مسعود دانشمند، فعال اقتصادی با اشاره به چرخه معیوب اقتصاد ایران گفت: ما آمدیم یک روزی در یک جای خشک که آب ندارد، در یک استان خشک انواع صنایع آب‌بر را راه‌اندازی کردیم. کاشی، سرامیک، لاستیک، فولاد، همه این‌ها را بردیم آن جا گذاشتیم. آخر آب ندارد. آب که ندارد چه کار کنیم؟ از سرشاخه کارون، از سرشاخه زاینده رود، همه را به مرکز ایران انتقال دادیم که آن واحد‌های تولیدی آن جا کار کنند. الان مصیبت اصفهان که دارد نابود می‌شود، نابود شدن آن را با ۳، ۴ تا تشدید دارم می‌گویم دارد نابود می‌شود چرا؟ برای این که آمدیم آب را آن جا بیخودی داریم مصرف می‌کنیم.
دیدارنیوز: «چرخه معیوب اقتصاد ایران یک جایی متوقف می‌شود» این جمله‌ای است که مسعود دانشمند، فعال اقتصادی مطرح کرد. این توقف چگونه خواهد بود؟
چرخه معیوب اقتصاد ایران اینگونه متوقف می‌شود که دیگر تولید به صرفه نیست و کارگاه‌های تولیدی و خدماتی یکی پس از دیگری بسته می‌شوند و در نتیجه بیکاری در کشور افزایش پیدا می‌کند. برای جلوگیری از این رخداد باید اصلاحات اساسی در سیاست‌های کلان را در دستور کار قرار دهیم.
در ادامه گفتگوی تجارت نیوز با مسعود دانشمند، فعال اقتصادی را می‌خوانید.
چرخه معیوب سیاست‌گذاری در بخش انرژی اگر اصلاح نشود چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟
یک جایی متوقف می‌شود.
این توقف چه شکلی است؟
توقف این است که مثلا من یک واحد تولیدی دارم وقتی صرف نمی‌کند یعنی درآمد و هزینه من با همدیگر نمی‌خواند من متوقف می‌شوم. می‌گویم آقا من دیگر نمی‌توانم در این شرایط ادامه بدهم. در کارگاه را می‌بندم. کارگر‌ها را مرخص می‌کنم، کارمند‌های خود را مرخص می‌کنم. دیگر نمی‌توانم ادامه بدهم. این اپیدمی بستن واحد‌های تولیدی و عدم فعالیت باعث می‌شود که هر روز نرخ بیکاری ما بالاتر می‌رود وقتی مردم بیکار شدند در جیب خود پول ندارند و خرج روزمره خود را نمی‌توانند تأمین کنند. تا یک جایی می‌رود اثاث خانه خود را می‌فروشد. وقتی اثاثی در خانه او نباشد و بازاری برای خرید اثاث خانه دست دوم نباشد حالا دیگر می‌نشینیم همدیگر را تماشا می‌کنیم. این اتفاق می‌افتد و این اتفاق، اتفاق سختی است. اصلاً ما نمی‌خواهیم به چنین اتفاقی فکر کنیم. دولت هم نمی‌خواهد فکر کند.
اصفهان دارد نابود می‌شود برای این که آب را بیخودی مصرف کردیم
وقتی یک کارگاه تولیدی دارد در این مملکت باز می‌شود مگر نه این که می‌آید از شما پروانه تولید می‌گیرد؟ پروانه بهره‌برداری می‌گیرد؟ مگر این کار‌ها را نمی‌کند؟ وقتی به آن پروانه می‌دهید باید نگاه کنید خوراک آن چیست؟ کارگر آن کیست؟ از کجا منابع تامین می‌کند؟ به این فرایند آمایش می‌گویند. آمایش سرزمین یعنی همه را نگاه کنیم بگوییم بله واحد تولیدی شما می‌توانید فعالیت کند یا نه؟ ما آمدیم یک روزی در یک جای خشک که آب ندارد، در یک استان خشک انواع صنایع آب‌بر را راه‌اندازی کردیم. کاشی، سرامیک، لاستیک، فولاد، همه این‌ها را بردیم آن جا گذاشتیم. آخر آب ندارد. آب که ندارد چه کار کنیم؟ از سرشاخه کارون، از سرشاخه زاینده رود، همه را به مرکز ایران انتقال دادیم که آن واحد‌های تولیدی آن جا کار کنند. الان مصیبت اصفهان که دارد نابود می‌شود، نابود شدن آن را با ۳، ۴ تا تشدید دارم می‌گویم دارد نابود می‌شود چرا؟ برای این که آمدیم آب را آن جا بیخودی داریم مصرف می‌کنیم.
