خشونت، استفاده از زور فیزیکی به منظور قراردادن دیگران در وضعیتی بر خلاف خواست خود است که انواع مختلفی دارد و شدید‌ترین نوع آن، اسیدپاشی است. تاکنون بیشترین اسیدپاشی‌ها علیه زنان رخ داده است.
دیدارنیوز ـ این در حالی است که، این روزها در کمیسیون قضائی مجلس، خبر از طرحی به نام تشدید مجازات اسیدپاشی به گوش می‌رسد که بعد از ارجاع به صحن علنی مجلس و در صورت تصویب آن باید دید، به چه میزان ثمربخش و کاهش دهنده این جرم خواهد بود. و اما از نگاه روانپزشکی و روانشناسی، تنها تصویب قانون، نمی‌تواند مانع بروز خشونت و رفتارهای ضد اجتماعی باشد و بیشتر از تاکیدهای قانونی، باید فرهنگ‌سازی صورت گیرد، سطح فرهنگی جامعه رشد یابد، با افزایش سطح فرهنگ جامعه، این نوع جرایم رنگ می‌بازد. در خصوص اینکه در کنار تصویب قانون‌های بازدارنده،چه کارهای کارشناسی دیگری باید صورت بگیرد دیدگاه دو عضو کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس و یک روانپزشک را در ادامه می‌خوانید.
طرح تشدید مجازات اسیدپاشی
الهیار ملکشاهی، رئیس کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس شورای اسلامی، در رابطه با طرح تشدید مجازات اسیدپاشی به برنا گفت: تصویب این قانون از نظر مجازاتی که در آن درنظر گرفته‌ایم می‌تواند نقش بازدارنده‌ای برای ارتکاب این جرم باشد اما اینکه فکر کنیم با تصویب این قوانین می‌توانیم کاملا جلوی وقوع اسیدپاشی را در جامعه بگیریم تصور درستی نیست. وی ادامه داد: بیش از ده مورد زمینه‌ساز یک جرم داریم که عبارتند از مسائل فرهنگی، اجتماعی، شخصی...و یکی از آنها هم می‌تواند قانون باشد. قانون می‌تواند تاحدی بازدارنده باشد ولی برای جرایم ضد اجتماعی مجازات بازدارندگی تنها کافی نیست.
جرایمی مانند اسیدپاشی از سوی افراد ضد اجتماعی است
در ادامه دکتر فربد فدایی، روانپزشک، در پاسخ به اینکه افرادی که جرایمی همچون اسیدپاشی، کودک آزاری، زن آزاری، انجام می‌دهند تا چه میزان قانون می‌تواند مانع ارتکاب جرم آنها باشد و برای پاکسازی جامعه از این دست جرایم بیشتر از تصویب قانون، چه کارهای دیگری باید صورت بگیرد؟ گفت: برای اینکه افراد جامعه رفتار شایسته‌ای داشته باشند و حدود ارتباط با یکدیگر را بدانند قوانینی وجود دارد که عدول از آن مجازاتی را برای آن فرد به همراه خواهد داشت. ترس از مجازات باعث می‌شود اکثریت مردم قوانین را رعایت کنند. فدایی ادامه داد: در عین حال عده‌ای از مردم جامعه هستند که توجهی به قوانین ندارند و اکثریت این افراد را شخصیت‌های ضداجتماعی تشکیل می‌دهند که حاضر هستند برای رسیدن به خواسته‌های خود که عموما خواسته‌های مادی و احساسی است قوانین را زیر پا بگذارند. این روانشناس با بیان اینکه برای این افراد، انسان‌های دیگر فقط ابزار و وسیله محسوب می‌شوند، گفت: این دست از مجرمان، از رفتارهای نامناسب خود نیز احساس ندامت و پشیمانی نمی‌کنند و اگر هم احساس پشیمانی کنند جنبه ظاهری و فریب دیگران را دارد تا به اهداف خود برسند. او با اشاره به تاثیرات ناخوشایند اسیدپاشی بر روحیه قربانی و همچنین آسیب‌های جسمی که آن فرد متحمل می‌شود اظهار داشت: تعیین مجازات به تنهایی جنبه بازدارنده برای افراد ضد اجتماعی را ندارد بنابراین هدف از قانون‌گذاری باید محافظت جامعه باشد تا این افراد نتوانند آسیبی به اعضای جامعه وارد کنند ولی در کنار تصویب قانون باید آسیب شناسان فعال شوند و راهکارهای فرهنگی مناسب با هر جرم ارائه و اجرا شود در غیر اینصورت شاهد بوده‌ایم تنها تصویب جرایم سنگین، مانع ارتکاب جرایم ضد اجتماعی نیست. کارشناسان باید انگیزه‌های این افراد را بررسی کنند و در ادامه به دنبال رفع دلایل شکل گیرنده این جرایم باشند تا با از بین رفتن آنها این نوع جرایم ضد اجتماعی نیز از بطن جامعه پاک شوند.
تشدید مجازات اسیدپاشی
محمد کاظمی، عضو کمیسیون حقوقی مجلس، نیز درباره تشدید مجازات اسیدپاشی و تاثیر آن بر کاهش ارتکاب این جرم بیان کرد: در صورت تصویب این طرح در صحن علنی مجلس امیدواریم در کنار آموزش‌های فرهنگی، اجتماعی، باعث شود نقشی بازدارنده داشته باشد. وی نیز در پایان تاکید داشت: تنها با تصویب قانون نمی‌توان مانع ارتکاب جرایم ضد اجتماعی شد و باید هم راستا با تاکیدات قانونی، آسیب‌شناسی و راهکارهای پاک کردن این آسیب‌ها از جامعه مشخص شود و به مرحله اجرا درآید.
منبع: آرمان/۸ بهمن ۹۷
