دیدارنیوز ـ
آرش راهبر: سی و یکم مرداد که از راه برسد دوره جدیدی از مسابقات فوتبال باشگاهی ایران تحت عنوان لیگ برتر به جریان می‌افتد. این دوره از مسابقات، نوزدهمین دوره لیگ برتر است که در یازدهم آبان ماه ۱۳۸۰ افتتاح شد؛ با این هدف که فوتبال حرفه‌ای را در ایران معنی کند و رواج دهد.
لیگ برتر فوتبال ایران به همت محسن صفایی فراهانی و همکارانش در فدراسیون فوتبال طراحی و اجرا شد و در این دو دهه، فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است. بی شک بسیاری از هواداران فوتبال به یاد می‌آورند که در همان دوره اول، ناصر حجازی فقید درباره لیگ برتر و تفاوتش با لیگ آزادگان (که عنوان بالاترین سطح مسابقات باشگاهی تا پیش از آغاز لیگ برتر بود) گفته بود: «فقط شماره پیراهن بازیکنان انگلیسی شده...»
شاید مقایسه دوران متفاوت لیگ برتر فوتبال، چندان منطقی و عقلانی نباشد، چون فوتبال ورزشی است که کاملا به نیروی انسانی تکیه دارد و هر دوره آن، به کلی با ادوار دیگر تفاوت دارد. حتی اگر قرار باشد دو تیم بخواهند چند بار با هم بازی کنند هیچ وقت داستان مشابهی در این مسابقات، وجود نخواهد داشت، این طبیعت فوتبال است. با این وصف، یادآوری نکاتی در ارتباط با موضوع لیگ برتر، خالی از لطف نیست. قضاوت درباره اینکه فوتبال ایران در این دوره ۱۸ ساله پیشرفت داشته یا نه بر عهده مخاطبان است.
صف قهرمانان
این هم از خاصیت‌های فوتبال است که هنوز شروع نشده، میل عجیبی در همه ایجاد می‌کند که نتیجه مسابقات و نهایتا تیم قهرمان را پیش بینی کنند. این که قهرمان لیگ برتر نوزدهم کدام تیم است سوال جذابی است که برای جواب نهایی آن باید کلی صبر کرد، اما جالب است که در ۱۸ دوره برگزار شده لیگ برتر، تیم‌های سپاهان، پرسپولیس، استقلال و فولاد خوزستان جمعا ۱۵ دوره را برده اند و پاس، سایپا و استقلال خوزستان هم هر کدام یک بار دستشان به جام رسیده؛ بنابراین پیش بینی اولیه می‌تواند این باشد که باز هم شانس پرسپولیس، استقلال و سپاهان بیشتر از بقیه باشد با این ملاحظه که تراکتورسازی هم چند سالی است که مدام در جمع تیم‌های برتر بوده و به شدت برای قهرمانی عطش دارد.
شور و هیجان
لیگ برتر فوتبال ایران؛ چه زمانی که با ۱۴ تیم شروع کرد و چه در دورانی که تا ۱۸ تیم اوج گرفت و چه امروز که با ۱۶ تیم تثبیت شده، عموما با شور و حرارت خاص ایرانی برگزار شده است. مختصات فوتبال باشگاهی ایران شاید با هیچ لیگ حرفه‌ای دیگری در آسیا همخوانی نداشته باشد، اما شور و اشتیاق آن افراطی است. اگرچه در رتبه بندی AFC لیگ ایران در مقام سوم یا چهارم قرار دارد، اما برخی از رکورد‌ها سال هاست که در اختیار تیم‌های ایرانی است. حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر برای یک بازی قطعا تا هزار سال دیگر هم در لیگ‌هایی مثل قطر، امارات و حتی کره و ژاپن رخ نخواهد داد.
جالب است که امسال و با وجود تنگنا‌های اقتصادی شدید، لیگ برتر با سر و صدای بیشتری نسبت به هر سال کارش را شروع کرده و دست کم در مرحله پیش فصل، کلی خبرساز بوده است. امسال سه تیم مدعی قهرمانی، مربی خارجی دارند و استراماچونی، کالدرون و دنیزلی رقابت بسیار سختی با هم خواهند داشت، ضمن اینکه تهدید دائمی از سوی دو مربی جوان ایرانی یعنی امیر قلعه نویی و یحیی گل محمدی را نیز احساس خواهند کرد.
در میان این همه ساز و برگ البته مسئله بی پولی هم شدیدا همه را آزار می‌دهد، اما به نظر می‌آید هواداران فوتبال اگر شام و ناهاری هم نداشته باشند، به سر و صدای هفت دست افتابه و لگن خوش خواهند بود!
شرایط حرفه‌ای
اگر شرایط، طبق برنامه پیش رفته بود الان در هفته دوم یا سوم لیگ نوزدهم به سر می‌بردیم، اما ماجرای الزامات کمیته فوتبال حرفه‌ای آسیا و فراهم نبودن برخی از شرایط باعث شد که فدراسیون مدتی این مثنوی را به تاخیر بیندازد. با این اوصاف حتی اگر هفته اول لیگ در ۳۱ مرداد برگزار شود همچنان مشکل مالی برای بسیاری از تیم‌ها و در راس همه استقلال و پرسپولیس وجود دارد. متاسفانه یکی از مشکلات همیشگی فوتبال باشگاهی ایران که موضوع حق پخش تلویزیونی باشد هنوز حل نشده و زور فوتبال به صداوسیما نرسیده تا دست کم یک منبع پایدار درآمدی برای تیم‌هایی که پشتوانه مردمی خوبی دارند به وجود بیاید.
البته فوتبال باشگاهی در سال‌های اخیر تجربه‌های جدیدی در جذب درآمد و اسپانسر پیدا کرده است، اما این منابع کافی نیستند. اگر پول به مقدار کافی بود سامانه داوری ویدیویی نیز به اجرا می‌رسید که فعلا این ماجرا هم منتفی است.
