کودکان زباله نیستند/شهرداری مجوز زباله گردی می‌دهد/سیاست جمع آوری کودکان کار شکست می‌خورد

 

در ادامه، زهرا رحیمی نیز به وضعیت اسفناکی که کودکان کار و خانواده هایشان در طول سیاست جمع آوری به آن دچار هستند اشاره کرد و گفت: بچه‌ها را به صورت اجبار یا با وعده و وعید، جمع کرده و به مراکز می‌آورند؛ در حالی که خانواده هایشان بی اطلاع هستند و روز‌ها به دنبال کودک خود، مراکز مختلف را جستجو می‌کنند و در بسیاری از موارد نیز جواب درستی به خانواده‌ها داده نمی‌شود.

رحیمی افزود: در نهایت هم پس از اتمام دوران مرکز نشینی، بچه به خانواده بازگردانده می‌شود و خانواده مجددا او را به خیابان برای کار می‌فرستد. در این میان اتفاقی که می‌افتد وخیم شدن اوضاع روحی بچه‌ها است، بچه‌ها را وحشت زده بدون آنکه بچه بداند جرمش چیست دستگیر می‌کنند، در مرکز، موی دختر بچه ۷ ساله را برای مثلا عدم ابتلا به شپش می‌تراشند و او را دچار ترس و اندوه می‌کنند؛ در حالی که راه تمیز کردن موی دختربچه، تراشیدن موهایش مانند یک مجرم نیست.

 

رحیمی صحبت خود را با تکیه بر تجربه اش در مرکز مردم نهاد امام علی (ع) ادامه داد و گفت: حل مشکل کودک کار در حل کردن مشکل مالی خانواده‌ای است که از سر نداری، کودک را وادار به کار می‌کند. گرانی‌های اخیر به خصوص در حوزه مسکن و سختی معیشت سبب شده که کودکانی را که ما به زحمت از چرخه کار بیرون آورده بودیم، دوباره به این چرخه بازگردند. با سیاست جمع آوری و دستگیر کردن؛ در حالی که خانواده به شدت دچار آسیب است مشکل کودکان کار حل نمی‌شود.

زهرارحیمی در پاسخ به این سوال که آیا درست است که ۸۰ درصد از خانواده‌های کودکان کار دچار اعتیاد هستند گفت: ما بحثی به اسم فقر و بحثی هم به اسم فرهنگ فقر داریم. فرهنگ فقر می‌گوید فقرا به دلیل فقیر بودنشان در محلاتی که به صورت کلونی هستند زندگی می‌کنند و به مرور دچار آسیب‌هایی می‌شوند که جزء تبعات فقر است. یعنی وجود اعتیاد، کودک آزاری، شرب خمر کودکان و ... در محلات فقیر نشین در واقع محصول فرهنگ فقر و تبعات فقر است.

وی افزود: عمده خانواده‌های دچار آسیب، مهاجر؛ اعم از مهاجرین شهری و روستایی هستند. شما تا معضل مهاجرت را حل نکنید قادر به حل بحران‌های زاییده آن نیستید. شکل گیری باند‌ها نیز حاصل همین شرایط در محلات است، اما مشکل اینجاست که این باند‌ها علی رغم شناسایی شدن، دستگیر و متلاشی نمی‌شوند. اگر ادعا می‌شود که کودکان کار، باندی هستند، چرا باند‌ها دستگیر نمی‌شوند؛ در صورتی که هویت آن‌ها محرز است. به علاوه جذب شدن به باند خلاف از طرف پدر یا مادر خانواده، خود محصول فقر است.