تورم و گرانی شدید که چند سال است در ایران جریان دارد، مردم را حسابی درگیر مشکلاتی کرده که باید هر روز به فکر قیمت برنج، مرغ، تخم مرغ، گوشت و .. باشند! رفاهی و آرامشی که مسوولان وعده می‌دادند، کجاست؟
دیدارنیوز: رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم گفت: گوشت قرمز کیلویی یک میلیون تومان، مرغ نزدیک به ۱۵۰ هزار تومان و برنج کیلویی ۳۰۰ هزار تومان شده است. قیمت نان هم افزایش یافته. این کالا‌های ضروری زمانی در دسترس کارگران بود و حالا به مواد خوراکی لاکچری تبدیل شده و سال‌هاست که از دسترس خانواده‌های کارگری خارج شده‌اند.
داود کشوری، رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم، در انتقاد از وضعیت معیشت کارگران و با اشاره به بحرانی شدنِ اوضاع کارگران با توجه به افزایش سرسام‌آور قیمت کالا‌های اساسی گفت: امروز کارگران با حقوق‌هایی زندگی می‌کنند که هیچ تناسبی با نرخ تورم و گرانی‌های افسارگسیخته ندارد. حداقل حقوق کارگر متأهل با یک سال سابقه کار و یک فرزند کمی بیش از ۱۵ میلیون تومان است. بسیاری از کارگران حداقل‌بگیر هستند؛ با این حقوق‌ها و با یک شیفت کار نمی‌توان از پس مخارج حداقلیِ خانه برآمد.
وی گفت: کارگر با حقوق زیر ۲۰ میلیون تومان چطور باید اجاره‌خانه، خوراک، درمان، آموزش بچه‌ها و سایر هزینه‌های زندگی را تأمین کند؟ این دیگر یک مشکل نیست، یک فاجعه اجتماعی است.
کشوری ادامه داد: حتی اگر هزینه‌هایی مثل بهداشت و مسکن و آموزش را کنار بگذاریم، کارگران برای تأمین هزینه‌های خورد و خوراک هم مشکلات بسیاری دارند. متأسفانه خیلی از مواد غذایی، عملاً از سفره کارگران حذف شده‌اند.
این فعال کارگری گفت: گوشت قرمز کیلویی یک میلیون تومان، مرغ نزدیک به ۱۵۰ هزار تومان و برنج کیلویی ۳۰۰هزار تومان شده است. قیمت نان هم افزایش یافته. این کالا‌های ضروری زمانی در دسترس کارگران بود و حالا به مواد خوراکی لاکچری تبدیل شده و سال‌هاست که از دسترس خانواده‌های کارگری خارج شده‌اند.
وی گفت: حذف این مواد غذایی مهم از سفره‌ی خانواده کارگران تأثیر خود را بر سلامت آنها می‌گذارد و تبعات این موضوع خود را به زودی نشان خواهد داد. این یک هشدار است؛ هشدار نسبت به فقری که روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود.
کشوری گفت: اجاره‌خانه در کلان‌شهر‌ها و حتی شهر‌های کوچک به‌شدت بالا رفته. خیلی از کارگران دیگر توان اجاره یک خانه مناسب را ندارند و مجبور شده‌اند به حاشیه‌نشینی، خانه‌های اشتراکی یا سکونتگاه‌های غیررسمی روی بیاورند. بعضی از کارگران حتی آخر ماه پول کرایه خانه را از همکار یا صاحب‌کار قرض می‌گیرند.
این فعال کارگری گفت: با چنین شرایطی، چطور می‌توان از کارگر انتظار تولید و بهره‌وری داشت؟ وقتی کارگری دغدغه نان شب دارد، چطور می‌تواند با روحیه کار کند؟ انگیزه از بین رفته. ما با قشر زحمت‌کشی مواجهیم که ستون فقرات اقتصاد کشور هستند، ولی کوچک‌ترین توجهی به امنیت معیشتی آنها نمی‌شود. اگر این وضعیت ادامه یابد، تبعات اجتماعی آن بسیار گسترده خواهد بود.
کشوری ادامه داد: مسئولان باید از پشت میزهای‌شان بلند شوند، بیایند و کف جامعه را ببینند. بیایند بازار را ببینند، با کارگران صحبت کنند، زندگی واقعی آنها را لمس کنند. ما نمی‌خواهیم شعار بشنویم. خواسته‌مان اقدام فوری و عملی است. باید دستمزد‌ها به شکل واقعی و منصفانه بر اساس سبد معیشت خانوار تعیین شود، نه بر اساس مصلحت‌گرایی یا آمارسازی.
وی در رابطه با وضعیت بازنشستگان گفت: وضعیت بازنشستگان حتی از کارگران شاغل هم وخیم‌تر است. بازنشسته‌ای که ۳۰ سال کار کرده و حالا حقوقش کفاف مخارج نیمی از ماه را نمی‌دهد، با چه امیدی باید زندگی کند؟ بسیاری از آنها مجبور شده‌اند دوباره کار کنند؛ آن هم نه برای سرگرمی، بلکه برای زنده ماندن. این با کرامت انسانی سازگار نیست.
رئیس انجمن صنفی گچکاران استان قم گفت: امروز اگر از کارگر حمایت نکنیم، فردا دیر خواهد بود. کارگران نه تنها چرخ اقتصاد، بلکه چرخ خانواده و جامعه را هم می‌چرخانند. حفظ امنیت معیشتی آنها یک وظیفه ملی و انسانی است، نه یک لطف یا امتیاز. مسئولان باید تصمیمات شجاعانه بگیرند و نشان دهند که واقعاً دغدغه مردم را دارند و فقط دنبال منافع جناحی و اداری نیستند.
