سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاحطلب درباره ارزیابی خود از صحبتهای رئیسجمهور با ۳ تن از فعالان سیاسی و رسانهای گفت: وقتی خودم را به عنوان یک شهروندی عادی که با مسائل خاص سیاسی درگیر نیست در برابر این گفتوگو میگذارم، نشانهای از مشکلات و چالشهایی که شهروندان با آن مواجهند و نسبت به آینده، تصمیمات و اقدامات حکومت و نظام تصمیمسازیهای کشور پرسشهایی دارند، نمیبینم. در واقع با دیدن این گفتوگو از نگرانیهای من کاسته نشد و پاسخ ابهامات فراوانی که در فضای عمومی وجود دارد، داده نشد.
دیدارنیوز: سعید شریعتی میگوید که گفتوگو با نمایندگان اقشار مختلف ارتباط نزدیکی میان رییسجمهور و مردم ایجاد میکند.
شریعتی، فعال سیاسی اصلاحطلب در گفتوگو با «اعتماد» در پاسخ به این پرسش که فرم و محتوای صحبتهای رییسجمهور با ۳ تن از فعالان سیاسی و رسانهای را چطور ارزیابی میکنید، میگوید: «صادقانه باید بگویم مصاحبه اخیر رییسجمهور از نظر فرم، یک گفتوگوی متفاوت بود. پیش از این روسای جمهور گفتوگوهایی با خبرنگاران صدا و سیما انجام میدادند که کلیشهای بود. در برخی ادوار هم برخی روزنامهنگاران گفتوگوهایی اینگونه با روسای جمهور ثبت کردند. گفتوگوی اخیر، اما از این نظر اهمیت داشت که پرسشگران سبقه سیاسی و مطبوعاتی همترازی داشتند. یعنی یک گفتوگوی سیاسی و مطبوعاتی بود و از این نظر در نوع خود کم نظیر محسوب میشد. البته در برخی محافل، برخی چهرههای سیاسی در شبکههای اجتماعی نسبت به افراد حاضر در این نشست انتقاداتی مطرح کردند. برخی تصور میکردند اگر کسانی از جناحهای مختلف جایگزین این افراد میشدند کیفیت گفتوگو بالاتر میرفت و توجه افکار عمومی بیشتر میشد. اما به لحاظ فرمال و شکلی، این گفتوگو یک ابتکار جدید بود.»
او ادامه میدهد: «در مورد محتوا، اما وقتی خودم را به عنوان یک شهروندی عادی که با مسائل خاص سیاسی درگیر نیست در برابر این گفتوگو میگذارم، نشانهای از مشکلات و چالشهایی که شهروندان با آن مواجهند و نسبت به آینده، تصمیمات و اقدامات حکومت و نظام تصمیمسازیهای کشور پرسشهایی دارند، نمیبینم. در واقع با دیدن این گفتوگو از نگرانیهای من کاسته نشد و پاسخ ابهامات فراوانی که در فضای عمومی وجود دارد، داده نشد. علیالقاعده وقتی گفتوگویی در این سطح برای افکار عمومی در شبکه سراسری یک سیما پخش میشود باید آحاد مردم را مخاطب گفتوگو دانست و پیامهای روشن برای افراد مخابره کرد. از این منظر خلأ جدی در گفتوگو احساس میشد.»
شریعتی با اشاره به اینکه این گفتوگو بیشتر یک گفتوگوی نخبهگرا بود و بیشتر چالشهای ذهنی نخبگان جامعه را هدف گرفته بود، میگوید: «مثلا برای اقشار سیاسی و کسانی که مباحث سیاسی را با جزییات دنبال میکنند، این نوع گفتوگوها مهم محسوب میشود، اما شاید عموم مردم با چنین محتوایی نتوانند ارتباط برقرار کنند. هر چند رییسجمهور تلاش کرد بحث وفاق، دعوا نکنیم، دوری از موازیکاریها در اداره حکومت و... را تشریح و تحلیل کند، اما واقع آن است که برای مخاطب سیاسی هم پیام جدیدی مخابره نشد. قبلا هم یک چنین دیالوگهای مشابهی از رییسجمهور از زمان کاندیداتوری تا به امروز شنیده شده بود، البته تاکید رییسجمهور روی بحث وجود دستگاههای موازی با دولت و اخلالی که این دستگاهها ایجاد میکنند یک نکته مهم بود.»
شریعتی در پاسخ به این پرسش که گفتوگو برای مخاطبان بینالمللی حاوی چه نکاتی است؟ میگوید: «مخاطب بینالمللی منتظر است ببیند رییسجمهور ایران به عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی و دومین مقام رسمی کشور که پرونده کشورش روی میز شورای امنیت سازمان ملل قرار گرفته چه پیامی قرار است به غرب، اروپا، امریکا و مخاطب جهانی مخابره کند؟ جهان میخواهد بداند که واکنش ایران به اسنپبک و بازگشت تحریمهای سازمان ملل چیست؟ از این جهت هم در این گفتوگو نکته صریحی شنیده نشد. رییسجمهور تنها اشاره کرد که تحریم خوب نیست و باید راهی برای عبور از آن پیدا کرد. چنین دیالوگهایی افکار عمومی بینالمللی را ارضا نمیکند. آنها منتظر یک جهتگیری روشن و شفاف در این خصوص هستند.»
این فعال سیاسی یادآور میشود: «در مجموع تصور میکنم رییسجمهور اگر مانند این گفتوگوها و مشابه آن را به صورت مکرر با نمایندگان اقشار مختلف داشته باشند آورده قابل توجهی نصیب کشور میشود. در این نوبت ۳ نفر با گرایش مطبوعاتی و سیاسی روبهروی رییسجمهور قرار داشتند و پرسشهای خود را مطرح کردند. در فرصت بعدی میتوان با ۳ تن از اقتصاددانها گفتوگو و ابعاد تصمیمات اقتصادی دولت را تشریح کنند یا در مسائل اجتماعی با جامعهشناسان بنشینند و بحث کنند. به نظر من مجموع این گفتوگوها با همین آرایش منتها با اقشار، صنوف و طبقات مختلف میتواند ارتباط نزدیکی میان رییسجمهور و اقشار مختلف ایجاد کند.»