صنایع باید به خلیج فارس بروند
آمدیم دو تا واحد تولیدی بزرگ مثل ذوب آهن و فولاد مبارکه را آن جا گذاشتیم. این دو تا صنعت آب‌بر هستند به اضافه وقتی این صنعت را می‌گذارید ۷، ۸ هزار تا نیروی انسانی دارد در آن‌ها کار می‌کند هر کدام از این‌ها خانواده‌ای دارند جمعاً ۸ هزار تا یک چیزی نزدیک به ۳۰ هزار نفر می‌شود. این ۳۰ هزار نفر هم مدرسه می‌خواهد، خانه می‌خواهد، بقالی می‌خواهد، عطاری می‌خواهد، همه این داستان‌ها باعث شده است که مصرف آب بالا رفته است. آب دیگر وجود ندارد. زاینده‌رود در سال وقتی ۴ تا ۱۵ روز آب به آن می‌دهند مردم اصفهان خوشحال می‌شوند. آقا شما همیشه این آب را داشتید در طول تاریخ این آب را داشتید، ۱۵ روز به شما می‌دهند نباید خوشحال باشید.
بعد این لایه‌های زمینی خشک شده است، آب بین لایه‌ای از بین رفته است در نتیجه زمین این قسمت دارد فرونشست می‌کند ساختمان‌ها دارند می‌ریزند، ساختمان‌های تاریخی در اصفهان دارد از بین می‌رود. راه حل ساده است. صنایع بزرگ، بلند شوید دم خلیج فارس بروید. آقای فولاد مبارکه لب خلیج فارس بروید. برای خودتان نیروگاه هم بگذارید. آب را هم خودتان شیرین کنید و استفاده کنید. اصلاً این مساله بغرنج نیست.
خدا را شکر که گذراندیم، ولی سال دیگر چه؟ جمعیت افزایش پیدا می‌کند، توسعه پیدا می‌کند، مصرف برق افزایش پیدا می‌کند، مصرف گاز افزایش پیدا می‌کند. مصرف بنزین افزایش پیدا می‌کند. اگر بنیادی فکر نکنیم برای حل این مشکل‌ها سال بعد با شدت بیشتری می‌آید.
راه‌حل آلودگی این است که آلایندگی را کم کنیم نه اینکه دعا کنیم باد بیاید
مثل آلودگی هوا است. حالا خدا خدا کنیم که باد بیاید؟ آقا باد بیاید آلودگی هوای تهران چه می‌شود؟ آیا باد تغییر شیمیایی در آلودگی ایجاد می‌کند یا تغییر فیزیکی؟ از نظر من تغییر فیزیکی. یعنی باد می‌آید این آلودگی که در تهران وجود دارد را روی دماوند می‌برد. دماوند باد می‌آید این را یک جای دیگر می‌برد. همه این‌ها در جو کره زمین اتفاق می‌افتد. این آلودگی بعد از یک مدت سراغ خود ما بر می‌گردد. هر سال آلودگی از سال قبل بدتر است. چرا بدتر است؟ راه حل این است که ما آلایندگی را کم کنیم. این نیست که ما دعا کنیم باد بیاید که آلایندگی از شهر تهران یک جای دیگر برود. ما اصلاً سال‌های قدیم نداشتیم که کرج آلودگی هوا داشته باشد. قزوین داشته باشد، حتی ارومیه داشته باشد، الان همه دارند. چرا دارند؟
