کاربست کلمات نامناسب و فحاشی می باشیم. اما موضوع عجیب و نگران کننده این است که این رفتار ناپسند، در بین دختران و بانوان جامعه نیز تسری یافته است و برخی از آنان به ویژه نوجوانان، از کلمات رکیک در جملات روزانه خود به تعداد زیاد استفاده می کنند.
امانالله قراییمقدم در گفتگو با دیدارنیوز در خصوص رایج شدن الفاظ رکیک در بین دختران جامعه ایرانی اظهار کرد: رکیکگویی و یا ناسزاگویی متاسفانه در کل جامعه وجود دارد بهخصوص در بیانات و صحبتهای رایجی که گفته میشود.
وی افزود: متاسفانه مدتهاست که کلمه «تو» جایگزین «شما» شده و در هر مکانی بدون توجه به رعایت سن و احترام، عدهای که تعداد آنها هم کم نیست بهجای کلمه «شما» از کلمه «تو» برای مخاطب خود استفاده میکنند.
این استاد جامعهشناسی دانشگاه تهران ادامه داد: جای تاسف دارد که کلمات رکیک، پدیده شومی شده که اکثر افراد را در برگرفته و به تبع آن، آن ادب و معرفت و احترام به بزرگتر و کوچکتر هم از بین رفته است.
قراییمقدم عنوان کرد: در نتیجه این اتفاق، دختران هم از این پدیده شوم تبعیت کرده و از الفاظ رکیک و کلماتی که در شأن و حرمت یک دختر نیست استفاده میکنند.
این استاد جامعهشناس با بیان اینکه در گذشته اکثریت قاطع دختران سر به زیر بودند و ادب و معرفت را رعایت میکردند اظهار کرد: دختران بهخاطر حرمتی که خانواده و جامعه به آنها یاد داده بودند بیشتر مبادی ادب و نزاکت بودند، اما امروز متاسفانه میبینیم که تعداد زیادی از دختران، عاری از این خصیصه هستند.
وی با توجه به این حرمتشکنیها که در جامعه بیشتر به چشم میخورد، گفت: این حرمتشکنیها برای الان نیست، بلکه از حدود ۴۰ سال پیش از مدرسه شروع شد. وقتی حرمت بزرگتر مثل مدیر، ناظم و معلم و حتی مستخدم در مدرسه رعایت نشد و جوانی را با عنوان یک جوان متعهد جایگزین یک مدیر باتجربه کردند به این صورت شد که دانشآموز یاد گرفت مدیر و معلم مهم نیستند.
این استاد جامعهشناسی با بیان اینکه متاسفانه قداست مدیر، معلم و ناظم را در مدرسه از بین بردند، افزود: فرد با آموزش این مسئله که مسئولان مدرسه مهم نیستند نه تنها مادرش را هم مهم ندانست، بلکه متوجه شد که پدر هم قداست ندارد و حتی رییسجمهور و دیگر افراد در جامعه هم برایش مهم نیستند.
قراییمقدم گفت: این حرمتشکنیها از اوایل انقلاب شروع شد و الان بهصورت یک پدیده درآمده است که آن را بیشتر در صحبت و گویش و حتی حرکات و رفتارها بهکار میبرند.
این استاد جامعهشناس با بیان اینکه مقصر این معضل را از درون میدانم افزود: تقصیر را درونی میدانم، البته ماهواره و رسانههای خارجی هم در این امر بیتاثیر نبودند و در حقیقت حالت یک معلم بد را برای افراد داشته است.
وی اضافه کرد: این پدیده لودگی و بیادبی و حرمتشکنی و بیاحترامی پس از انقلاب در مدارس شروع شد و ادامه یافت.
این استاد جامعهشناسی دانشگاه تهران با بیان اینکه مقالات بسیاری در این خصوص نوشتم که در یکی از روزنامههای سراسری منتشر شد، گفت: مقالاتی در این خصوص از جمله «آتش در نیستان»، «کودکی با فرهنگ ملی» و یا «آموزش و پرورش بیمار» نوشتم که در آن به معضلات این موضوع پرداختم.
وی اضافه کرد: متاسفانه در گذشته به این مسئله توجه نکردند و گفتند باید جوانهای متعهد، معلم شوند و آموزش و پرورش اقدام به پاکسازی کرد که پس از آن، شاگرد به معلم بیاحترامی کرد.
قراییمقدم عنوان کرد: متاسفانه رفتار و کردار بسیاری از دختران در شرایط کنونی شایسته نیست و این نتیجه عملکرد خودمان است. این کلمات و رفتار و حتی اصطلاحات گویشی که بهکار میبرند نشاندهنده این حرمتشکنیها است.
این استاد جامعهشناس در خصوص راهکارهای این معضل در جامعه به اقتدار معلم اشاره کرد و گفت: باید این اتفاق را از درون خانواده و مدرسه آغاز کنیم، یعنی در مدرسه اقتدار را شروع کنیم و احترام معلم، مدیر و ناظم را بهجا بیاوریم.
وی با بیان اینکه آموزش و پرورش باید به شاگردان بفهماند که مقام معلم و مدیر و ناظم چیست، افزود: این قدرت آموزش و پرورش است که اقتدار معلم را برگرداند و هرچه آنها در این موضوع سهلانگاری کنند وضع بهمراتب بدتر خواهد شد.
قراییمقدم با اشاره به استفاده از هنر در تفهیم این موضوع در جامعه عنوان کرد: در هنر بهخصوص ساخت فیلمها و حتی سریالها و یا برنامههای تولیدی باید این گویشها را بیشتر مورد توجه قرار داد.
وی با بیان اینکه باید مودبانه صحبت کنیم و این پالایش میخواهد گفت: ما باید آن آداب و ارزشهای فرهنگی نه چندان دور که امروز مغفول مانده را تبیین و پاسداری و در نهایت رعایت کنیم.
این استاد جامعهشناسی با بیان اینکه حرمت در درون خانوادهها شکسته شده است، عنوان کرد: ابتدا باید این حرمت در هنر مورد استفاده قرار بگیرد و سپس آموزش و پرورش که بهعنوان موثرترین نهاد در آموزش محسوب میشود آن را نهادینه کند.
قراییمقدم با اشاره به نظم و احترامی که از سوی مدرسه به فرزندان آموزش داده میشود، افزود: آموزش و پرورش جایی است که نظم، تربیت و انضباط را آموزش میدهد، حال تصور کنید اگر بنا باشد سیستم آموزشی کشور نسبت به این مولفههای مهم بیتفاوت باشد چه بلایی بر سر تربیت فرزندان ما خواهد آمد؟
وی اضافه کرد: در ایران باستان، وظیفهشناسی و مسئولیتپذیری را به کودکان آموزش میدادند، یعنی کودکان را نوجوانان و نوجوانان را جوانان و جوانان را میانسالان تربیت میکردند.
این استاد جامعهشناسی با بیان اینکه بیاییم وظیفهمداری و مسئولیتپذیری که در کشور کمرنگ شده را به فرزندان آموزش دهیم، گفت: همه باید تلاش کنیم که هویت ایرانی، تاریخ ایرانی و اسطورههای ایرانی در اخلاق و رفتار همگان دیده شود. مطمئناً اگر این رویه با جدیت دنبال شود نجابت، تقوا و پاکدامنی دوباره در جامعه به منصه ظهور خواهد رسید.