دیدارنیوز - تا قبل از حضور کارلوس کی روش در تیم ملی همه فکر می کردیم چون اسم مان ایران است باید برویم و به همه تیم ها 4،5 تا بزنیم و امثال مالدیو را 17 تایی کنیم. ساده لوحانه تصور می کردیم فوتبال همان فوتبال قدیم است و در این سال ها ما بدون سرمایه گذاری همچنان غول مانده ایم و بقیه کشورها موش هستند. بدبختی فوتبال ایران دقیقا همین جا شروع شد. اینکه ما همیشه فکر می کردیم چون ایرانیم بهترینم و تیم های حریف قدرتی ندارند و از پیش بازنده هستند. در این سال ها چه بازی هایی را باختیم و چه زجرهایی کشیدیم؟ چرا؟ چون فکر می کردیم برنده هستیم. بحرین 2002 را فراموش کرده ایم؟ عمان 2004 را چطور؟ نزدیک بود به آن تیم ببازیم. یادمان رفته که حتی در جام جهانی فکر می کردیم آنگولا را عین آب خوردن می بریم؟ در راه مقدماتی 2010 پیش خودمان نمی گفتیم کره شمالی را که می زنیم؟ در جام ملت های 2011 نمی گفتیم این کره یکی از ضعیف ترینهای تاریخش است؟ واقعا اگر بخواهیم تیم ها را لیست کنیم و بازی ها را یادمان بیاید، تا فردا باید بنویسیم. چقدر بازی های رسمی و غیر رسمی بوده که ما با فلسفه «حریف که ضعیف است» رفته ایم و آخرش اشک ریخته ایم؟
و حالا بعد از این سابقه تاریک، از یکی مثل برانکو ایوانکوویچ بعید است که بگوید در جام ملت ها تیم ها ضعیف شده اند و کل کشورها در افت هستند الا ما! یعنی برانکو حتی به خود زحمت نداده پیشرفت بعضی کشورها را در این جام ببیند؟ اگر این جمله را پای آن بگذاریم که او می خواهد همچنان جام ملت های 2004 خود را در ذهن مردم عزیز نگه دارد، باز هم توجیهی برای آن پیدا نمی کنیم. یادمان نمی رود در همان دوره از رقابت ها با اختلاف یک امتیاز نسبت به عمان از گروه خودمان صعود کردیم. چطور برانکو همچنان در مصاحبه هایش می گوید با سوادترین مربی فوتبال جهان است(حداقل دو یا سه بار گفته است) آنوقت خیلی ساده در فوتبال علمی جهان از یک تورنمنت ضعیف یا تیم های افت کرده حرف می زند؟ کدام مربی با سواد و با علم جهان تیم های حریف را دستکم می گیرد؟ اتفاقا تمام مربیان جهان تلاش می کنند بگویند آسان ترین بازی سخت ترین مسابقه است چون می دانند اگر در آن ببازند، یادگار بدی از خود به جای می گذارند.
اتفاقا باید به برانکو گفت همین تفکر او سال های سال به فوتبال ملی ایران ضربه زد. به باشگاههای ما ضربه زد و باعث شد تا ایران در چند بزنگاه تاریخی به بیراه برود. برانکو حتی نمی خواهد قبول کند تیم های دیگر-منظور نه کره، استرالیا یا ژاپن- قدرت گرفته اند. او نمی خواهد قبول کند این تیم ها همچنان قدرتمند هستند ولی تیم های دیگر هستند که به شدت سرمایه گذاری کرده اند و جان گرفته اند. بی شک عملکرد قطر مقابل کره را دیدید. همینطور عملکرد اردن برابر استرالیا. ویتنام مقابل ژاپن چطور بازی کرد؟ آیا می توان گفت ژاپن ضعیف شده؟ هرگز. بهتر است از این منظر نگاه کنیم که ژاپن قوی است بلکه ویتنام تبدیل به تیم قدرتمندی شده است. به امید آنکه روزی این تفکر خانمان خراب از فوتبال ایران برچیده شود و دیگر کسی به رقبا بی احترامی نکند و بگوید همه ضعیف شده اند تا بخواهد یک تیم ملی را تحت فشار بگذارد. به امید آن روز....
نویسنده: سعید اکبری
