مرگ «زیست شبانه» در پایتخت

دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‎راد: شب به همان میزان که می‎تواند ترسناک باشد، زیبا و آرامش‌بخش نیز است، به همین دلیل در طول سال، فرصت هایی فراهم می شود تا مردم از این زیبایی به نحو احسن استفاده کنند. برنامه ای با عنوان «زیست‎ شبانه» حدود ۱۰ سال است که ماه رمضان، در شهر تهران و سایر کلان شهرهای کشور اجرا می‌شود اما در طی روزهای اخیر، بحث اجرایی شدن برنامه «زیست شبانه» در تمام سال مطرح شده است.

در حقیقت، منظور از این زیست شبانه، برداشتن محدودیت از ساعات کسب‌وکار برخی اصناف مانند سفره‌خانه‌ها، تماشاخانه‌ها، سینماها و رستوران‌ها است. اما طرح این مسئله واکنش چند تن از سیاستمداران را در پی داشت. از جمله «محسن هاشمی» رئیس شورای شهر تهران در این باره گفت: اجازه نخواهد داد فرزندانش در زیست شبانه حضور یابند. او همچنین گفت: در صورتی که در یک خانواده نیز پدر به تنهایی در زیست شبانه باشد، قطعا نگرانی‌هایی برای زنان ایجاد می‌کند. البته هاشمی بعد از مواجهه با واکنش هایی، حرف هایش را تغییر داد و گفت: مردم شبها بیدار باشند، به ما ارتباطی ندارد.

«علیرضا محجوب» رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی نیز از دسته منتقدان زیست شبانه است. وی گفت: «حیات شبانه معنی ندارد، معنیش این است که اجازه دهید مردم به کلوپ و کازینو بروند.» محجوب در ادامه نیز بیان کرد: «من تا ساعت ۱۲ شب هم مخالفم، مردم باید ۶ بعدازظهر بروند منزل، زود بخوابند و صبح زود به سر کار بروند».

واکنش‌های فراوان دیگری نیز درباره این موضوع انجام شده است، اما در آخر فرمانده انتظامی پایتخت با تاکید بر این مطلب که چیزی به نام طرح حیات شبانه نداریم، گفت: «خاموشی تمام واحدهای صنفی به غیر از اغذیه و آبمیوه فروشی‌ها راس ساعت ۲۴ است». این جملات، تاحدودی پرونده حیات شبانه را مختومه کرد.

اما بسیاری از کاربران فضای مجازی و مردم کوچه و خیابان با عدم وجود زیست شبانه مخالف هستند و البته بعضی موافق. بر همین اساس دیدارنیوز به سراغ شهروندان پایتخت رفته است و نظر آنها را در مورد زیست شبانه پرسیده است.

شبنامه اول: امنیت در شب غیر ممکن است!

پدر دو دختر جوان است و خود بازنشسته شده و در اسنپ کار می‌کند. با کمی فکر می‌گوید: «هنوز امنیت روز روشن در این شهر تامین نشده و روز به روز ناامن تر می‎شویم، شب که دیگر جای خود را دارد». با ابروان گره کرده ادامه می‌دهد: «دختران ما در روز در خیابان‌ها امنیت ندارند. اول مسئله روز را حل کنیم بعد به شب بپردازیم».

شبنامه دوم: شوخی با ساعت خواب مسئولین

شبنامه سوم: ایجاد امنیت

دختر جوان با موهای آبی رنگ، جای خود را در اتوبوس به زن مُسن می‎دهد. زن مُسن می‌گوید: «برخی از مناطق تهران حقیقتاً شب‌ها محل امنی برای تردد شهروندان نیست. شب که شهر زنده شود قطعاً امنیت به شهر برمی‌گردد». دختر مو آبی در ادامه می‌گوید: «قطعاً در این شرایط، شهر از تاریکی خارج می‌شود و زنان راحت‎تر می‌توانند تردد کنند».

شبنامه چهارم: توسعه اقتصادی برای شهر

به تازگی با هم ازدواج کرده‎اند و بیشتر شب‎ها بعد از پایان ساعت کاری با هم به بیرون از منزل می روند. سمیه می‎گوید: «مواقعی هست که ما بعد از اینکه به سینما می‌رویم، می‌خواهیم یک مکانی باشد تا به آنجا برویم و چیزی بخوریم. اما در اغلب مواقع، تهران از ساعت ۱۱ یا ۱۲ شب به بعد تعطیل می‌شود و عملا جایی برای استراحت کردن شبانه در شهر وجود ندارد». محمد در ادامه سخنان همسرش بیان می‎کند: «اگر زیست شبانه حداقل در شهرهای بزرگ گسترش پیدا کند، امکانات دیگری در کنار رستوران‌ها و کافه‌ها هم در اختیار مردم قرار می‎گیرد و حتی می‌تواند به توسعه اقتصادی شهرها کمک کند و ایجاد شغل نماید».

شبنامه پنجم: شب در خانه

در حال خرید سبزی است و همزمان می‎گوید: «من کاملاً با زیست شبانه مخالف هستم. شب همه جا باز باشد دیگر نوجوانان و جوانان را نمی‎توان کنترل کرد. فساد و اعتیاد زیاد می‎شود. بنیان خانواده‎ها ممکن است که سست شود. شب باید هر کسی به خانه خود برود و استراحت کند».

زیست شبانه دارای نکات منفی و مثبتی است که باید هریک مورد بررسی قرار گیرد. به هر حال به دلیل جذب توریست، ایجاد اشتغال و داشتن جامعه‎ای شاد، شهر‌های کلان، امروزه نیاز به زیست شبانه دارند، اما باید توجه داشت زمانی این امر به صورت مثبت محقق می‎شود که ساز و کار این موضوع به درستی طراحی و اجرا شود.